Fálkinn - 16.10.1959, Qupperneq 11

FALKINN
11
LITLA SAGAN ☆ ☆☆
Tízkusýningin
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Konan mín, hún Begga, er mikil
hannyrðasteinka, hún skapar, sníð-
ur og saumar undursamleg plögg,
og skrítnast er að þau fara henni vel
þegar hún er komin í þau.
Þegar aðrir fara að lesa vikublað
eða bók gleypir Begga í sig nýjustu
tízkublöðin með áhuga, sem mér
finndist betur kominn annars stað-
ar. Að maður ekki tali um öll kvöld-
in, sem hún er samvistum við aldur-
urhnigna saumavélina. Þá bylti ég
mér í bólinu, vankaður af öllu
glamrinu, og hugsa óhlýtt til Maju
frænku, sem gaf henni þennan grip
einhvern tíma í fornöld.
í maí í fyrra hafði Begga tekið
það í sig að sýna eitthvað af þessum
fataplöggum sínum. Verzlun ein
efndi til saumakeppni húsmæðra, og
Begga mun hafa gefið sig fram
fyrst. Hún var sannfærð um sigur
og fór strax að teikna, klippa og
sauma.
Hún sagðist ætla að sauma kokk-
teilkjól, en ég átti erfitt með að
skilja hana þegar hún var að tala
„rysjur, volang, skinkuermar og
vöflusaum." Mér leist ískyggilega
á þetta.
— Nú leið óðum að sýningunni,
en mér sýndist undragripnum miða
lítið áfram. En Begga sagði: „Hann
skal verða búinn, þó ég svo verði
að vinna alla nóttina. En Beggu var
alvara. Síðustu þrjár næturnar ham-
aðist hún alla nóttina, eins og hún
væri með þrýstiloftsbor milli hand-
anna.
Þetta var hræðilegt. Og Begga
var orðin taugaveikluð og geðvond.
Þriðju nóttina datt mér í hug að
leigja mér herbergi í gistihúsi til
að fá næturfrið.
Loksins var kjóllinn búinn. Eg
hafði sofnað þegar saumavélin
hætti, en nú vakti Begga mig til að
sýna mér furðuverkið .Ég leit geisp-
andi á hana en sofnaði áður en ég
gat sagt álit mitt.
„Þú sást ekki einu sinni fallega
hattinn, sem ég saumaði," heyrði
ég rödd Beggu segja einhvers stað-
ar í fjarska.
Eftir klukkutíma vakti hún mig
aftur.
„Sýningin byrjar eftir hálftíma,
þú verður að skussa mér út í Tivoli.
Ég er að deyja af eftirvæntingu!“
Mér var óskiljanlegt hvernig
Begga lafði uppi eftir þriggja sólar-
hringa vöku, en hún var furðanlega
brött.
Sjálfur slagaði ég af þreytu er ég
fór út í trogið. Ég reyni ekki að lýsa
handverki Beggu, en verð þó að
segja að hún leit furðanlega út.
Hattinn leist mér ekki á, hann var
líkur gamaldags ostakúpu og með
fjöður upp úr, svo Begga varð að
sitja í keng.
Vitanlega komum við á síðustu
stundu og Begga vatt sér úr bílnum
áður en hann stanzaði. Hún hljóp
að dyrunum.
Nú fyrst sá ég slysið sem orðið
hafði. Fjöðrin var brotin og beygluð
og stórt stykki vantaði í kjólpilsið
að aftan. Það hékk á húninum á
bílhurðinni.
Það var of seint að stöðva Beggu,
hún var komin inn.
Ég þorði ekki að elta hana; þetta
varð að drasla svona — ómögulegt
að afstýra því. Ég sat kyrr í bílnum
og svitnaði.
Begga var lengi. Ég bjóst við að
hún kæmi um hæl, grátandi og
hefði verið rekin út, fyrir ósæmi-
legan klæðaburð.
Þegar ég hafði biðið klukkutíma
læddist ég inn. Ég átti bágt með að
trúa mínum eigin augum er ég sá
Beggu koma labbandi niður af pall-
inum, með leirker í fanginu, á stærð
við pappírskörfu. Hún tók eftir mér
og stefndi beint til mín, með brotnu
fjöðrina blaktandi eins og hænu-
rass í úrsynningi.
„Ég fékk fyrstu verðlaun," sagði
hún eins og það hefði verið sjálf-
sagt. „Það var sérstaklega tvennt,
sem dómararnir voru hrifnir af:
skrautið á hattinum og hvað pilsið
var ,,djarflegt“. Ég skil ekki hvers
vegna þeim fannst það.“
„Hefurðu litið í spegil? spurði ég.
„Ég gerði það áður ,en við fórum
að heiman.“
„Þú getur hlakkað til að spegla
þig þegar þú kemur heim,“ sagði ég
En kventízkan verður mér alltaf
óleyst gáta.
★
* £itt aý htferju *
| Tarzan-líf í Ástralíu
Bob Norman var í vetur á flugi
yfir North Queensland í Ástralíu,
X að leita að sfúkraflugvél sem var
saknað. Lenti hann þá í snarpri
•:• vindhviðu og vélin kastaðist til
X jarðar og ko?n niður í kjarrvaxið
mýrlendi. Bob og förunautar
ij; hans sluppu ómeiddir. Innan
•:• skamms sáu þeir mann koma
:•: fyrir handan árósinn, sem þeir
X höfðu lent við, og óð maðurinn
•:• yfir ána, þó að þar vœri krökt af
!•! krókódílum. Maðurinn var mik-
•:• ill vexti og krafta hafði hann í
•:• köflum, því að það fyrsta sem
jj: hann gerði, þegar hann kom til
•ji flugmannanna var að lyfta vél-
•:• inni og koma henni á réttan
j:j kjöl. Hann var rauðhœrður og al-
X skeggjaður, á að giska um þrítugt.
j:j Fremur var hann fátalaður, en
j;j sagði þeim þó að hann héti
X Frank Carey og byggi með konu
j:j sinni fyrir handan ána. Hann
j:j bauð þeim heim með sér upp á
:j; villisvínasteik, en þeir afþökkuðu,
:j: því að þeim hraus hugur við að
j:j eiga að vaða yfir ána, innan um
X alla krókódílana. Daginn eftir
:j: tókst þei?n að fljúga til stöðva
j:j sinna.
j:j Lundúnablaðið „Sunday Pict-
:j: orial“ sagði frá þessum atburði,
:j: og von bráðar símaði Collett
j:j nokkur í Gosport til blaðsins. —
:j: Dóttir þeirra hafði horfið í North
:j: Queensland. Var hugsanlegt að
j:j hún vœri kona þessa Tarzans,
j:j sem flug?nennirnir höfðu hitt?
:j: Og nú var Bob Norman falið
jjj að komast að þessu og nú flaug
j:j hann aftur ?iorður að krókódíla-
:j: ánni. Tarzan kom og hafði með
:j: sé r veiðihunda sína og konuna
j:j sína. Hún var lítil vexti, í treyju
X og stuttbrók og ?neð ilskó. Hún
j:j var með gleraugu og armbands-
:jj úr, sem sýndi að hún hafði ein-
:j: hverntíma verið í sambúð við
j:j siðmenninguna. Þetta reyndist
jjj vera Grace Collett, dóttir hjón-
:j: anna í Gosport.
j:j Tarzan náði í bát, því Bob Nor-
j:j man fékkst ekki til að vaða yfir
:j: ána, frekar en áður. En hund-
arnir syntu yfir ána innan u?n v
krókódilana. Kofi Tarza?is var úr j:j
kassafjölum og bárujárni og stóð :j:
á háum tréstólpum. Kjarrskógur ;j;
var á þrjár hliðar en sú fjórða j:j
vissi út að sjó. Frank Carey og X
Grace höfðu fundið þen?ian kofa :j:
er þau voru í brúðkaupsferðinni j:j
og slegið eign sinni á hann. — j:j
Gamall gullgrafari hafði sagt :j:
þeim, að tveir ítalir hefðu byggt jjj
hann. Þeir höfðu sest þarna að j:j
með ko?iur og börn til að leita að :j:
tin-námum. En pýþon-naðra :j:
hafði drepið tvö börnin og síðar j:j
drukknaði annar maðurinn. Og X
þá hurfu hin á burt. :j:
Og saga Franks og Grace var j:j
þannig: Hún hafði lœrt hjúkrun j:j
í Portsmouth og fengið stöðu i X
Ástralíu 1954. Þremur árum síð- x
ar fór hún í bílferð í sumarleyf- j:j
inu til Norður Ástralíu með :j:
tveimur vinko?ium sínum. Bíllinn :j:
bilaði langt frá öllum manna- j:j
byggðum. En svo vel vildi til að j:j
þarna bar að vörubíl. Þar sat :j:
Frank Carey við stýrið. Hann ók v
300 kílómetra leið til að sœkja j:j
varahluti í bíl stúlknahna og gat :j:
gert við hann. :j:
En Grace og hann urðu ást- j:j
fangin við fyrstu sýn og giftust j:j
í september 1957. Og í brúðkaups- X
feröinuni rákust þau á þe?inan jjj
eyðikofa ítalanna. Og þá datt j:j
þeim í hug að ga?nan vœri að X
freista gœfun?iar sem einbúar, x
frjáls og óháð öðru fólki. Og þau j:j
settust að í kofanum, lifðu á villi- X
svínaveiðum og fiski oo kalkúna- :j:
eggjum, því að þarna verpti j:j
fjöldi villi-kálkú?ia. j:j
Norman flugmaður var sann- :j:
fœrður um að þessi hjón hefðu x
aldrei iðrast eftir þessa ráðagerð j:j
sína. Grace var hrifi?i af manni :j:
sínum og tilverunni. Flug?naður- :j:
in?i tók myndir af þeim og Grace j;:
sendi með honum bréf til for- :j:
eldra sin?ia í Gosport, svo að þau j:j
sannfœrðust um hve vel henni j:j
liði. :j:
En það er samt vafamál hvort jjj
gömlu hjónin í Gosport eru alls- j:j
kostar ánœgð með tilveru dóttur X
sinnar þarna syðra, innan um :j:
krókódíla og pýþon-nöðrur. j:j
Vitið þér ...?
að landbúnaðarframleiðslan í Ev-
rópu 1958 óx meira en neyzlan?
Afleiðing þessa er sú, að Evrópa
hefur orðið að draga úr innflutningi
landbúnaðarafurða úr öðrum heims-
álfum, en reynir samtímis að auka
útflutning sinn. M. a. hefur af þessu
leitt, að smjörverð lækkaði mikið í
Evrópu í byrjun ársins.
að hægt er að mölva vínglas með
söng?
Hver hlutur hefur sína ákveðnu
sveiflutölu og syngi maður tón,
sem hefur sömu sveiflutölu og hlut-
urinn, fer hann að sveiflast. — Það
eru ekki allir söngvarar, sem geta
mölvað glas með röddinni. Caruso
gat það. Þegar hann söng þrístyrk-
að C, tókst honum oft að vekja
sveiflur í þunnum vínglösum, svo
að þau fóru í mél.
Velja sér óskyld störf
Þegar hnefakappar draga sig í
hlé vegna aldurs, velja þeir sér
sjaldnast starf, sem nokkuð er í
ætt við íþróttir, og ekki sama starf-
ið og þeir höfðu áður en þeir gerð-
ust hnefakappar. Flestir þeirra ger-
ast gestgjafar á bjórknæpum, dyra-
verðir í gistihúsum eða kvikmynda-
húsum. I enskumælandi löndum
kemur það stundum fyrir, að hnefa-
kappar gerast leikprédikarar og
halda vakningarræður á sápukassa.
En ítalski Evrópumeistarinn Ermi-
nio Spalla varð óperusöngvari og
síðan söngkennari, og austurríski
kappinn Heinz Lazzek stofnaði sýni-
stúlknaskóla í Wien.