Fálkinn - 28.08.1959, Side 13
FÁLICINN
13
Westwood horfði hugsandi á hana. Hann þagði
um stund og reykti. Svo tók hann pípuna úr
munninum og fór að hreinsa hana með eldspýtu.
„Ég skrifaði Glen bréf og sendi það á heimilis-
fang móður hans,“ sagði hann án þess að líta á
Önnu. „Ég sagði honum að koma hingað sam-
stundis og giftast yður. En þess vegna varð
hann að segja foreldrum sjnum alla söguna. Og
þegar móðir hans varð vísari um hvernig komið
var, komst allt í óefni. Foreldrar hans hafa tal-
ið honum trú um, að þetta með barnið sé ekki
annað en uppspuni úr yður, og að allir ungir
menn komist í svona klípu, og þá sé ekki um
annað að gera en láta pabba borga reikninginn,
og gæta sín betur í næsta skipti, sem hann bjóði
ókunnugri stúlku út með sér — og svo fram-
vegis.“
Önnu fannst glóðheitur vindur svíða hana, svo
að hún brynni öll innvortis. En hún þvingaði sig
til að stilla sig og hlusta á Gordon Westwood.
„Svo skrifaði ég Carolinu móður hans, og réð
henni tii að koma hingað og hafa Glen með sér,
því að ég væri sannfærður um að allt væri satt,
sem þér hefðuð sagt. Og til svars fékk ég þetta
skeyti. Það er bezt að þér lesið það sjálf.“
Hann tók samanbrotið blað úr vasanum og
rétti Önnu: „Sagan hlýtur að vera uppspuni. Ræð
þér til að skipta þér ekkert af umræddri pcr-
sónu. Caroline.“ Anna las skeytið tvisvar, kokið
herptist saman. Hún gat engu svarað og henni
fannst gólfið ganga í öldum. En hún mátti ekki
láta líða yfir sig. Mátti það ekki.
„Ég fékk bréf frá henni í pósti í morgun, og
þér getið fengið að lesa það ef þér viljið," hélt
Westwood áfram og rétti Önnu þykka pappírs-
ösk um leið. Anna las bréfið líka:
„Kæri Gardon. — Ég hef ávallt haft mikinn
áhuga á líknarstarfsemi og vona að þú látir
þessa ávísun ganga til einhvers, sem á pening-
um þarf að halda. Hjartans kveðjur. Þín Caro-
line.“
Þetta var tvö hundruð og fimmtíu dollara á-
vísun. Anna lagði hana á borðið hjá bréfinu. Hana
hitaði í kinnarnar.
„Nú megum við ekki dæma Caroline eða
Glen of hart,“ sagði Gordon og brosti með hálf-
gerðri fyrirlitningu. „Glen er kornungur og
móðir hans hefur alltaf haft hann í vasanum. Og
úr því að hann gerir ekki uppreisn gegn henni
núna þá gerir hann það aldrei. Og Caroline hef-
ur ákaflega mikinn metnað fyrir hönd sonar síns.
Ég geri ráð fyrir að margar mæður mundu haga
sér eins og hún.“
„Ég skil að það mundi spilla framtíð hans ef
hann hjálpaði mér þessa mánuði," sagði Anna
beisk. „Ég skal ekki gera þeim amstur framar.
Ég kemst einhvern veginn af án þess.“
Westwood stóð upp og gekk um gólf. Svo
stanzaði hann fyrir framan Önnu.
„Ég hef alltaf haft andstyggð á móður Glens,“
sagði hann. „Hún hefur gerspillt lífi bróður míns
og nú gerir hún sitt til þess að Glen verði að
tusku . .. .“
Dyrnar opnuðust og brytinn kom inn. „Frú
Westwood er komin,“ sagði hann.
í sömu svifum stóð há og grönn, fönguleg kona
á þröskuldinum. Hún var í svörtum síðdegiskjól
með nertz-kraga á herðunum. Af fimmtugri konu
að vera mátti hún heita ungleg. Anna varð laf-
hrædd og óskaði að hún gæti hlaupið í felur. Hún
leit á Godon Westwood og varð enn hræddari er
hún sá kuldaglottið, sem lék um varir hans er
hann leit á mágkonu sína. Það var helzt að sjá
að hann hefði gaman af þessari heimsókn.
„Góða Caroline,“ sagði hann, „þetta kom sann-
arlega á óvænt. Ertu ekki hrædd um að þú spillir
heilsunni með því að fara frá Palm Springs á
þessum tíma árs?“
„Vertu ekki að gera þér læti, Gordon,“ svar-
aði hún reið. „Ég verð að reyna að koma vitinu
fyrir þig. Þessi tilbúningur nær ekki nokkurri
átt. Ég hef talað við málaflutningsmanninn
minn, og hann sagði að ég hefði ekki neinar
skyldur gagnvart þessari . . . . “
„Leyfist mér að kynna ungfrú Beaumont,“ tók
Gordon Westwood fram í. „Við getum talað um
þetta mál saman,“ sagði hann alúðlega, en Önnu
fannst stálhreimur í djúpri röddinni. Hún fann
að hann var að öllu leyti á hennar bandi. Frú
Westwood renndi ísköldum augum og kinkaði
***^<^<
an
ER ÞAÐ EKKI HÆTTULEGT?
Það er sá tími kominn, að
maður verður að fara að hugsa
til haustsins og vetrarins. Þessi
dragt er þó enginn vetrarklæðn
aður. „Pied-de-poule-munstrið
er hvítt og svart, en vel fer
á að hafa hattbandið, hálsklút-
inn og hanskana með hindberja
rauðum lit. Jakkinn er síðari
R en áður og vottar fyrir mitti á
honum, bó að það sjáist ekki
á myndinni.
DRAGT FRÁ DIOR.
Án jakkans tvískiftur kjóll,
einfaldur og ekki annað en
randirnar þrjár til skrauts.
Randir með sama lit eru á hatt-
inum, sem annars er líkur urta-
potti í laginu, og á jakkanum.
Efnið er úr ull.
kolli svo naumt að varla var hægt að sjá það,
en lét svo eins og hún sæi ekki Önnu.
„Ég kom vegna þess að ég vil binda endi á
þetta mál í eitt skipti fyrir öll. Það er ósvífni að
reyna að flækja son minn inn í það. Hann þekk-
ir varla þessa stúlku. Já, þér verðið að afsaka
mig —“, nú sneri hún sér að Önnu — ,,en þér
vitið að þetta er satt. Sonur minn var beinlínis
höggdofa af undrun. Drengur á hans aldri — að
eiga að standa í slíku. Hann varð gamall á einu
kvöldi. ,,Ég veit ekki mitt rjúkandi ráð,“ var
allt og sumt sem hann gat sagt . . . . “
„Ég hef sagt bæði þér og honum bréflega,
hvað hann eigi að gera,“ svaraði Westwood ró-
lega, en hún lét sem hún heyrði ekki.
,,. . og honum er ómögulegt að ráða fram úr
þessu máli.“
„Þú álítur þá að það eigi að ráða fram úr því?“
greip Westwood fram í. „Mér finnst við þurf-
um að hugsa ofurlítið um Önnu líka. Það er
hún en ekki Glen, sem gengur með barnið.“
„Hver? Æ-já, hún,“ sagði frú Westwood fyrir-
litlega. „Auðvitað. En ekki þannig að það spilli
framtíð Glens — öllu lífi hans. Fyrir nokkru,
þegar við vorum í Palm Springs hittum við
Worthingtonsfólkið — Worthington frá Phila-
delphia, þú kannast við það —- hann á dóttur sem
heitir Kathryn og hún er blátt áfram bálskotin
í Glen. Þau hafa boðið honum heim til sín og
hann á að dvelja þar um tíma. Það hefði verið
hlægilegt ef hann hefði komið hingað með mér
útaf þessu.“ Hún yppti öxlum.
„Hann hefði samt átt að gera það,“ sagði
Gordon og lagði einkennilega áherzlu á orðin.
„Hann hefði átt að giftast móður barnsins síns.“
Caroline Westwood fnæsti. Hún hvessti aug-
un fyrirlitlega á Önnu, svo að henni fannst orðin
Rallway Flats vera skráð á ennið á sér.
Framh.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. —
Afgreiðsla: Vesturgötu 3, Reykjavík. Opin kl.
10—12 og iy2— 6. Sími 12210.
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Félagsprentsmiðjan h.f.