Fálkinn - 29.05.1959, Page 13

FÁLKINN
13
-jC TÍSKA N -jc

„LITLI LAGLEGI KÖKUBAKARINN“. — Það hlýtur að vera
lögunin á hattinum, sem liefur knúð hinn unga og efnilega tísku-
höfund GOMA. í París til þess að gefa fallegu stúlkunni ofan-
greint nafn, því að hatturinn minnir mikið á bakarakollu. Kjóll-
inn er tvískiftur og úr grófgerðum bómullardúk, hvítum og
bláum. En það er óneitanlega skrítni hatturinn og stóri kraginn
(úr mjallhvítu organza), sem setur svip á fallegu stúlkuna með
hvítasunnuliljurnar.
*
*
*
*
*
ALVEG ERMALAUS. — Flestar ungmeyjar kjósa heldur að eiga
margar flíkur til skiftanna fremur en færri og verulega vand-
aðar. Þó er þeim nauðsynlegt að eiga einn verulega góðan kjól,
til að nota þegar þær hafa mikið við, og hægt er að fara í hvenær
árs sem er. Hér er fallegt sýnishorn úr besta, þunnu ullarefni,
sæbláu á lit. Kjóllinn er alveg ermalaus og breiðu þverleggin á
blússunni og pilsinu gefa skemmtilegan svip, auk þess sem þau
draga úr hæðinni á háum, renglulegum stúlkum.
heim og farir snemma að hátta, svo að þú getir
byrjað á gólfunum snemma í fyrramálið.
Frú Polansky fylgdi manninum sínum út á
dyrapallinn. Hún hallaði sér breið og virkja-
mikil fram á handriðið um leið og hann gekk
niður þrepin: — Komdu með litlu vélina líka,
þessa sem notuð er á borðin! Og svo kemurðu
beint heim. Ekkert slugs! Heyrirðu hvað ég
segi, Joe?
Hvort hann heyrði það? Það gat varla nokk-
ur manneskja í öllum stigaganginum komist
hjá að heyra það, sem hún sagði.
Það var notalegt að koma út á götuna. Hlýtt
kvöld. Joe leið alltaf betur þegar hann var kom-
inn undir bert loft. Og nú hljóp hugur hans á
undan honum heim að húsinu hennar frú Snow.
Nú var Arlene líklega að þvo upp eftir miðdeg-
isverðinn, bráðum mundi hún fara heim. Það
var tæplega rétt af frú Snow þetta, að vera al-
ein í þessu stór húsi á nóttunni. Honum þótti
vænt um að fá átyllu til að koma og líta eftir
hvort allt væri í lagi.
Hann sveigði niður sjöttu götu og mjakaði
sér gegnum þröngina fyrir utan jarðbrautar-
stöðina. Var alltaf að hugsa um frú Snow. Oft
var hann að velta því fyrir sér, hvernig hann
hefði átt að lifa ef hann hefði ekki haft litlu
kompuna sína í kjallaranum hennar. Hann
hugsaði til hennar þar sem hún sat í vinnustof-
unni sinni, eins og núna í morgun. — Takið þér
yður frí og skemmtið yður vel um hvítasunn-
una. Skemmta sér! Eins og hún Minna gæti
látið sér detta í hug að maður gæti skemmt sér?
Minna ,sem lét greipar sópa um hvert einasta
cent, sem hann vann sér inn, og sem ekki þoldi
að hann keypfi hálfa flösku af öli til að hafa
heim með sér.
Hann gekk framhjá ölstofu, öll framhliðin
var upplýst með neonljósum. Hermaður og
stúlka, sem gengu rétt á undan honum sveigðu
allt í einu til hliðar og hurfu gegnum vindu-
hurðina inn í krána. Svei því — hann átti ekki
hvítasunnufrí nema einu sinni á ári! Og allir
aðrir voru úti að skemmta sér. Joe hikaði um
stund fyrir utan dyrnar, en uppreisnarandinn
vaknaði í honum. Hann þuklaði á 5-doIlara
seðlinum i vasa sínum. Ekki gat Minna vitað
hvað leigubíllinn heim frá frú Snow mundi
kosta.
Lítill maður í bláum regnfrakka, talsvert lík-
ur Joe fór inn í krána. Joe elti hann. Þetta var
ofur venjuleg krá, hlýleg og vistleg, og gest-
irnir sátu í langri röð við skenkinn. Sjálfspil-
andi glymskratti hafði hátt úti í horni og innst
í skálanum var sjónvarp. Þar sást maður vera
að syngja og dansa.
Joe gekk að skenknum og bað um öl. Án þess
að hann tæki eftir hafði hann lent við hliðina
á manninum, sem fór inn næstur á undan hon-
um, og hann bað um viskí. Þeir litu hvor á
annan. Andlitið á litla manninum var eitt bros
og hann benti byrlaranum.
— Jack, þú setur þetta ölglas á reikninginn
minn.
— Nei. . . nei-nei-nei, andæfði Joe.
— Hvað á þetta að þýða? Segirðu nei-nei-
nei? Ég borga þessi glös, og þau næstu og næst-
næstu! Ég er að gera mér dagamun útaf gleði-
legum atburði, skal ég segja þér, lasm, og þá
getur maður ekki verið einn. Litli maðurinn
hallaði sér að Joe og tók handleggnum um axl-
irnar á honum.
— A ég að trúa þér fyrir dálitlu, kunningi?
Ég varð afi í morgun! Og þetta er í fyrsta skipt-
ið, sem ég verð afi. Strákurinn er efnilegur.
Sextán merkur! Hvað segir þú um það, félagi?
Annars heiti ég Danny Carson.
Framh.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. —
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 8, Reykjavík. Opin kl.
10—12 og 11/2—6. Sími 12210.
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Félagsprentsmiðjan h.f.