Fálkinn - 04.09.1959, Page 10

10
FÁLKINN
— Komið þið, við getum verið margir
í þessum leik. Maður verður dálítið ó-
hreinn á höndunum, en getur þvegið sér
á eftir.
—- Ég ætla að skreppa inn og loka fyr- — Hvað ætl’ann sé að sjóða. Ég er ban-
ir reykinn, þá sjáið þið betur. Nú kom hungraður. Bara að það væri matur! ■—
gos, vatnið sýður. Ég verð að flýta mér. Ég er hræddur um að þessi svarti sé ekki
góður kokkur.
— Jæja, nú minkar reykurinn. — Nei, — Húrra, þetta er þá gamaldags gufu- -— Heyrðu, Púðurkarl, hættu nú þessu.
þetta er þá vagn — og á teinum, — Það vagn, og mikið af reyk í honum. Kann- Við vitum að þetta er gufuvagn og lang-
er þá ekki matur, Skeggur minn. ske við fáum að reyna að aka í honum? ar ekkert til að sjá meiri reyk.
— Gáðu vel að, Klumpur, hann hlýt- — Ég hangi hérna, piltar. Ég er að — Þetta er hatturinn hans frænda. Ég
ur að vera þarna. Kannske hangir hann taka reykhattinn af strompinum, en svo set hann á strompinn og þá kemur svo
uppi í loftinu, eða felur sig undir gólf- kem ég niður og sýni ykkur allt. mikill reykur, að ekkert sést.
inu.
— Ekkert uppistand hérl
-jc Shrítlur -jc
— Hvernig kynntist þú manninum
þínum?
— Hann seldi ryksugur og þvotta-
vélar, og þegar ég sá hve vel hon-
um tókst að nota þessi tœki, sá ég
undireins, að hann hlaut að vera
rétti maðurinn handa mér.
☆
— Hvernig stendur á að þér seljið
þetta hárvatn svona ódýrt, úr því að
þér segið aJð það sé öbrigðult?
— Eg sel það með tapi, svarar
kaupmaðurinn. — En ég vinn það
upp með því að selja meira af greið-
um og hárburstum.
Biskupinn sat og var að tala við
mann í brautarlestinni, og allt í einu
segir maðurinn: —Yðar œruverðug-
heit, þér haldið að þsr vitið allt, en
þó iget ég sagt yður nokkuð, sem þér
vitið ekkki.
— Og hvað er nú það? spyr bisk-
upinn.
— Eg er trúlofaður vinnustúlk-
unni yðar, og er í skyrtu af yður
núna.
☆
— Það kostar aldrei neitt að vera
kurteis. ■
— Jú, stundum kostar það sœti
í strœtisvagninum.
— Þeir eru alltaf að fjargviðrast
yfir œskulýðnum nú á dögum ....
fjandakorninu ef hann er nokkuð
lakari en þegar við vorum ungir.