Fálkinn - 27.11.1959, Blaðsíða 2

2
FÁLKINN
Sindra húsgögn
Sindri h.f. opnar nýja verzlun
að Hverfisgötu 42
„Einar í Sindra“ er orðið svo
þekkt nafn hér í Reykjavík og víð-
ar, að það þarf naumast að skýr-
greina nánar.
Það var árið 1924 að Einar Ás-
mundsson hóf smiðjurekstur sinn í
Lækjargötunni og hefur hann geng-
ið óslitna sigurgöngu allar götur til
þessa. Hefur fyrirtæki hans, Vél-
smiðjan Sindri, verið brautryðjandi
á mörgum sviðum járn og stáliðn-
aðar, t. d. mun Sindri h.f. vera eina
ísienzka fyrirtækið, sem flytur inn
járn og stál í svo stórum mæli, að
það hefur ávallt góðar birgðir þeirra
efna. Einnig hefur Vélsmiðjan
Sindri beitt sér ötullega fyrir út-
flutningi brotajárns og verið þar í
fylkingarbrjósti. Þá má geta þess,
að Vélsmiðjan Sindri rækir stál-
herzlu, sem er einstæð í Reykjavík.
Fyrir um það bil tveim árum
byrjaði svo Einar í Sindra, fyrir
forgöngu Ásgeirs sonar síns, að
framleiða stálstóla, sérstaklega
smekklega, enda var höfundurinn
enginn annar en Sveinn Kjarval, og
hafa þeir síðan hagnýtt sér stálið á
margan hátt, t. d. búið til allskonar
borð, ýmist innlögð með mósaik eða
plasti eður annarri dægilegri áferð,
auk grinda fyrir bókahillur, kjafta-
stóla og fleiri hægindi.
Og líður nú skammt stórra högga
í millum, því að föstudaginn 20. þ.
m. opnaði Sindri h.f. nýja verzlun
að Hverfisgötu 42, þar sem húsgögn
þeirra eru til sýnis og sölu. Er þar
Því verður ekki á móti mælt, að
óvenjulega og góða gesti bar að
garði Þjóðleikhússins, þar sem Pek-
ingóperan var, enda þótt ýmislegt
væri sem „kínverska“ í skynjun
leikhúsgesta. Þessi óperusýning var
okkur mjög framandi, þar sem lítið
var um söng en meira um hreyfing-
ar handa og líkama og hver hreyf-
ing táknar eitthvað sérstakt og hætt
er við, að merking þessa táknmáls
hafi að einhverju leyti farið ofan
garðs og neðan hjá sumum leikhús-
gesta En hitt duldist engum, að í
þeim atriðum, sem leikarar Pek-
ingóperunnar sýndi var fólginn
djúpur og fagur skáldskapur, þar
sem „hugann grunar fleira en nem-
ur taugin“. Og þessi djúpi og fagri
skáldskapur var túlkaður af töfr-
skemmst frá að segja, að þetta er
furðulega fallegt húsnæði. Sveinn
Kjarval hefur teiknað og séð um
húsbúnað allan af listrænni smekk-
vísi. Er verzlunin öll þiljuð innan
með olíuborinni furu, blómskreyting
miðsvæðis, lýsing óbein úr lofti og
síðast en ekki sízt, er hluti af gólf-
inu lagður íslenzkum hellum, komn-
um úr Hálsasveit í Borgarfirði.
Tréverk annaðist Anton Sigurðs-
son, húsasm.
Múrverk: Sigurður Helgason,
múraram.
Verzlunrstjóri er Ásgeir Einars-
son.
andi innsæi, tækni og þjálfun, hvort
sem um var að ræða hljóðan leik
eða svimandi loftfimleika, sem voru
svo hnitmiðaðir og þaulþjálfaðir, að
aðra eins akróbatík hefur maður
aldrei áður séð, þótt víða hafi far-
ið og margt séð í þeirri grein. Að
baki þessarar listsýningar liggur
auðsjáanlega aldatuga menningar-
erfð og túlkunarþjálfun, því að
tæknin var vægast sagt furðuleg,
nærri því yfirnáttúrleg. Hafi hinir
ágætu og langt að komnu gestir
beztu þakkir fyrir komuna, svo og
þjóðleikhúsið fyrir að geta lokkað
þá hingað til að stytta okkur leiði-
gjarnar stundir myrkra skammdeg-
iskvölda norðurhjarans.
Karl ísfeld.
E.
Pehingóperan
BLESSUN HEITIN SKEPNUNUM. — Á heitdegi hins heilaga Farns af Assisi er það si'ður
í Belgíu að leggja blessun yfir allar skepnurnar á bænum, og í landinu. Hér sést hvernig
sú athöfn fer fram í Bruxelles. Litli apinn á myndinni sýnist vera í vandræðum með
sjálfan sig, meðan presturinn er að skvetta vígðu vatni á hausinn á honum.
* ^kritlur
■— Jú, auðvitað er ég hamingju-
samur í hjónabandinu, en þó vildi
ég óska, að konan mín talaði ekki
alveg eins mikið um fyrri mann-
inn sin og hún gerir.
— Ég kalla þig heppinn. Konan
mín er alltaf að tala um næsta
manninn sinn.
—o—■
Ungi maðurinn kom til gullsmiðs-
ins með hring og bað hann um að
grafa tvö nöfn á hann.
— Hvað á að standa á honum?
spurði gullsmiðurinn.
— Til Gunnu frá Gvendi, svar-
aði pilturinn.
Gullsmiðurinn klappaði honum á
öxlina og sagði: — Hafið þér mitt
ráð. Látið þér duga að grafa „Frá
Gvendi“.
—o—
— Ég giftist ekkju eftir mann,
sem var hengdur, og þóttist viss um,
að þá mundi hún aldrei líkja mér
við, fyrri manninn sinn. En mér
skjátlaðist illa þar.
— Jæja. Talar hún vel um þann
hengda?
— Það get ég ekki sagt. En hún
segir, að henging væri langt um of
góður dauðdagi handa mér.
—o—-
Frú Olsen lagði það í vana sinn
að minna manni sinn á að það væri
hún, sem ætti alla silfurmunina,
málverkin og kjörgripina í stofunni.
Eina nóttina vakti hún manninn og
sagði æst: „Vertu nú fljótur að kom-
ast á fætur! Ég held það sé inn-
brotsþjófur í stofunni."
„Ætli mér standi ekki á sama,“
sagði Olsen og velti sér á hina hlið-
ina. „Ég á ekkert í stofunni hvort
eð er.“
—o—
Óli í Hábæ hafði misþyrmt Petri
í Lambhaga, svo að hann lá rúm-
fastur lengi á eftir. Presturinn kom
til Péturs og fór að tala við hann.
— Ég vona þú fyrirgefir honum Óla
í hjarta þínu, og ég skal biðja fyrir
þér, að þú fáir kristilegt hugarfar.
— Nei, láttu bíða að biðja nokk-
uð þangað til ég er kominn á fætur,
hagði Pétur. -—■ En þá skaltu biðja
fyrir honum Óla.
Bankastjórinn hringdi til Skotans
og sagði: „Við sjáum að þér hafið
yfirdregið hlaupareikninginn yðar
með 25 pundum, hr. MacGregor.
— Viljið þér gera svo vel að segja
mér hvernig reikningarnir stóðu fyr-
ir einum mánuði, bankastjóri?
Bankastjórinn flettir í bókunum
og svarar: — Þá hafið þér átt inni
50 pund.
— Alveg rétt En var ég hringja
til yðar út af því?
—o—•
— Hérna er peysa, sem ég hugsa
að þér verðið ánægð með, ungfrú.
Hún er víst mátulega mikið of lítil.