Fálkinn - 01.05.1959, Síða 10

10
FÁLKINN
% '
BANQ$T HIUMPUR Myndasaga fyrir börn 141.
Kakan er horfin, Prófessorinn
horfinn — diskurinn er ekki
horfinn. Þú verður að hjálpa
mér, Króka, til að ieita að kök-
unni, Prófessornum og mausan-
gúsunum.
— Hægan, hægan, Klumpur.
Ég liefi hakað aðra köku. Þú
skalt ekki hafa áhyggjur af hon-
um Mogens með stækkunarglcr-
ið, þvi að enginn hefir étið
hann.
Ég skal ekki verða lengi að
ná í svona kökuþjóf, sem ekki
hefir svo mikið sem leift berinu
ofan á kökunni. Hann mætti
skammast sín.
— Hjálp! Þarna er þá kakan
ennþá, en hún var ekki þarna
áðan. Iljálp! Þetta eru galdrar.
Æ, ég er svo hræddur.
Hún er horfin, kakan. Æ, nú verð ég
Ekki munuð þið geta sagt mér hvort
var ekki þarna og ég var þarna enn, og nú vitlaus. Hérna er stækkunarglerið, en hvar nokkur læknir er hérna. Ég hefi nefinlega
er hún þarna. Æ, þetta gerir niif
ruglaðan. er kakan? Heyrðu, Króna mín, gufa þær upp hiksta. — Nei, en við höfum prófessor hérna.
jiessar kökur sem þú bakar — eða livað? Hann á stækkunargler og heitir Mogens. Get-
urðu ekki notað hann?
— Hvar verkjar þig, lofðu mér að sjá tung- •—■ Húrra! Þá er gátan ráðin. Þetta er köku- — Nú hrökk hún ofan í mig, það var gott.
una i þér, ef hún er nokkur. Heyrðu, er liáls- þjófurinn. Maður á aldrei að stela kökum frá Þetta var ljómandi góð kaka, Króka gamla.
inn á þér alltaf svona skritinn? — Nei, en öðrum, þvi að þá standa þær í manni. Reyndu —Það var ágætt að þér fannst hún góð. Ég
ég var að gleypa stóra köku áðan. að hrista hausinn nokkrum sinnum! hefi aldrei smakkað á henni ennþá, svo að
ég veit ekkert hvernig hún er á bragðið

★ $krítlur *
— Ég ætla að draga dálítið niður
1 honum, mamma!
— Hvcrs vegna galar haninn,
frændi?
— Ilann galar hvenær sem einhver
lýgur einhverju.
— En livers vegna galar hann þá
kl. 3 á morgnana.
— Þá eru þeir að prenta morgun-
blöðin.
—r Það er erfitt að kaupa handa
Iienni, því að ég hitti aldrei á rétta
stærð, svo að hún vcrður að skipta.
— Geturðu þá ekki gefið henni
ávísun?
— Ég er liræddur um að liún yrði
ekki af réttri stærð lieldur.
Hún og unnustinn höfðu verið að ríf-
ast út af smámunum og loksins segir
liún: — Nú fer ég frá þér og kem
aldrei aftur. Ég skal skila þér aftur
öllu því, sem þú hefir gefið mér.
— Byrjaðu þá með kossunum, sagði
hann.
Þau hættu að rifast.
— Viltu elska mig eftir að ég er
orðin gömul og gráhærð? spurði frú-
in, sem var um fertugt.
— Vitanlega, sagði maðnrinn og
leit upp úr blaðinu. — Ég 'hefi elskað
þig í þremur litum hingað til.
— Hvað segirðu um að við tækjum
peningana, sem við erum farin að
safna í bílinn og færum í bíó í kvöld?