Fálkinn - 28.08.1959, Page 11

FÁLKINN
11
☆☆☆ litla bagan
jíí)tiuniH
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
í tíunda skiftið tók Unni Grot-
heim fram demantsbrjóstnálina,
sem hún hafði notað kvöldið áður.
Og í tíunda skifti las hún með
hrukkur í enninu það sem grafið
var aftan á: Til Unni frá Kristofer.
Hún gat ekki selt hana. Ekki svo
að skilja að henni þætti sérstak-
lega vænt um hana, en Kristofer
mundi aldrei fyrirgefa henni ef
hún seldi hana. Þetta var gamall
erfðagripur, sem hafði verið í ætt
hans nær 200 ár, og hann hafði
gefið henni hana þegar þau giftust.
En hvað átti hún að gerá? Hún
Vitíð þér
• • • •
að fráfall íþróttamanns eins
varð til þess að flýta fyrir
bólusetningu gegn lömunar-
veiki í Englandi?
Fyrir nokkru dó mjög dáður knatt-
spyrnumaður, Jeff Hall, úr lömun-
arveiki. Þetta varð mörgum aðdá-
endum hans áminning um að láta
bólusetja sig gegn þessum skæða
sjúkdómi, sem hefur lagt svo marg-
an ungan mann að velli.
að hugmynditi að nýrri gler-
augnagerð er fengin frá vita-
lömpunum.
í vitunum eru lamparnir nær alltaf
settir saman úr svonefndum beltis-
linsum. Nú eru augnlæknarnir
farnir að láta gera gleraugu með
líku lagi og hafa þau reynst fólki,
sem orðið er nærri því ósjáandi,
miklu betur en önnur gleraugu.
dró út skrifborðsskúffuna og tók
fram hrúgu af reikningum. Hristi
höfuðið. Þetta voru samtals kring-
um 2000 krónur, sem hún skuldaði,
og hún varð að játa, að það væri
fyrir eintómum óþarfa. í fyrra hafði
Kristofer, er hann komst að því
að hún skuldaði Pétri og Páli, hót-
að henni að auglýsa í blöðunum
að hann borgaði ekki reikninga fyr-
ir konuna sína. Og hún þekkti hann
svo vel að hún vissi, að hann gæti
gert alvöru úr þessu, ef hann kæm-
ist að nýju skuldunum. Eitthvað
varð hún að gera. Hún ýtti frá sér
reikningunum, hana hryllti við því
að þetta gæti kannske spillt líf’i
hennar. Allt í einu hurfu hrukk-
urnar úr enninu. Hún settist við
skrifborðið, tók pennann og fór að
skrifa bréf.
Hún gat selt brjóstnálina þannig
að Kristofer kæmist aldrei að því,
og svo gat hún sagt að hún hefði
týnt henni. Það var meiri hunda-
heppnin að Kristofer skildi hafa
komið með' þennan gamla skóla-
bróður sinn heim. með sér í mið-
degisverðinn í gær. Kristófer hafði
ekki hitt Jan Fredriksen í fimmtán
ár, og Unni hafði aldrei séð hann
fyrr. Hann var hár og myndarleg-
ur, mjög laglegur, og hæruskotinn
í kollvikunum alveg eins og Kristó-
fer. En gagnstætt því sem var um
Kristófer hafði hann mjög skarp-
leg, rannsakandi augu. Það stafaði
líklega af starfinu hans — hann
var forngripasali í Stokkhólmi.
— Þetta er einstaklega falleg
næla, sem þér eigið, frú Grotheim,
hafði hann sagt yfir kaffinu. — Eg
mundi vilja borga yður 2000 krónur
fyrir hana strax á morgun. En ég
veit að þér viljið ekki selja hana.
Kristófer hefur nefnilega sagt mér
hvernig hún er til komin.
— Vitanlega ekki, hafði Unni
sagt, en hún hafði átt erfitt með
að stilla röddina þegar hún sagði
það.
— Jæja, ef yður kynni einhvern-
tíma að snúast hugur, þá skuluð þér
láta mig vita, hafði Jan Fredriksen
sagt, og svo var farið að tala.um
eitthvað annað.
Og núna var hún að skrifa hon-
um: — Eg hef íhugað tilboð yðar,
og afráðið að taka því. En af á-
stæðum sem ég nefni ekki, væri
mér kært að þetta væri okkar einka
mál og færi ekki lengra ....
Daginn eftir sat hún í stofunni
sinni og horfði á Jan Fredriksen,
sém var að skrifa ávísun. — Þér
takið vonandi ávísun, sagði hann.
Ef ekki þá verður þetta að bíða til
morguns, bankarnir eru lokaðir
núna ....
— Vitanlega, sagði hún áköf. Og
þér gleymið ekki að láta eyða því,
sem grafið er aftan á nálina.
Unni var í ljómandi skapi þegar
Kristófer kom heim um 6 leytið.
— Sæl, væna mín. Hefur Jan
Fredriksen komið hingað?
—• Já . . hann leit snöggvast inn,
svaraði hún og varð ekki um sel.
—- Hann ætlaði með flugvél til
Stokkhólms klukkan fimm.
— Já, ég veit það. Afhenti hann
þér ávísun?
Nú fór hún að skjálfa í hnjánum
og það leið stund þangað til hún
gat sagt nokkurt orð.
— Já, hann gerði það .... svar-
aði hún loks. Af hverju spyrðu?
— Guði sé lof, sagði Kristófer.
— Eg var orðinn hálf smeykur.
Sannast að segja þekki ég Jan ekki
orðin núna, þó að við værum kunn-
ingjar í skólanum. En í dag kom
hann upp í skrifstofuna til mín og
bað mig um að lána sér 2000 krónur.
Hann þurfti að kaupa eitthvað, þá
á stundinni, en haíði skilið tékk-
heftið eftir í gistihúsinu. Hann fékk
peningana og lofaði að líta inn til
þín á leiðinni út á flugvöllinn og
borga peningana. En sem sagt var
ég orðinn dálítið smeykur . . mað-
ur getur aldrei verið öruggur.
— Nei, heyrði hún sína eigin
rödd segja, — maður getur aldrei
verið öruggur.
-Al
ve(£
HISSA
í gamla daga voru litlar kröfur
gerðar til þrifnaðar, jafnvel hjá
höfðingunum. Eina krafan, sem
gerð var í því efni við frönsku hirð-
ina árið 1560, var sú, að „ungt fólk
œtti að þvo sér um augu og munn
á hverjum morgni“. Það þótti nóg.
■—o—
í Chile er lítill fugl, sem heitir
„Guid-guid“. Hann 'geltir eins og
hvolpur.
—o—
Langt fram á síðustu öld töldu
Bandaríkjamenn það fyrirlitlegt ó-
hóf að éta súpur. Þetta varð þess
valdandi, að Scott hershöfðingi féll
við forsetakosningar árið 1852. Hann
hafði nefnilega „meðgengið“ í hugs-
unarleysi, að hann œti súpu á hverj-
um degi.
■—o——
Á Filippseyjum eru talaðar yfir
50 mismunandi tungur.
—o—
Rússneski flugmaðurinn Valeri
Tjakaloff flaug fyrstur manna yfir
norðurpólinn. Það var fyrir tuttugu
árum, sem hann flaug frá Moskvu,
yfir pólinn til Vancouver. Vega-
lengdin er 4143 mílur, og hann var
60 tíma og 20 mín. á leiðinni.
YFIR BANDARÍKIN ÞVER Á HÁLFUM FIMMTA TÍMA. — í mars hóf flugfélagið TWA
(Trans World Airways) beinar þotuferðir milli New York og San Francisco. Vélarnar, sem
TWA notar eru Boening 707 og fara þær leiðina á 4 tímum og 40 mínútum í austurátt, en
leiðin vestur tekur 1 tíma og 5 mín. lengri ííma. Hér sést Boeing 707 vera að búast í fyrstu
ferðina frá Atlantshafi til Kyrrahafs.