Fálkinn - 02.10.1959, Blaðsíða 11

FALKINN
11
☆ ☆☆ LITLA SAGAN ***
Walter Canning:
Krókur á móti bragði
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Willie Gordon, heiðursmaður
með saklaus blá augu, breiðar
herðar, æskuþokka og enga sam-
visku, kunni siðalögmálið utan bók-
ar, en breytti aldrei samkvæmt því.
Hann hoppaði æfiskeiðið við fót,
glaður og ánægður og teygði fram
lúkurnar þegar eitthvað bauðst —
sérstaklega ef það var annarra
eign.
í kvöld stóð hann við borðstokk-
inn á stóra Atlantshafsfarinu og var
að gefa ungri, grannri stúlku heil-
ræði.
— Það er óheiðarlegt að smygla,
sagði hann.
— Æ-nei! Finnst yður það?
— Vitanlega. Það er lagabrot,
Mildred.
— Já, það er hræðilegt! En þetta
er ekkert nýtt, Willie. Eg brýt lög
líka í hvert sinn sem ég ek bílnum
mínum, — ég er agalaus og laga-
laus, og því fyrr sem þér gerið yð-
ur það ljóst, því betra fyrir yður.
Willie vatt sér úr virðuleika-
hjúpnum og gerðist ungur nýtízku-
maður.
— Þér eruð geðbiluð, Mildred.
Hugsum okkur að þér yrðuð gómuð
á morgun, með alla gimsteinana á
yður? Haldið þér að það væri gam-
an? Hugsið þér yður nú vel um.
Faðir yðar er mikilsmetinn maður
— þér hafið skrifað tolleyðublaðið
og ekki minnst á tuttugu þúsund
dollara hálsfestina, sem þér keypt-
uð í Amsterdam. Það er ótvíræð
sönnun þess, að þér ætlið að smygla
henni í land.
— Þér talið eins og dómari, Willie.
Haldið þér áfram, sagði Mildred
hrifin.
— Festin verður tekin af yður
og þér dæmd í sekt — og svo koma
stórar fyrirsagnir um þetta í blöð-
unum. Þessa áhættu bakið þér yð-
ur til þess að spara fáeina dollara.
— Nei, yður skjátlast, Willie. Það
er spenningurinn af áhættunni —
ekki peningarnir. Eg verð helmingi
montnari af festinni hvenær sem ég
lít á hana, ef ég veit að ég hef leik-
ið á tollþjóna Sáms frænda. Það
er það, sem er gamanið. Kjörorð
mitt er orðið: Ekkert er rangt, ef
maður kemur því fram!
— Maður skyldi aldrei vera of
öruggur, sagði Willie. —- Hvar haf-
ið þér eiginlega falið hálsfestina?
— Undir falska botninum í ferða
skríninu mínu. Engum tollsnuðrara
í heimi mundi hugkvæmast að fara
að gramsa í snyrtilyfjunum mínum
til að leita að hálsfesti.
— Jæja, þér smyglið því þá, ef
þér viljið endilega vera svona létt-
úðug, andvarpaði Willie. — En þá
verðið þér að fara kænlega að því.
Þér megið ekki vera alltaf að hugsa
um hvar þér geymið það.
— Hafið þér engar áhyggjur af
því, kæri lærimeistari. Eg er orð-
in svo forhert og pöruþykk. Toll-
skýrslan mín er komin til afgreiðslu
stjórans, festin í felustaðnum, og
svo hugsa ég ekkert um þetta meira
fyrr en ég er komin heim til pabba
og mömmu. Hvað er að? Þér eruð
svo undarlegur Willie?
Willie tók í höndina á henni. —
Mér leist svo undur vel á yður,
Mildred — þangað til þér urðuð
glæpamaður — og mér gerir það
enn, bætti hann við og andvarp-
aði.
— Og þér ætlið að koma og heim-
sækja mig í fangelsinu — ef illa
fer?
— Já, ég skal meira að segja
sækja um fangavarðastöðu, sagði
hann og brosti. — Eg lofa því.
Rétt áður en komið var að land-
helgislínunni lögðu allir ungir menn
leið sína á vínstofuna og keyptu
sér efnivið í skilnaðarskálina. Þeg-
ar skipið lagðist að bryggju við sótt
varnastöðina klukkan tvö um nótt-
ina, var gleðskapurinn í algleym-
ingi. Klukkan 2.30 eftirlét Willie
Gordon ungfrú Mildred Garrison
öðrum ungum manni, sem dansaði
hrifinn með hana út á gólfið. Svo
laumaðist herra Gordon út úr dans-
salnum burt frá öllum glaumnum.
Þegar hann kom niður á B-þil-
farið og nálgaðist farþegaklefana
hvarf æskubrosið af andlitinu, en
harður böðulssvipur kom í staðinn
— atvinnumannssvipurinn.
Hann fór inn í klefa hinnar fögru
samferðakonu sinnar og læsti á eft-
ir sér. Opnaði töskur og leitaði þang
að til hann fann farðaskrínið. Hann
fór fimlega að öllu, eins og þegar
þaulvanur skurðiæknir plokkar
botnlanga úr sjúklingi. Fljótt en þó
flausturslaust.
Það var atvinna hans að stela,
einmitt núna kom hnífur hans í
feitt. Hann fann skrínið lyfti efri
botninum og hirti festina. Svo setti
hann botninn á sinn stað, stakk
festinni í vasann, fór út og gekk
upp í salinn aftur.
Gordon var ánægður með afrekið.
Ungfrú Gordon mundi ekki sakna
festarinnar í kvöld, og í öðru lagi
mundi hún hika við að kæra þjófn-
aðinn þó hún kæmist að honum,
því að hún hafði vanrækt að telja
festina fram til tolls. í þriðja lagi
gat hann alltaf fleygt festinni í
sjóinn, ef þörf gerðist. Nei, allar
líkur voru til þess að þetta færi
vel.. Hann mundi fara af skips-
fjöl ríkari og samvizkulausari en
nokkurntíma áður.
Morg’uninn eftir klukkan níu var
skipið dregið upp að hafnarbakk-
anum. Willie sá ekki Mildred fyrr
en þau mættust við bókstafinn G
á bryggjunni, hvort með sinn toll-
mann við hlið sér. Mildred var í
sólarskapi og alveg róleg — og nú
varð Willie hughægra er hann sá
hana. Hún hafði ekki uppgötvað
þjófnaðinn. Hann óskaði sjálfum
sér til hamingju með vel unnið
verk, en þá heyrði hann Mildred
segja ofur rólega við tollmanninn:
— Eitt enn, herra tollþjónn, mér
hefur illilega gleymst.
— Hvað var það, ungfrú?
—■ Eg keypti demantafesti fyrir
20.000 dollara, en gleymdi að skrifa
hana á tollyfirlýsinguna.
Willie brá. Hann vænti þess
versta, og það kom líka.
— Það kemur ekki að sök, ung-
frú, sagði tollmaðurinn. — Þér borg
ið bara tollinn núna. Hvar er fest-
Stúlkan snéri sér glaðlega að
Willie. —• Þessi maður þarna var
svo vænn að geyma hana fyrir mig,
síðan í gærkvöldi. Viljið þér af-
henda tollmanninum hana, Willie,
LASLO KOVATS, ungverskur sundkappi vann það afrek ný-
Iega að synda milli Capri og Napoli á 10 tímum 7 mín. og 4
sek. Vegalengdin er 33 km. og er þetta met í þolsundi hjá
Kovats.
og borga tollinn fyrir mig. Eg hef
því miður ekki peninga á mér.
Tollmaðurinn skoðaði festina,
sem Willie rétti honum, með kald-
an svitann á enninu. Og þegar toll-
maðurinn fór til að ná í virðingar-
manninn, brosti Mildred til ferða-
félaga síns.
— Einstaklega var það fallega
gert af yður að bjarga mér frá
sjálfri mér, Willie! Hefðuð þér ekki
gert það, væri ég uppvís að smygli
núna! Og þér hefðuð verið agn-
dofa yfir, að ég skyldi vera svona
óheiðarleg.
Vitið þér ...?
að fyrir árið 2000 munu 6 miljard
manns lifa á jörðinni?
Árið 1930 lifðu 2 milljard manns
á jörðinni, og eftir þeirri fjölgun
sem orðið hefur síðan, er hægt að
reikna hvenær sá mannfjöldi muni
hafa þrefaldast. Þegar talað er um
árið 2000 í því sambandi, er gert
ráð fyrir að tala fæddra umfram
dána muni verða farin að lækka
undir lok aldarinnar. — Með sama
útreikningi er hægt að áætla, að
fjölgunin á næstu 40 árum verði
mest í eftirlegulöndunum í Asíu,
Afríku og Suður-Ameríku.
voT-a
hvaðan orðið „boycott“ er komið?
„Boycott“ er notað sem vopn-
laus andstaða gegn mönnum, sem
gerast aðsúgsmeiri en almennings-
álitinu þykir sanngjarnt.
Kringum 1870 gerðu írskir bænd-
ur uppreisn gegn kapteini einum,
sem Boycott hét. Hann hafði tekið
að sér innheimtu jarðarafgjalda fyr-
ir óðalsherra nokkurn og gekk svo
freklega fram í innheimtunni, að
öll sveitin hætti að hafa nokkur
skifti við hann og forðaðist hann.
Loks varð kapteinninn að flýja til
Bandaríkjanna, og dó þar í eymd og
volærði — „útskúfaður öllum frá“
eins og Skugga-Sveinn.