Fálkinn - 04.09.1959, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
veg af þessum sigri sínum og bauð
sig nú fram sem forseta og lofaði
ýmsum umbótum í félagsmálum og
stjórnmálum og eflingu landbúnað-
arins.
í Filippseyjum búa 22 milljónir
manna og tala 70 ólíkar tungur og
eru búsettir á 7000 eyjum. Það var
efast um, að jafn sundurleitur hóp-
ur gæti sýnt réttan þjóðarvilja við
almennar kosningar. En svo mikill
var vegur Magsaysays orðinn að
hann fékk meira en 2/3 atkvæða
við koáningarnar.
Síðan hafa miklar framfarir orð-
ið á Filippseyjum. Mest áherzla
hefur verið lögð á jarðarbætur.
Herinn befur verið notaður til þess
að vinna að jarðarbótum, ræsa fram
mýrar, plægja land og leggja vegi
svo að nú geta allir fengið jarð-
næði sem vilja. Á fjórum fyrstu ár-
unum voru ræktaðir 137.000 hekt-
arar og stofnuð um 800 býli og 8000
fjölskyldur hafa fengið býli annars
staðar. Stjórnin sér bændum fyrir
ódýru útsæði og heldur áfram að
bæta landið, bæði með ræktun og
áveitum.
Jafnframt hefur verið unnið að
því að gera bændum auðveldara
að koma afurðum sínum í peninga
og þeim kennt að vanda vörurnar.
Hafa samvinnufélög verið stofnuð
í þessum tilgangi og stendur til að
koma á ýmiskonar verksmiðju-
rekstri til að gera fullunnar útflutn-
ingsvörur úr ýmsu því, sem bændur
framleiða. Ennfremur hafa komist
á fót um þúsund iðnaðarfyrirtæki,
sem framleiða einkum nauðsynjar
handa landsbúum sjálfum, en iðn-
aður var fyrir stríðið svo að segja
ekki til á Filippseyjum. Stórar
verksmiðjur hafa verið stofnaðar
til sykurgerðar og til þess að vinna
úr kókoshnetum.
Þá hefur verið gerð heildaráætl-
un um vegagerð á eyjunum og um
siglingar milli eyjanna. Og vatns-
virkjanir til rafmagnsframleiðslu
hafa verið gerðar og fleiri eru i
undirbúningi.
Framh. á bls. 14.
Eftir stríðið var allt í rústum í borgum Filippseyja. Til dæmis var
Manila talin verst leikna borgin i stríðinu, næst eftir Varsjá í Póllandi.
Nú hefur borgin verið endurreist og, eins og myndin ber með sér, er
þettá nýtízkuborg með stórri höfn.
^JJoaan í Larlmarm^ötaaam
sem varö mesta skaldkona samtíðar sinnar
1. Aurore Dupin hét hún í vöggunni og fæddist 1. júlí 1803.
Nítján ára gömul giftist hún Dudevant barón. Nokkrum ár-
um síðar fann hún í fórum mannsins síns umslag með áletr-
uninni: „til konunnar minnar. Má ekki opnast fyrr en ég er
dauður.“ Hún opnaði umslagið, en í því var engin erfðaskrá,
heldur 8 blaðsíðna bréf, fullt af skömmum, fúkyrðum og á-
fellisdómum. — Fór hún þegar frá manni sínum og bjó
nokkur ár með rithöfundinum Jules Sandeau. Hún fór frá
honum er hún komst að því að hann hélt framhjá henni, en
hélt þó ættarnafni hans en stytti það í Sand. Klæddist hún
nú karlmannsklæðum og nefndist upp frá því nafninu, sem
hún varð fræg undir: George Sand.
3. George Sand var afkastamikill rithöfundur, en flestar
skáldsögur hennar eru nú gleymdar öllum almenningi. Hins
vegar hefur hin mikla sjálfsæfisaga hennar í 8 bindum, var-
anlegt gildi. Einkunnarorð þessarar bókar voru: „Miskunn-
semi við aðra, virðing fyrir sjálfum sér og hreinskilni við
Guð.“ Hún barðist alla æfi sína gegn skinhelgi og ranglæti,
ekki síður en Voltaire.
2. Nú fór hún að yrkja og eftir að fyrsta skáidsaga hennar,
„Indiana" kom út, komst nafn hennar á alJra varir. Hún
var frí af sér og full af æfintýraþrá og ýmsir frægir menn
hændust að henni • eins og flugur að sykurpiola. Af þeim
má einkum nefna skáldið Musset og tónskáldið Chopin. Hún
elskaði þá báða, en ekki eins heitt og þeir elskuðu hana, svo
að bæði skáldið og tónskáldið urðu fyrir vonbrigðum af henni.
Vegna þess hve Musset var hrifinn af henni fékk hann auk-
nefnið „Sandist“ og Chopin harmaði mjög að missa hana.
Sjálf skrifaði hún: „Hjarta mitt er grafreitur,“ og þessi við-
bót mun hafa átt að fylgja: „ .... þar sem dauð og grafin
ást geymist."
4. Hinn 29. maí 1876 gat hún ekki haldið á pennanum
lengur, en varð að leggja hann frá sér í miðri skáldsögunni
„Albine", sem aldrei varð fullgerð. Hinn 9. júní kvaddi hún
börn sín og dó morguninn eftir. Síðustu orð hennar voru
byrjun á setningu: „Látið grasið .... “ Alexandre Duma yngri
var viðstaddur dánarbeð hennar..