Fálkinn - 31.07.1959, Blaðsíða 2

2
FÁLKINN
KORN í AUGANU
• • • •
ÞEGAR CHURCHILL FÓR TIL BANDARÍKJANNA í heimboft til
Eisenhowers forseta niættu þessir drengir í matrósafötum til að
heilsa honum. Þótti upplífgun að drengjunum innan um öll hátíð-
legheitin.
Síminn á læknisstofunni hringdi
og Garver læknir svaraði sjálfur.
Það var konan hans.
— Nú skal ég segja þér nokkuð,
Geir. Eg er stödd í . .. .
— .... í hattabúð tók Garver
fram í. Hann var alvanur því að
konan hans hringdi til að segja hon-
um, að hana vantaði peninga. Hann
gat aldrei sagt nei við hana, því
að hann elskaði hana út af lífinu.
Þetta var svo gott hjónaband og
þau voru svo sæl. Fundu upp á svo
mörgu smáskritnu, sem setti blæ
á tilveruna. Og hvers vegna átti
Garver að segja nei við konuna sína
þegar hún bað hann um 300—400
krónur einu sinni eða tvisvar í viku
— inflúenzan var í fullum gangi
tólf mánuði á ári, og aldrei eins
mörg hælsæri að lappa upp á og
síðan skóútsalan mikla var á döf-
inni fyrir skemmstu. Garver þóttist
viss um að minnsta kosti fimmtán
af þeim, sem sátu á biðstofunni,
hefði hælsæri, vegna þess að þeir
hefðu keypt sér skó á útsölu til að
spara sé.v 45 aura.
Nei, frú Garver var alls ekki í
neinni hattabúð — hún var stödd í
verzluninni Smartness oghafði mát-
að alveg yndislegan kjól. Hann
kostaði aðeins 400 krónur, og hún
komst blátt áfram ekki hjá því að
kaupa hann. En svo var það bara
þetta, að hún var peningalaus, og
svo bættist það við, að við þennan
kjól varð hún að kaupa sér nýja
skó og nýjan hatt, og ýmislegt smá-
vegis, svo að þetta gátu ekki orðið
minna en 700 krónur. Það væri
ljómandi gott, ef hún mætti senda
afgreiðslustúlkuna í Smartness til
að sækja peningana.
Garver læknir brosti út í annað
munnvikið, því að honum datt
nefnilega dálítið sniðugt í hug.
— Þetta er allt í lagi, Greta mín,
en hlustaðu nú á. Það sitja að
minnsta kosti fimmtán manns með
hælsæri hérna á biðstofunni. — Þú
manst að nýlega var skóútsala í
bænum. Ef ég get fengið þessa
fimmtán til að ímynda sér að þeir
hafi fengið korn í augað, fæ ég kjól-
inn borgaðan á tveimur morgnum.
— Og þá förum við í leikhúsið
í kvöld og borðum úti á eftir.
— Sjálfsagt. Segðu stúlkunni,
sem þú sendir, að hún eigi að depla
öðru auganu, þegar hún eér mig,
og svo á hún að segja hátt og skýrt:
„Æ, læknir — ég hef fengið korn
í augað.‘“ Þá ímynda allir hinir,
með hælsærið, sér að þeir hafi korn
í auganu líka, svo að ég fæ mörg
korn til að fást við.
Jú, Greta skyldi sjá um það.
Tíu mínútumsíðar, þegar læknir-
inn opnaði fram í biðstofuna, kom
hann auga á unga, netta stúlku, sem
deplaði vinstra auganu í ákafa.
Garver læknir benti hinum, sem
á undan voru, á að hann yrði að ná
korninu strax, og nú fóru allir að
nudda augun.
Unga stúlkan komst að undir eins
og læknirinn rétti henni 700 krón-
ur og sagði brosandi:
— Þér ættuð að verða leikkona,
• • Sniásatýa
því að þetta var Ijómandi vel leik-
ið! og svo lét hann hana fara.
Fyrir utan biðstofuna stóð ung-
ur maður og beið eftir konunni
sinni. Hann þurfti ekki að bíða
lengi.
— Ertu búin að þessu? sagði
hann þegar hún kom út.
Hann gerði alls ekkert við mig,
sagði unga frúin. — Aldrei á æfinni
hef ég vitað skrítnari lækni. —- Eg
sagði honum eins og satt var, að
ég hefði fengið korn í augað, — og
þá fékk ég að fara inn til hans und-
ir eins, og heldurðu ekki að hann
hafi rétt mér 700 krónur og ýtt mér
út aftur. Við skulum flýta okkur
— það er hattabúð hérna hinum
megin við götuna.
Skrítlur
Daginn sem þau giftust kom þeim
saman um að þau skyldu aldrei ríf-
ast. Ef þau sæju fram á að hætta
væri á að slægi í brýnu, átti mað-
urinn að fara út í garðinn en konan
að vera kyrr í eldhúsinu. Og þetta
gekk vel og lengi. En þegar maður-
inn var kominn um sjötugt varð
hann veikur og mátti til að fara til
læknis. Það var í fyrsta skiptið,
sem hann hafði vitjað læknis, og
læknirinn hafði orð á því, að hann
mundi hafa haft góða heilsu.
— Já, svaraði maðurinn, — en
það kemur líklega af því, að ég hef
lifað útilífi. Ég hef haldið mig í
garðinum mínum lengst af æfinni.
★
Maðurinn sem kemur heim í mat-
inn: — Nú, hér er engin sviðalykt,
Er maturinn ekki tilbúinn?
★
Mangi gamli hafði legið veikur í
mánuð og læknirinn var sóttur.
— Þetta er alvarlegt, sagði lækn-
irinn við konuna. — Við verðum að
reyna að hressa hann með ofurlít-
illi brennivínslögg. Þér munuð eiga
eitthvað á pela.
Hún sór og sárt við lagði að ekk-
ert brennivínstár væri til, enn þeg-
ar læknirinn fór að svipast um, sá
hann fulla flösku inni í skáp. —
Þarna sjáið þér, sagði hann vð kon-
una.
— Já, en þér megið ekki snerta
það. Ég ætla að hafa það í erfis-
drykkjuna.
— Það er sjálfsagt að notfæra sér
vatnsaflið eins og hægt er.
— Já, konan mín hefur gert það
lengi.
— Konan þín? Vatnsaflið.
— Já, þegar hún vill fá einhverju
framgengt, fer hún alltaf að gráta.
★
— Ef þú segir karlmanni eitthvað
þá fer það inn um annað eyrað og
út um hitt.
— Og ef þú segir kvenmanm
eitthvað þá fer það inn um bæði
eyrun og út um munninn.
★
ÍSIENZX
ÍBÚflARHÚS
fjallar um íslenzka húsagerð og bygg-
ingartækni.
í bókinni eru sýnd 31 ibúðarhús af
öllum stærðum, frá smáíbúðarhúsum
upp í fjölbýlishús. Birtar eru ljósmynd-
ir utan húss og innan ásamt teikning-
um af grunnfleti húsanna og skýringum
við þær. Ennfremur eru í bókinni
tæknilegar greinar, er varða hvern hús-
byggjanda, svo sem um eldhúsinnrétt-
ingar, einangrun og upphitun húsa, lýs-
ingu íbúða, liti og litaval, heilbrigði og
hollustuhætti og hlutverk húsameistar-
ans við byggingu hússins.
ÍSLENZK ÍBÚÐARHÚS er bók, sem lengí hefur verið beðið eftir.