Fálkinn - 08.05.1959, Blaðsíða 7
FÁLKINN
7
í HoIIywood, og vildi helst komast
þangað sem fyrst. Hún las um sig-
urframa annara og ókyrrðist meir
og meir....
Og svo kom að því óhjákvæmi-
lega: Joan fór að tala um skilnað.
En ekki var nærri því komandi fyrst
um sinn, Doug elskaði hana út af
lífinu og vildi halda í hana.
Skömmu síðar fóru þau til New
York. Þar hitti Doug föður sinn,
sem sagðist vera í sömu fordæm-
ingunni og sonurinn. Mary Pick-
ford var farin frá honum og vildi
fá skilnað. Og svo kom þeim saman
um að skilja við konurnar sam-
tímis. Og skilnaðurinn var ekki fyrr
um garð genginn en þeir ieðgarnir
tóku saman pjönkur sínar og fóru
saman til Evrópu, eins og tveir
gamalkunningjar. Þeir ætluðu að
byrja nýtt líf!
MARLENE.
Þeim feðgunum var vel fagnað í
London. Hvert heimboðið rak ann-
að og brátt var farið að kalla þá
,,heiðurs-yankees“. Doug yngri var
líka ráðinn til að leika í nýrri mynd
fyrir Warner Bros, „Man of the
Moment“.
Þegar gamli Doug var spurður
hversvegna hann hefði svo lengi
verið andvígur syni sínum, hló hann
og sagði, að hann hefði aldrei vitað
að strákurinn væri jafn einþykkur
og hann sjálfur. — í rauninni þykir
mér vænt um það, því að það sýnir
að drengurinn veit hvað hann vill.
Þegar ég hugsa til þess að einu
sinni gerði ég hann arflausan, skil
ég ekki í sjálfum mér, sagði gamli
Doug og hristi höfuðið.
í London tókst Doug yngri að
láta gamlan draum rætast. Hann
stofnaði kvikmyndafélag sjálfur:
„Criterion Film Company”.
Um þessar mundir kom Marlene
Dietrich til að leika í kvikmyndinni
„Brynjulaus riddari“. Doug var á
hjólum kringum hana frá fyrstu
stundu, og fólk henti gaman að
hinni dáðu leikkonu og hinum unga
dýrkanda hennar. Og þegar Doug
leigði sér lúxusíbúð í gistihúsinu
Doug yngri var frægur fyrir leik
sinn í „Sindbad sæfari“, sem var
fyrsta myndin, er hann lék í eftir
að hann kom úr stríðinu.
sem Marlene bjó i, var því slegið
föstu að eitthvað alvarlegt væri í
bígerð og Amor í spilinu....
Fljótlega varð Doug í vandræð-
um með nýja kvikmyndafélagið
sitt. Hann gerði ýmsar ráðstafanir,
sem félagar hans vildu ekki fallast
á, og það var allt annað, sem vakti
fyrir honum en þeim. Og það sem
verra var: hann hafði lánað Pétri
og Páli peninga, sem ekki voru
greiddir aftur. Sjálfur lifði hann
eins og greifi á peningum íélagsins,
en ekkert kom á móti í tekjudálk-
inn. Og svo var einn góðan veður-
dag skrifað upp ofur einfalt reikn-
ingsdæmi, sem sýndi, að Douglas
Fairbanks yngri var kominn í mörg
þúsund punda skuldir, sem ekki
voru peningar til að greiða.
Pabbi hans var vestur í Ameríku,
enda vildi Doug ekki ónáða hann
út af þessu, því að þá yrði hann
að leggja spilin á borðið. Og því
síður gat hann hugsað sér að fara
að spara við sig. Horfurnar voru
slæmar.
En þá var það að gamall vinur
hans og landi, Irving Asher, hljóp
undir baggann og skrifaði tékk-
ávísun með mörgum núllum handa
Doug litla. Doug notaði þessa pen-
inga til að, búa til stutta kvikmynd.
En hún seldist illa.
AFTUR TIL AMERÍKU.
Eina nótt í janúar, um klukkan
tvö hringdi síminn. Landsími frá
Los Angeles. David Selznick kvik-
myndaframleiðandi vildi fá Doug
til að leika Rupert von Hentzau í
„Fanginn frá Zenda“.
— En það er ekkert aðalhlutverk,
sagði Doug.
— Nei, ekki er það. Ronald Col-
man á að leika aðalhlutverkið og
Madeleine Caroll á móti honum. En
ég er viss um að þú verður ánægð-
ur með hlutverkið sem þú færð.
— Ég verð að fá að hu.gsa mig
um.
— Já. En ekki lengur en þrjá
daga. Þessu liggur á.
— Þú skalt heyra frá mér.
Það var vandi að afráða þetta.
Doug kunni svo vel við sig í Lon-
don. Honum leið betur við Thames
en í Californiu. En hinsvegar hafði
hann varla efni á að afþakka gott
tilboð núna. Þetta yrði að líkind-
um stór og mikil mynd, sem mundi
fara um allan heim og minna á
nafnið hans, ef einhver kynni að
hafa gleymt því.........
Doug vissi ekki betra ráð en
hringja til pabba síns I Hollywood
og heyra álit hans.
Og Doug eldri svaraði sam-
stundis: — Vitanlega skaltu þiggja
hlutverkið, drengur. Lestu bókina,
og þá sérðu hversvegna ég ræð þér
til þess.
Marlene Dietrich réð honum til
þess líka. Og Doug mat ráð henn-
ar nærri því eins mikils og föður
síns.
Og svo tók hann saman dót sitt,
kvaddi kunningjana, og fór um
borð í „Aquitania“ í febrúar 1937.
Hlutverkið Rupert von Hentzau
í „Fanginn frá Zenda“ varð grund-
völlurinn að heimsfrægð Dougs
yngra. Þetta varð ein af beztu
myndum ársins 1937. Og þó Doug
fengi engan „Oscar“ fyrir leik
sinn, fannst flestum að hann væri
vel að honum kominn.
Hann hafði um skeið verið ó-
vinsæll í Bandaríkjunum fyrir það
að hann mat England meir en Ame-
ríku, og af því að síðasta ferð hans
þangað hafði verið líkust flótta. En
í einu vetfangi varð hann orðinn
vinsælli vestra en hann hafði
nokkurntíma verið. Hann hafði
töfraframkomu, sem enginn gat
staðist.
FYRRIRMYNDAR EIGINKONA.
Næstu þrjú árin vann Doug
hvern sigurinn öðrum meiri. Hann
lék móti Ginger Rogers, Paulette
Godard, Danielle Darreaux og Janet
Gaynor. Hundrað þúsund dollara
fékk hann fyrir hverja mynd. Og
jafnvel Saumel Goldwyn sagði við
Doug eldra: — Betri en allar þín-
ar myndir ér hann sonur þinn!
Nú var litli Doug orðinn 29 ára,
en hann hafði meiri reynslu en
margur fimmtugur. Það hafði oltið
á ýmsu fyrir honum um æfina.
Stundum ríkur, stundum svo
blankur að hann kunni engin ráð
til að bjarga sér. Það sem hann
þráði mest var kona, sem hann
gæti stofnað heimili með og átt
börn með. En hvar átti hann að
finna hana? Hann hitti fáa nema
leikara, og konan sem hann ætlaði
að eiga mátti ekki hafa komið
nærri leikhúsum eða kvikmynd,
það hafði hann staðráðið.
Faðir hans hafði gifst aftur, fyrr-
verandi lady Ashley, leikkonunni
Sylviu Hawkes. En það var ekki
að sjá að hann væri sérlega sæll í
hjónabandinu. Kannske var hann
ekki þannig gerður? Hann hafði
aldrei náð sér eftir missættið við
Mary Pickford, þó hann hefði átt
sökina á því sjálfur, miklu frem-
ur en hún.
Doug gerði sér ljóst að hann var
líkur föður sínum. Og þess vegna
vildi hann varast að gera sömu
skyssurnar og hann.
Allt þetta var honum í hug þeg-
ar hann kynntist barnasálfræð-
ingnum Mary Lee Huntingdon frá
Virginia. Hún var menntuð og
greind, raunsæ en þó ekki leiðin-
leg, með heilbrigðar lífsskoðanir
og gott hjarta. Doug varð hrifinn
af henni undir eins og þau kynnt-
ust í samkvæmi hjá Merle Ober-
on, sem var vinkona frú Hunt-
ingdon.
Mary Huntingdon gat líka líitið
til baka á misheppnað hjónaband.
Hún hafði gifst samstúdent sínum,
þvert á móti vilja foreldra sinna,
áður en hún eða hann voru orðin
tvítug.
— Það leið ekki á löngu þangað
til við skildum, sagði Mary Lee
við Doug.
Hún er öðru vísi en flest kven-
lólk, hugsaði hann með sér.
Skömmu síðar fór hann með
hana heim til móður sinnar og
stjúpa. Þau voru hrifin af stúlk-
unni. En Doug vildi heyra álit föð-
ur síns líka; hann þóttist ekki ör-
uggur fyrr. Douglas eldri hafði lið-
ið skipbrot í öllum sínum hjóna-
böndum, en var talsverður mann-
þekkjari þegar aðrir áttu í hlut.
En jafnvel hinn vandfýsni Doug
eldri varð hrifinn af Mary, og áleit
að hún væri rétta konan handa
hinum geðríka syni. Og þá var
Doug yngri öruggur.
_______ V _______
KEPPINAUTUR MAKARIOS. —
Eftir að Kypurdeilan var útkljáð
með sætt og Makarios erkibiskup
hafði lagt blessun sína yfir bað, er
nýr maður kominn til sögunnar og
vill halda áfram að berjast uns
Kypur er innlimuð í Grikkland.
Þessi „friðarstillir“ eða réttara sagt
„spillir“ heitir Kyprianos og er
biskup í Kyrenia.
-AL
vecý'
HBSSA
Ameríkanskur málari hefur síð-
astliðin 30 ár teiknað hendur allra
frægustu hnefakappa heimsins. Og
reynsla hans er sú að þvínær allir
beztu hnefakapparnir hafi smáar
hendur í hlutfalli við búkinn.
★
Á sundmóti einu í Cardiff var
meðal keppendanna stúlka, sem
heitir Margaret Townsend. Þegar
það fréttist að Philip prins mundi
koma á mótið sá forstöðunefndin
sér ekki annað fært en biðja stúlk-
una að kalla sig Jaqueline og prenta
nýjar keppendaskrár með því nafni,
til að þóknast drottning-manninum!
★
— Ég heyri eins vel í útvarpinu
yðar og það væri inni hjá mér.
— Kannske þér viljið þá borga
helminginn af afnotagjaldinu
★
Sex skilnaðarástæður.
Maður í Miami fékk skilnað vegna
þess að konan hans hafði saumað í
fóðrið á öllum jökkunum hans:
„Þessi maður er giftur!“ — Frú í
Washington fékk skilnað vegna þess
að maðurinn hennar hafði stolið frá
henni vararoða og augnabrúnalit
og málað með því myndir „sem
voru ekkert líkar henni.“ — Ein
Cicagofrú vegna þess að maðurinn
hennar var svo afbrýðisamur að
hann tók fallegustu nærfötin henn-
ar og geymdi þau inni í peninga-
skápnum sínum. — Maður í New
York fékk skilnað vegna þess, að
konan hans megraði sig svo frek-
lega að hann var hættur að þekkja
hana. — Maður í Kalamazoo fékk
skilnað vegna þess að konan hans
notaði mynd af honum sem skot-
skífu og hrópaði: „Þarna fékstu
það!“ hvenær sem hún'hitti. Og frú
í Curzon fyrir það, að maðurinn
bannaði tengdamóður sinni að segja
meir en 100 orð á dag, þegar hún
var í heimsókn.