Fálkinn - 24.07.1959, Blaðsíða 3
FÁLKINN
3
tfCríntij/'in qeraAt enn
Eyjólfur gengur
upp á Landeyja-
sand. Með hon-
um eru Sigur-
jón Guðmunds-
son úr Vest-
manneyjum og
Pétur Eiríksson
frá Reykjavík.
Ungi pilturinn á myndinni hér
fyrir neðan heitir Johannes Kyvik
og er norskur. Hann er hér að
koma út úr annarri Viscount-flug-
vél Flugfélags íslands, og Ármann
Kr. Einarsson, rithöfundur tekur á
móti honum.
Þannig stendur á ferðum þessa
unga Norðmanns, sem er 13 ára, að
Fonna bókaforlagið í Osló, sem gef-
ið hefur út þrjár barnabækur eft-
ir Ármann Kr. Einarsson efndi til
ritgerðarsamkeppni um ísland þar
sem svarað skyldi nokkrum spurn-
ingum varðandi efni bókanna.
íslandsferðin hefur orðið hinum
unga Norðmanni ævintýri líkust.
Til þessa hafði hann lítið ferðast, t.
d. aldrei komið til Osló fyrr en
hann fór þangað í veg fyrir flug-
vélina.
Vestmanna-
eyjasund
EKKI er hægt að segja að íslend-
ingar hafi lagt mikla rækt við þol-
sund í sjó, og er það kannske að
vonum, þar sem sjórinn við strend-
ur landsins er það kaldur. Það er
því ekki á færi nema þrekmestu
manna að þreyta slíkt. Nú á síðustu
árum hefur ungur Reykvíkingur,
Eyjólfur Jónsson getið sér frægðar-
orð fyrir sundafrek sín. Hann hef-
ur fetað í, spor hinna fyrri sund-
kappa með Viðeyjarsund og Drang-
eyjarsund. En einnig hefur hann
synt til Hafnarfjarðar og Akraness
og nú síðast frá Vestmannaeyjum
til lands.
Vestmannaeyjasundið er trúlega
erfiðast þessara sunda vegna
straumsins, sem er á milli lands og
Eyja, og mikilvægt að vita skil á
honum. „Sumir ráðlögðu mér að
leggja í sundið einni klukkustund
fyrir háflóð,“ sagði Eyjólfur í
blaðasamtali, ,,en aðrir voru þeirr-
ar skoðunar að bezti tíminn væri 3
klst. fyrir fjöru. Báðir virtust hafa
mikið til síns máls og í báðum
fylkingunum voru ágætir og fróðir
menn um sjólag.“
Eyjólfur valdi senni kostinn og
segir svo um sundið: „Fyrstu tvo
tímana bar útfallið mig nokkuð
langt austur fyrir Vestmannaeyjar.
Síðan kom ládeyða í eina klukku-
stund, og loks aðfallsstraumur að
austan. Allan tímann hafði ég
strauminn með mér og hann skil-
aði mér upp á langbezta staðnum,
rétt hjá sæsímanum, þar sem stytzt
er milli lands og Eyja.“
Eyjólfur var alveg óþreyttur
þegar hann steig á land eftir þetta
afrek sitt. — Ekki er ósennilegt,
að fleiri muni síðar hafa hug á að
leika þetta eftir honum. Þéim verð-
ur það léttara þar sem þeir eru
reynslu hans ríkari.
Eyjólfur Jónsson hefur tvívegis
reynt við að synda yfir Ermarsund,
en í bæði skiptin orðið að gefast
upp. Nú hyggst hann í sumar leggj-
ast þar til sunds í þriðja sinn, og
fylgja honum héðan að heiman
beztu óskir.
Ný §íma§krá
EIN er sú bók, sem séð er um að
lendi ekki í bókaflóðinu fyrir jól-
in, en samt er beðið eftir með ó-
þreyju — símaskráin. Mönnum er
ætíð léttir að því að geta kastað
gömlu, þvældu skránni í bréfakörf-
una og byrjað að fletta í annarri
nýrri.
Símaskráin er eflaust notuð meira
en nokkur önnur bók, sem hér er
gefin út og upplag hennar er stærra
en nokkurrar arinarrar bókar, eða
47 þús. eintök. Hefur eintakafjöld-
inn verið aukinn um 7000 frá því
síðast. Þá er símaskráin nokkuð
þykkri en áður, rúmar 22 arkir í
stað rúmlega 16 áður, enda hafa í
Reykjavík einni bætzt við 1200
númer, auk þess sem aukanöfnum
hefur verið fjölgað að mun.
Láta mun nærri að í nýjju skrána
hafi farið um 40 tonn af pappír og
kostnaðurinn við hana er um 1,7
millj. kr. Gamla skráin var Ijós-
prentuð, en sú nýja er sett og prent-
uð á venjulegan hátt.
*
Ein starfsstúlka
sínians stend-
ur við stafla
af símaskrám,
sem pakkað
hefur verið inn.