Fálkinn - 24.04.1959, Side 10

10
FÁLKINN

B9NCS1 HLUMPUR
Myndasaga fyrir börn
140.
— Heyrðu, Kráka gamla, megum við ekki — En þið getið hjálpað mér með annað, -— Sjáið þið til, ég baka köku þrisvar á
])vo upp fyrir þig, í þakkarskyni fyrir þenn- sérstaklega liann Prófessor, því að hann er dag og læt hana út til þess að hún kólni. Ég
an ágæta mat? — Það er vel boðið, vinir svo slyngur, hefi ég heyrt. veit aldrei hvort hún fær tima til að kólna,
minir. En ég sé ekki betur en Skeggur og því hún er alltaf sótt. En ég veit ekkert hver
Díll éti diskana mína með matnum. sækir hana.
— Nú ætla ég að setja kökuna á borðið. Svo — Vertu sæll á meðan, Prófessor. Nú hang- — Það er betra að springa en leifa af matn-
skulum við sjá hvort hann Prófessor getur ir þú þarna og horfir á kökuna gegnum stækk- um, Skeggur. Nú þurfum við að fá okkur
séð hver stelur henni. — Treystu mér, Klump- unarglerið þitt. Og þá ætla ég að vona að blund. — Já, ekkert er jafn hollt og blund-
ur. Enginn skal geta stolið þessari köku. enginn steli kökunni, og við fáum hana með urinn, eftir að maður hefir étið sig saddan.
kaffinu.
— Sá kann að koma sér fyrir, — Finnst þér þetta ekki — Hjálp! Hjálpl Það er búið — Það er líklega mausangúsi,
hann Prófessor. Hann hefir merkilegt? Þarna stendur þessi að éta kökuna. Aldrei má maður sem hérna liefir vei-ið að verki.
hugsað fyrir að vakna vel. — kaka oft á dag. Og ég ét hana festa blund í eina minútu. Ég hleyp og stöðva þann fyrsta
Namm-namm, Skeggur! Hefurðu aftur og aftur til þess að hún sem ég sé sleikja út um.
séð þessa girnilegu köku þarna? skuli ekki þorna.

★ jSltrítlur ★
— í þessum kjól þarna kistulagði
ég þriðja manninn minn.
Þetta var sneinma morguns þann
18. júni. Tveir sem höfðu verið að
skemmta sér, komu niður Hverfis-
götuna. Sólin var nýkomin upp og þá
segir annar: — Heyrðu, Gvendur,
sérðu að það er fullt tungl í kvöld?
— Tungl? segir Gvendur. — Ertu
ekki með öllum mjalla?
Og svo fóru þeir að rífast um hvort
þetta væri tunglið eða sólin og kom-
ust ekki að neinni niðurstöðu. Þá sáu
þeir mann koma á móti sér, og kom
saman um að spyrja hann. — Afsakið
þér, sögðu þeir báðir í senn. — Viljið
þér segja okkur hvort þetta sem við
sjáum er tunglið eða sólin. Það gildir
veðmál.
— Því miður get ég ekki sagt um
það, því að ég er ókunnugur hérna.
Ég er austan úr Mýrdal og alveg ó-
kunnugur i bænum.
— Svo að þér viljið fá leyfi til að
fara í brúðkaupsferð. Hve lengi ætlið
þér að verða?
— Ja, hvað finnst yður?
— Eins og ég geti sagt um það.
Ekki hefi ég séð stúlkuna.
— Hvers vegna hefirðu stráð sagi
á gólfið í dag? spurði maðurinn, sem
kom inn á barinn „Norðurljósið“.
— Þetta er eiginlega ekki sag. Það
er afgangurinn af stólunum, sem þeir
börðust með í gærkvöldi.
— Mikil heppni að þetta skyldi vera
nylonskyrta. Þær kvað endast árum
saman.