Fálkinn - 06.11.1959, Blaðsíða 11

FALKINN
11
☆☆☆ litla sagan ☆☆☆
IVIyndin af
konunni kans
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Er ekki vægast sagt ónotalegt að
koma inn til annars manns og sjá
mynd af konunni sinni á náttborð-
inu hans? Og svo er meira að segja
skrifað á myndina: „Til elskunnar
minnar“. Þetta er eins og að fá
hnefahögg neðan við bringukollinn,
eða svo fannst Ferris Darney þenn-
an laugardag.
Darney var ráðunautur vatns-
virkjananna við Victoríufossa. Hann
var fölur, magur og með gleraugu,
og líkari skólakennara en verkfræð-
ingi. En umgengnisgóður var hann
og samvizkusamur.
Hann var suður-afríkani og hafði
skilið konuna sína eftir í Johannes-
burg. Barbara hafði verið með hon-
um þarna árið áður, en hún þoldi
ekki loftslagið.
Þau höfðu verið gift í tíu ár, og
það var gott hjónaband. Hún var
tíu árum eldri en hann — falleg,
dökkhærð og broshýs.
Hún var fallegri en nokkuð ann-
að eða nokkur önnur, sem hann
hafði séð. Þoldi allan samanburð.
Og nú var hún þarna á náttborði
annars manns. Ný mynd af henni.
Honum leið illa.
— Æ, Barbara, hvíslaði hann. —
Hvað hefur þú gert?
Ljósmyndin var eign annars
manns, svo að hann lét hana vera.
Hann lokaði á eftir sér og fór nið-
ur að stíflunni í Hvítu-Níl.
Hann var eins og í leiðslu. Gat
ekki ráðið þessa gátu. Honum fannst
eðlilegast, að þetta væri honum
sjálfum að kenna.
— Ég hefði ekki átt að skilja
þig eftir eina, Barbara, muldraði
hann. — Sex mánuðir eru of löng
einvera, ekki sízt í Johannesburg.
Hvar gat hún hafa kynnzt Stan-
ton? — Það var nýi verkfræðing-
urinn, sem hann hafði komið til
og séð mynd Barböru hjá.
Skrítið, að hún skyldi aldrei hafa
minnzt á hann í bréfunum sínum.
Jæja, þó ekki skrítið, úr því að
svona var á milli þeirra.
Hann þekkti Staunton af afspurn.
Þetta var dulegur maður, sem hon-
um hafði þótt gott að fá til aðstoð-
ar. En það mundi verða erfitt að
vinna með friðli konu sinnar.
Hann hélt til skrifstofunnar, þó
að þetta væri eftir vinnutíma á
laugardegi. Hann ætlaði að reyna
að gleyma raununum með því að
sökkva sér niður í vinnuna.
Herðabreiður maður stóð í dyr-
unum.
— Staunton heiti ég, sagði hann
og rétti fram höndina. — Ég labb-
aði niður eftir til að lita á stífluna
og sá þá að þér voruð hérna. Þess
vegna datt mér í hug að kynna mig
fyrir yður. Ég vona, að ég trufli
ekki?
Darney stóð upp og tók af sér
gleraugun.
— Nei, sagði hann eftir nokkrar
sekúndur. — Þér truflið mig ekki.
Gaman að kynnast yður.
Þeir heilsuðust með handabandi.
Stauton var myndarlegur maður.
Blá augu, fallegt bros. Minni ald-
ursmuur á honum og Barböru en
henni og mér, hugsaði hann með sér.
Þeir fóru að tala saman um ýmis-
legt viðvíkjandi stíflunni. En svo
sagði Darney: — Við getum ekki
farið nánar út í þetta núna. Við
látum það bíða þangað til á mánu-
daginn!
Þeir urðu samferða úr skrifstof-
unni.
— Vel á minnst, sagði Staunton
og leit á yfirboðara sinn, — ég
hitti konuna yðar hjá Dawley, rétt
áður en ég fór frá Johannesburg.
Sjö te-bollar á dag
Það fyrsta, sem EnglencLingn-
X. um dettur í hug, þegar hann
vaknar að morgninum, er TE.
Venjulega haja ensk hjón litla
X te-hitunarvél í svefnherberginu
X og húsbóndinn skríður að jafnaði
fram af rúmstokknum þegar
x hann vaknar og hitar tebolla
X handa sér og kerlu sinni, til að
•:• dreypa á meðan þau eru að baða
X sig. Með þessum fyrsta tebolla
X eta þau ekki neitt.
•:• En undir eins og þau eru
X „klœdd og komin á ról“, er sezt
;•: að árbítnum. Þar bíður þeirra
•:• egg og steikt flesk, soðinn fisk-
ur, nýr eða reyktur, og kannske
X eitthvað fleira heitt, en að lokum
•:• glóðað braUð og marmelaði og
ý því fylgir te, stundum margir
X bollar. Þetta te sér húsmóðirinn
•:• um sjálf og skammtar eina te-
X skeið í hvern bolla og eina í te-
X könnuna. Það er gömul og góð
;j: regla. Þetta te verður sterkt og
•:• ilmandi, en hver um sig göslar
X í það mjólk og sykri, eftir engin
:j; geðþótta. Það er enginn, sem
•:• hugsar um hitaeiningafjölda í
X sambandi við sykurinn og mjólk-
X ina í teinu.
•:• Næsta tedrykkja hefst kl. 11,
X þegar húsmóðirin hefur lokið
X uppþvottinum og öðrum morgun-
•:• verkum. Þá fœr hún sér tebolla
::: og tyllir sér og hvílir lúin bein.
X En með þessum tebolla notar hún
•:• ekkert nema skraufþurrt kex.
X Hádegisverðurinn er mjög ó-
brotinn í enskum heimahúsum;
þá er aðeins einn heitur réttur.
x En klukkan 16.30 kemur aðal-
X. teið — „the high tea“, og það er
stundum aðalmáltíð dagsins.
•:• Þá er enginn dúkur lagður á
borð. En tedrykkjubotðið á að
:j: vera nýstrokið og gljáandi, og á
•:• því stendur tebakkinn með boll-
X um og tekönnunni á sprittlampa,
:•; vatnskönnu með sjóðandi vatni,
•:• mjólkurkönnu, sykurkeri og dá-
X lítilli skál, sem tekorgnum er
X hellt í eftir hvern bolla, sem
•:• tœmdur er.
X Enn fremur er á borðinu smurt
:j: brauð og ensk tekaka. Þegar hús-
X móðirin kemst til þess sjálf, bak-
•:• ar hún tekökuna, sem er mest-
Hún bað mig að skila kveðju til
yðar.
— Þökk fyrir. Hún bað yður ekki
fyrir nein skilaboð?
Staunton hikaði augnablik. —
Nei, svaraði hann svo.
Darney vissi, að hann var að
ljúga.
Sunnudag fór Darney út að ljós-
mynda fugla. Hann hafði vonað að
finna frið úti í náttúrunni, og lang-
aði heldur ekkert til að hitta Staun-
ton.
Þeir unnu saman allan mánudag-
inn. Staunton var duglegur
Þriðjudagsmorgun fór Darney
seint á fætur, eftir andvökunótt. —
megnis rúsínur og niðursoðnir
ávextir. En annars kaupir hún
kökuna í nœsta bakaríi. Svo rað-
ar fólkið sér kringum borðið,
hver með sinn bolla milli hand-
anna, því að það þykir ekki fínt
að borðið sé svo stórt, að hœgt
sé að láta bollana standa á því.
Þar sem minna er haft við er
þessi tedrykkja sameinuð mið-
degisverðinum. Þá verður úr
þessu stærðar át, og maður treð-
ur í sig heilum réttum og alls
konar kökum og brauði, og þamb-
ar te með, til þess að allt renni
greiðar ofan í magann. En þá er
líka ekki meira étið þann daginn.
En í „fínum“ húsum drekkur fólk
te með ofurlitlum kökubita kl.
17 og fœr miðdegisverð kl. 20. —
Fyrir stríð þótti það kurteysi að
skilja eftir dálítinn kökubita á
diskinum sínum til þess að sýna
að maður stæði á blístri. En á
stríðsárunum lagðist sá dárasið-
ur niður.
Englendingar drekka nœr ein-
göngu Ceylon-te, sem er talið
bragðbezt, og hægt að hafa þctð
sterkt án þess að það verði ramt.
Te sést fyrst nefnt á prenti í
Englandi í blaðinu „Mercurius
Politicus“ frá 1658, en það var
Anna hertogafrú af Bedford, sem
fyrst tók upp þann sið að drekka
te með kökum. Hún var í miklu
áliti, og þessi siður breiddist óð-
fluga út meðal tildursfólksins.
Og svo var farið að metast um
hver hefði bezt te og hvar vœri
smekklegust framleiðslan. Þá fór
fólk að sœkjast eftir sem falleg-
ustu kínversku og japönsku
postulíni, sem komst í geypiverð.
Tedrykkjan hefur hvergi í ver-
öldinni komizt á hálfkvisti við
það, sem hún er í Englandi. Þar
eru notuð 3.8 kiló af tei á hvert
mannsbarn á ári, en í Hollandi,
sem gengur nœst, aðeins 0.8 kíló.
En á Norðurlöndum er teneyzlan
ekki nema 200—400 grömm á
mann. Hins vegar er kaffinotk-
unin ekki nema 800 gr. á mann í
Bretlandi en hér á landi er hún
um 5.8 kíló á mann, en teneyzl-
an hins vegar aðeins 120 grömm.
Um 2/5 af öllu tei á heimsmark-
aðnum kemur frá Indlandi, en
28% frá Ceylon, en aðeins 9%
frá Kína.
X-
ST/fí œtf htJerju
Xr
í dag er afmælið mitt, sagði hann
í hálfum hljóðum og gekk að spegl-
inum. Ég er 36 ára, en lít út eins
og 40 — minnst.
Skyldi hann fá bréf frá Barböru
í dag?
Staunton kom inn, er hann sat
yfir morgunverðinum.
— Má ég óska yður til ham-
ingju, sagði hann og rétti fram bögg-
ul. — Frúin yðar bað mig um að
afhenda yður þetta í dag. En því
miður hefur þjóns-kjáninn haldið að
ég ætti þetta og tekið af því um-
búðirnar, svo ég varð að ganga frá
myndinni aftur.
Nú kom bros á varir Darney, hægt
og hægt. Hann opnaði böggulinn.
Og þar var nýja myndin af Barböru.
— ★ —-
Vitið þér ...?
VÞJ-X
að nýtízku farþegaþota notar eins
mikið eldsneyti á klukkutíma og
venjulegur bíll gerir á heilu ári?
Góður og benzínspar bíll, sem
kemst 10 km. á benzínlítranum,
eyðir sjaldnast meiru en 4000 lítr-
um á ári. — En þegar stórar farþega
þotur fljúga á fullri ferð, 950 km. á
klukkustund, eyða þær 8000 lítrum
á klukkustund. Þegar svona vél
stendur á flugvellinum, með hreyfl-
ana í gangi, notar hún 6000 lítra —
eða 100 lítra á mínútu.
vo 9*'®
hvers vegna fínu nýtízkubíl-
arnir eru með stélum?
Því fullkomnari sem lögun bíls-
ins er því minni er mótstaða vinds-
ins gegn honum, en hins vegar verð-
ur hann næmari fyrir hliðarvindi.
Vindurinn mæðir jafnan meir á
framhelmingi bílsins en minna á
straumlínulöguðum afturhelmingn-
um. — Þegar stélin koma á bílinn,
mæðir vindurinn líka á afturhelm-
ingnum, svo að hliðarþrýstingur-
inn á bílinn verður nokkurn veginn
jafn aftan og framan. — Stélin
hafa lengi verið notuð á kappakst-
ursbílum.