Fálkinn - 17.07.1959, Blaðsíða 9

FALKINN
y
vissi ekki sitt rjúkandi ráð. Hvað
átti hann að gera. Lohov beið þarna.
Og hann ætlaði sér að drepa hann.
Vopn varð hann að hafa! Allt í einu
mundi hann að venjulega var öxi
fyrir utan dyrnar hjá húsverðinum.
Hann hljóp inn ganginn og þreifaði
fyrir sér. Þarna var hún. Svo hugs-
aði hann sig um. Laumaðist svo út
um bakdyrnar.
Torgið var bak við Klúbbhúsið,
en mjó gata framan við búðaröð-
ina. Þar var dimmt og engin mann-
eskja, en mikill skafrenningur og
vindurinn vældi eins og hópur
hungdaðra úlfa.
Petr Alexejevitsj hljóp út að
horninu og gægðist. Þarna stóð
Lohov, fimmtán skref undan og
sneri bakinu að honum.
Petr Alexejevitsj kreppti hönd-
ina að axarskaftinu og læddist.
Eitt skref .... tvö .... fimm ....
sjö ....
Bara að hann liti nú ekki við!
Þá mundi hann undir eins sjá öx-
ina .... En Lohov horfi á inn-
göngudyrnar.
Tólf .... þrettan skref ....
Petr Alexejevitsj reiddi öxina
.... steig eitt skref enn.
Öxin blikaði í loftinu og féll á
höfuð Lohovs. Hann hneig niður án
þess að stuna heyrðist og lá þarna
eins og svart hrúgald í hvítum
snjónum. Petr Alexejevistj sleppti
öxinni og starði á manninn, sem lá
þarna við tærnar á honum. Hann
hreyfði sig ekki .... hann var
steindauður!
Og hann hafði drepið hann ....
hann var morðingi ....
Hurð heyrðist skella. Petr gægð-
ist fyrir hornið. Einhverjir komu út
úr Klúbbhúsinu, hlæjandi og mas-
andi út á götuna.
„Hvernig geta þeir hlegið? Ég
hef drepið manninn,“ hugsaði Petr
Alexejevistj með sér. Hann leit
snöggvast á líkið og hljóp niður að
torginu. Hann var kominn að bak-
dyrunum þegar hann sneri við og
hljóp aftur til baka.
,,Ég verð að fela hann .... og
koma öxinni á sinn stað,“ muldraði
hann. Tók í fæturna á líkinu og
dró það og tróð því inn undir einn
varningsskúrinn eins langt og hann
gat. Rótaði svo snjó yfir. Svo hljóp
hann eftir öxinni. Þegar hann tók
hana upp sá hann stóran blóðblett
þar sem líkið hafði legið. Hann rót-
aði snjó yfir. Líka sáust blóðdrefjar
þar sem hann hafði dregið líkið.
,,Það sést ekki á morgun,“ taut-
aði hann. „Það snjóar.“
Hann fann allt í einu að hann
var svo þreyttur, að hann gat varla
staðið.
Aðra nóttina eftir morðið — þá
fyrst svaf hann eins og steinn —
dreymdi hann Lohov.
Honum fannst hann sjá verslun-
arskúrinn. Hann hafði tekið eftir
skiltinu á honum. „Járnvörur —
Popov“ stóð þar.
Og hann sá hönd, sem var að róta
í snjónum. Nú sást rifa undir gólf-
inu og í henni sá hann andlitið á
Lohov, sem brosti til hans. Það
skein í tennurnar á honum.
Þá æpti Petr Alexejevitsj og
vaknaði. Vatt sér fram úr rúminu
og kveikti ljós. Og lét það loga
þegar hann fór upp í aftur.
Þegar hann var að drekka teið
sitt í skrifstofunni kom Petrov til
hans. — Þú lítur svo illa út. Ertu
veikur? sagði hann.
— Ég hef inflúensu, svaraði Petr
og beygði sig yfir teglasið, blés á
teið, þó það væri kalt fyrir.
— Bara að það sé ekki annað
verra, sagði Petrov. Þú hefur lagt
af líka.
Hann stóð kyr og reykti. —
Veistu að Lohov er farinn?
— Einmitt það, reyndi Petr að
segja sem eðlilegast.
— Já, hann er horfinn. Svo
beygði Petrov sig að Petr og hvísl-
aði: — En kanske er hann ekki far-
inn. Kanske hefur GPU sett hann
inn. Þú veist að hann hefur fengist
við brask.
Hann fór ekki í skrifstofuna
daginn eftir. Hinsvegar fór hann
niður á torgið. Gekk þar um,
keypti sér bréf af vindlingum á
einum staðnum og nokkur epli á
öðrum. En það var eins og einhver
dularmáttur drægi hann að skúrn-
um með: „Járnvörur — Popov“.
Hann gekk þangað og stóð kyr,
Popov var roskinn maður, digur.
— Viljið þér ekki kaupa eitthvað,
borgari? kallaði hann.
„Ég verð að kaupa eitthvað“,
hugsaði hann með sér. Hann gekk
að borðinu og sagði: — Ég þarf að
kaupa hengilás. Ódýran lás ....
Kaupmaður raðaði ýmsum lásum
á borðið. En hræðsla greip Petr. —
Hugsum okkur ef Lohov rétti fram
lúkuna og tæki í fötin á mér. Hann
greip einn lásinn og sagði: — Ég
tek þennan. Hvað kostar hann, —
Eina rúblu?
Petr fleygði rúbluseðli á boi’ðið
og flýtti sér burt.
— Halló, þér gleymduð lyklun-
um! kallaði kaupmaðurinn. En
Petr Alexejevitsj flýtti sér enn
meira á burt.
Þremur dögum síðar er hann var
á leið heim úr skrifstofunni sá
hann Lohov fyrir framan sig. Hann
snarstansaði og horfði á mann-
inn, fyrst með undrun, síðan með
skelfinu. Svartur frakki .... svört
skinnhúfa .... sama stærð og
Lohov.
Kanske var þetta hann. Kanske
var það draumur að hann hefði
drepið hann? Hann greikkaði spor-
ið, vildi ná í manninn og sjá fram-
an í hann, vita vissu sína. í þeim
svifum hvarf maðurinn inn í port.
Nóttina eftir dreymdi hann Loh-
ov. Og þegar hann vaknaði um
morguninn hafði hann sáran höf-
uðverk. Þegar hann var að hnýta
hálsbindið sitt þekkti hann ekki
andlitið á sér í speglinum. Hann
var fölur eins og nár. Svona leit
Lohov líklega út núna. Hann
stundi og tók báðum höndum um
höfuðið á sér. Hvað hef ég gert?
Hvað hef ég gert? stundi hann.
Þegar hann kom niður á götuna,
sem skrifstofan var við nam hann
staðar á horninu og tautaði eitt-
hvað. í stað þess að beygja til
vinstri að skrifstofunni beygði
hann til hægri niður á torgið. Kona
stóð við verslunarskúrinn og var
að kaupa lás. Popov þrammaði
fram og aftur um búðargólfið.
Hvers vegna þrammaði hann
svona? Hann getur vakið Lohov,
hugsaði Petr með sér.
Og svo: Hvaða bull er þetta.
.... Maðurinn er dauður ....
Kaupmaðurinn kom auga á
-AL
uecý
HISSA
Frú Simpson,
eða réttara sagt hertogafrúin af
Windsor, hefur komið öllu í upp-
nám hjá fínu frúnum í París. Hún
hefur fengið einn bakarann til að
baka svokallaðar ,,megrunarkökur“
handa sér. Og nú herma allar hinar
þetta eftir, svo að bakarinn hefur
orðið að kaupa sér nýtt, stórt bök-
unarhús, til að geta fullnægt eftir-
spurninni. En enginn- fær að vita
um uppskriftina að þessum kökum.
Það er leyndarmál hertogafrúarinn-
ar og bakarans.
★
Brigitte Bardot var nýlega í sam-
kvæmi og þar barst nýjasta kvik-
myndin hennar í tal. Ein af eldri
frúnum sneri sér að henni og sagði:
„Ég vona, að hér sé að ræða um
,,hreinlega“ kvikmynd í þetta sinn.“
— „Já, það getið þér reitt yður á,“
svaraði Brigitte. „Ég baða mig
þrisvar sama daginn í henni.“
★
Þegar Rita Hayworth fór í síð-
asta ferðalag sitt frá New York til
Evrópu, gaf Rebekka dóttir hennar
— tólf ára og dóttir Orson Welles
—- þetta ráð: „Nú máttu ekki reykja
of mikið, mamma, og ekki verða
ástfangin. Hvort tveggja æsir þig
upp.“
★
Bruna Calsecchi, tvítug stúlka á
Norður-Ítalíu, varð að fresta brúð-
kaupi sínu þegar hún var kornin í
brúðarkjólinn, því að hún fékk
strengileg boð um að koma strax og
fara í herþjónustu. Hún fór og sann-
aði, að hún væri kvenmaður og
ekki herskyld. í bókunum hafði
nafn hennar misritazt og þar stóð
Bruno.
hann. — Góðan daginn, borgari.
Eruð þér kominn til að sækja lykl-
ana?
Petr kom að borðinu. — Nei,
hvíslaði hann. — Ég er ekki kom-
inn til að sækja lyklana. Hann
horfði á kaupmanninn og spurði
laumulega: — Heyrið bér borgari
.... Verðið þér var við nokkuð?
Er ekkert undir búðinni yðar? —
„Hvers vegna er ég að segja þetta?“
hugsaði hann svo með sér.
Kaupmaðurinn leit skelkaður á
hann.
— Hver eruð þér? Hvað eigið
þér við?
— Ég spyr bara hvort nokkuð sé
undir búðinni yðar?
— Nei, auðvitað er ekkert þar,
sagði kaupmaðurinn og horfði enn
meir forviða á Petr en áður. En
nú æstist Petr.
— Þú lýgur! öskraði hann. — Ég
skal sanna það!
Hann lagðist á knén og fór að
krafsa snjóinn.
Hann heyrði að kaupmaðurinn
sagði eitthvað, heyrði að fólk kom
hlaupandi og kallaði: — Hvað er
um að vera hérna?
Hann stakk hendinni undir skúr-
inn, náði í fótinn á Lohov og fór
að toga í ....
Einhver konan rak upp angist-
aróp......
Kari Linder heitir tólf ára gömul
telpa í Möklint í Svíþjóð, sem hef-
ur skrítna dægradvöl. Hún veit ekk-
ert skemmtilegra en að klifra upp
á húsþök og hreinsa reykháfana.
Þó hún sé ekki eldri en þetta er
hún orðin útlærður sótari, og undir
eins og hún hefur lokið við lexí-
urnar sínar byrjar hún að sóta. Þess
má geta, að Arne Linder faðir henn-
ar er sótari, svo að eplið fellur ekki
langt frá eikinni.
★
Alexandra prinsessa af Kent er
nú farin að koma fram opinberlega
og er búizt við að hún verði látin
taka við ýmsum þeim opinberu
skyldum, sem Margaret prinsessu
er snattað í núna. Alexandra fékk
að sýna sig við brúðkaup Helenu,
dóttur greifans af París og Evrards
greifa af Limburg-Styrum.
★
Eitt af stærstu vöruhúsunum í
New York hefur fengið sér vél-
menn — „robota“ — og sett við all-
ar inngöngudyr, til að handsama
innbrotsþjófa á nóttinni. Eftir
fyrstu vikuna var herfangið þetta:
níu rottur, fjórir kettir og einn
deildarstjóri, sem hafði unnið yfir-
vinnu.
★
Sjötti USA-flotinn,
eða Miðjarðarhafsflotinn, hefur
verið efldur mikið síðan Eisenhow-
er bauðst til að taka að sér vernd
ríkjanna við Miðjarðarhafsbotn. í
honum eru 60 skip, frá flugvéla-
móðurskipum og orustuskipum til
tundurbáta og landgöngupramma,
og 400 flugvélar, en 40.000 manns
eru í liðinu. Élaggskipið heitir
„Coral Sea“ og er 45.000 lestir, og
hefur 100 flugvélar um borð, sem
geta flogið 1600 kílómetra frá skip-
inu. En væntanlega verður þetta
skip látið fara og „Forestall“ sent
í staðinn, en það er 60.000 lestir og
hefur enn stærri flugvélar, sem
komast 2250 km. frá skipinu. For-
ustuskip kafbátadeildarinnar heitir
„Antietam“ og er 20.000 lestir og
hefur 80 flugvélar. Skip þessi þurfa
50.000 lestir af olíu á mánuði og
meðan Súezskurðurinn var lokaður
eyddu þau birgðum, sem voru fyr-
irliggjandi í Miðjarðarhafshöfnum.
Foringi flotans er Randall Brown
aðmíráll.
*
— Getið þér ekki hringt seinna.
Maðurinn minn er að vinna úti í
garðinum.