Fálkinn - 13.11.1959, Qupperneq 5

FALKINN
5
Norstad er fimur golfmaður. Mynd-
in er tekin á golfvelli í Esteril,
Portugal, fyrir nokkrum árum.
loftárásanna á Norður-Afríku árið
1942 og innrásarinnar á Sikiley og
meginland ítalíu. Varð hann yfir-
maður allra hernaðaraðgerða við
Miðjarðarhaf í janúar 1944 og síðan
má segja, að hann hafi verið einn
af atkvæðamestu mönnunum í
herstjórn Bandaríkjanna. — Þegar
taka skyldi mikilvægar ákvarðanir
viðvíkjandi flughernum var jafnan
farið til Lauris Norstad. Hann varð
einn af hinum svonefndu „Hap’s
Boys“, sem hinn frægi hershöfðingi
H. H. „Hap“ Arnold safnaði að sér.
Arnold þurfti á Norstad að halda
„til þess að hjálpa sér til að hugsa“,
eins og hann orðaði það. Og síðar-
tók hver vandastaðan við af ann-
arri. Hann varð næstæðsti foringi
hernaðaraðgerðanna í Kyrrahafi og
lokaviðureignarinnar við Japana
1945, og er talinn einn af þeim níu
mönnum, sem ráða mestu um hern-
aðarskipun framtíðarinnar. Fjórir
af þessum níu eru Bandaríkjamenn,
Mountbatten aðmíráll er eini Bret-
inn; ennfremur eru í hópnum tveir
Rússar og einn Vestur-Þjóðverji og
loks Peng The-huai frá Kína.
Eisenhower hefur tröllatrú á þess-
um eftirmanni sínum í NATO-her-
stjórastöðunni í París. En auk þess
að vera mikill hernaðarfræðingur
er Norstad talinn hafa þá kosti til
að bera, sem nauðsynlegir eru her-
stjóra, sem á jafn marga húsbænd-
ur og Lauris Norstad. Þeir eru
fimmtán og sumir þeirra baldnir,
ekki sízt landsdrottinn NATO, de
Gaulle hershöfðingi og forseti. En
Norstad hefur reynzt lipurmenni
og hefur furðanlega tekizt að sigla
milli skers og báru þessi ár, sem
hann hefur stjórnað hernaðarfram-
kvæmdum NATO.
Það er vandasöm staða. Enda er
hár hershöfðingjans farið að grána.
Það reynir á manninn, að þurfa að
taka jafn margar og mikilvægar á-
kvarðanir og NATO-hershöfðinginn
þarf að gera. Hann er litlu betur
staddur en Dag Hammarskjöld.
Norstad er lítill samkvæmismað-
ur og hefur ekkert gaman af tildri
og prjáli. Beztu stundir hans eru
þær, er hann fær að sitja heima hjá
sér í ró og næði með pípuna í munn-
inum. Frú Isabella jagast aldrei út
af því að gluggatjöldin vilja reyk-
litast, en stundum lokkar hún hann
út á blettinn við húsið þeirra í Fon-
tainebleau við París, og fær hann
til að spila krokket við sig. En Nor-
stad er líka góður golfspilari. Og
svo veiðir hann silung, þegar hann
kemur til Noregs.
Hann les mikið, „vegna þess, að
það er áríðandi að maður endurnýi
menntaforða sinn við og við“, eins
og hann segir. Hann unir sér bezt
heima hjá Isabellu konu sinni. Þau
giftust 1935 og eiga eina dóttur, sem
heitir Kristín ...
Berta gamla Samúel-
sen var elzti œtting-
inn, sem tók á móti
Lauris Norstad, er
hann kom í fyrsta
sinn til Noregs, 1051.
KRUSTSJOV FORSÆTISRÁÐHERRA réðst með skömmum
á Nixon varaforseta er hann kom í heimsókn austur, en Nixon
lét hart mæta hörðu. Rússar segja að það „hreinsi loftið“ að
nota óþvegin orð. Svo mikið er víst að nú hafa Eisenhower
og Krustsjov boðið hvor öðrum heim. — Hér sjást þeir
Krustsjov og Nixon vera að rífast.
* Skrítlur
Brandur gerði sér ferð til sýslu-
mannsins til þess að kœra Gúnda
nágranna sinn, fyrir tjón og
skemmdir, sem hann hefði valdið,
og heimtaði að hann borgaði sekt
fyrir verknaðinn.
Sýslumaðurinn var sammála
Brandi um, að Gúndi hefði unnið
til sekta, en sagði: „Maðurinn er
bláfátœkur, svo að það er þýðingar-
laust að sekta hann ■—- hann getur
ekki borgað.“
Þá segir Brandur reiður: „sekt
skal hann fá, helv.... að tarna,
jafnvel þó ég verði að borga hana
sjálfur!“
-X
Hraðlestin brunaði áfram með
hundrað kílómetra hraða og í klefa-
horninu sat Zakarías og svaf svefni
hinna réttlátu. En svo vaknar hann
við að annar farþegi rumskar við
honum.
— Afsakið, segir farþeginn. —
Er konan yðar ekki nokkuð feitlag-
in, gráklœdd og með rauðan hatt?
— Já, víst er hún það, — en er
nokkur ástœða til að vekja mig til
að spyrja um þetta? segir Zakarí-
as. Og hvers vegna gengur svona
mikið á fyrir yður?
— Konan yðar datt út úr lest-
inni.
— Hver skrambinn, segir Zakar-
ías. — Það var nú verra. Þér verð-
ið að taka í hemilinn undir eins, því
að hún er með báða farmiðana
okkar.
-K
Frú Brands (eftir óstöðvandi
kjaftavaðal): — Af hverju horfir
þú svona á mig, naglinn þinn?
Brands: — Ég var bara að hugsa
um, hve falleg þú mundir vera með
lokaðan munninn, elskan mín.
*
— Það var dáti hjá yður í herberg-
inu yðar í gærkvöldi, María litla,
sagði síra Jóhannes við vinnustúlk-
una.
— Það var bróðir minn, síra Jó-
hannes, svarar María.
— En þér hafið sagt mér, að þér
œttuð ekki neinn bróður?
— Já, ég vissi ekki til þess fyrr
en á sunnudaginn var, að ég heyrði
yður segja i stólrœðunni, að við
vœrum öll brœður og systur.
-K
Eldri systirin er að segja Gvendi
litla, að það sé synd að vinna á
sunnudögum, og það megi enginn
gera.
— En lögreglan vinnur á sunnu-
dögum. Kemur hún þá ekki til
himnaríkis? spyr Gvendur.
— Nei, líklega ekki, svarar syst-
irin. — Það er heldur engin þörf
fyrir lögreglu í himnaríki.