Fálkinn - 27.11.1959, Side 5
FALKINN
5
KOSNINGARNAR í BRETLANDI í byrjun október, gáju íhaldsmönnum sigur, og kann hann
meðfram að stafa af því, að talsvert sundurlyndi og tvídrœgni hefur verið innan verkamanna-
flokksins undanfarin ár. Hér sést Hugh Gaitskill verkamannaforingi vera að sýna, að hann og
verkalýðurinn enski séu óaðskiljanlegir.
Vitanlega er símstöð í Thule og
símaskrá líka. En nafn hjúkrunar-
kvennanna er ekki í skránni. Þær
hafa leyninúmer! Og hinar þrjár
þokkagyðjur í Thule fara nær aldrei
út fyrir sjúkrahúsið einar síns liðs,
nema í bíl. Einstöku sinnum fá þær
að dansa, en það eru aðeins „fáir
útvaldir", sem fá að koma á þá
,,dansleiki“.
En þær mega ekki dufla við pilt-
ana. „Maður egnir ekki börn, með
því að hampa súkkulaði framan í
þau,“ segir ein hjúkrunarkonan.
En þrátt fyrir það fór nú svo, að
Lillian Herczeg trúlofaðist einum
flugmanninum. En þau fengu ekki
að vera í Thule sem hjón, og hafa
nú bæði verið flutt til Bandaríkj-
anna.
☆
MÞiui nffutftnt «/i( r
Heima hjá James Barman og konu
hans á Long Island gerast dularfull
fyrirbrigði: Tappar og hettur
springa þar af öllum flöskum, án
þess að snert sé við þeim. Þetta
byrjaði með því að tappi hrökk úr
flösku með vígðu vatni og gusaðist
vatnið upp úr flöskunni. Var fengið
annað vatn sömu tegundar á flösk-
una, en það fór sömu leiðina. Tíu
daga samfleytt gerðist það sama
með allar flöskur á heimilinu. Jafn-
vel ilmvatnsglös frúarinnar voru
undir sömu sökina seld. Enginn get-
ur gefið skýringu á þessu, en gizk-
að hefur verið á, að það geti stafað
af geislaverkun eða þá af titringi
frá flugvélum, sem oft fljúga yfir
húsið.
Nora Petruzzi og Marie Bcuregard í sól og sumri í Thule.
skóla. Hún hefur áður starfað í
Carolina, Philadelphia og Texas og
bauð sig fram til þjónustu erlendis
án þess að detta Grænland í hug. En
eftir árs dvöl í Thule sagði hún:
— Ef ég ætti að velja mér stað
sjálf mundi ég velja Thule.
Lillian Herczeg kom til Thule
haustið 1956. Hún kom þangað kl.
3 að morgni og þótti aðkoman ein-
kennileg. Svartamyrkur og mikill
snjór. Nokkur rafmagnsljós vörp-
uðu birtu á aluminiumsklædda her-
skálana, svo að þeir voru líkastir
sardínudósum í tunglsljósi. Hún fór
að hátta og vaknaði ekki fyrr en
um hádegi. En þá var allt eins -—
sama myrkrið. Hinar stúlkurnar
höfðu komið áður en nóttin lagðist
að. En svo kom sumar og þá var
engin nótt. En hjúkrunarkonurnar
vöndust fljótt á að sofa í birtu. En
þeim þótti skrítið að geta tekið
myndir um hánótt. Og í Thule er
margt fallegt til að taka myndir af,
ekki sízt hafísjakarnir, sem endur-
spegla ótrúlegustu liti, skriðjöklar
og hengiflug. Weaselbílar aka um
jöklana með langa lest af sleðum í
togi.
í sjúkrahúsinu voru sjö læknar
auk tannlækna. Það kvað hafa ko'st-
að kringum tíu milljón dollara. Þar
eru 50 rúm, en hægt að bæta öðrum
50 við, ef þörf gerist. Allt er þar af
fullkomnustu gerð, svo að vinnu-
skilyrði hjúkrunarkvennanna eru
góð.
Þær verða líka að kenna. Ungir
hermenn eru látnir læra hjúkrun og
hjálparstörf.
Þarna eru öll hugsanleg þægindi,
sem enginn skyldi búast við að sjá
á 76. breiddarstigi. Vitanlega er þar
bæði útvarp og sjónvarp. Þar eru
liðsforingjaklúbbar og eru hjúkrun-
arkonurnar auðvitað í honum, því
að þær eru allar liðsforingjar. Þar
eru haldnar skemmtanir ákveðna
daga vikunnar, og eitt „Bingo-
kvöld" er í viku. Tvö kvikmynda-
hús, og eru þar góðar myndir. Stórt
og fjölþætt bókasafn er líka í Thule.
Nora Petruzzi kapteinn er sálfræð-
ingur, og í bókasafninu getur hún
fengið úrval af bókum um þau efni.
En vitanlega eru ýmsar skugga-
hliðar á verunni í Thule. Fyrst og
fremst einangrunin. Þarna er ekki
hægt að „skreppa til næsta bæjar“
í tómstundum sínum. Næsta eski-
móabyggðin er í 60 mílna fjarlægð
og ekki hægt að komast þangað
nema fljúgandi, því að setuliðsmenn-
irnir nota ekki hundasleða eins og
Eskimóar. Tvær af hjúkrunarkon-
unum fóru þangað einu sinni, og
þá tók á móti þeim ,,konugurinn“
Odaq, sá, sem á sínum tíma var
fylgdarmaður Pearys og Knuds Ras-
mussens í leiðangrum þeirra. Ung-
frú Herczek segir, að hann hafi ver-
ið höfðinglegur maður, þrátt fyrir
umhverfið, sem hann bjó í.
í verzluninni í Thule er hægt að
fá margt keypt, jafnvel svissnesk
úr og þýzkar ljósmyndavélar. En
af skiljanlegum ástæðum fæst ekk-
ert þar af því, sem kvenfólk sér-
staklega má ekki án vera, svo sem
kvenfatnaður eða fegrunarlyf. Þeg-
ar kona, sem starfar í annarri her-
stöð, kemur við í Thule, hefur hún
með sér plögg handa meðsystrum
sínum þar. En allan skjólfatnað:
vattfóðraðar bússur og stakka, hné-
há stígvél, fóðruð með loðnu lamb-
skinni og því um líkt, leggur her-
inn til.
SPRENGJA I KIRKJUNNI. — í
einum turni hiiinar frægu Ge-
dáchtniskirkju í Berlín, sem eyði-
lagðist í styrjöldinni, hefur fund-
ist ósködduð sprengja, sem varp-
að hefur verið úr flugvél. IÞarna
hefur hún dúsað í 14 ár, en nú
er verið að koma henni burt. Svn-
ir örin hvar sprengjan er í turn-
inum. Hann verður látinn standa
sem minnismerki um ófriðinn.
Leikarinn og leikritahöfundurinn
Peter Ustinov, var rétt að segja orð-
inn 64.000 dollurum ríkari í get-
raunakeppni amerísks sjónvarps,
„Allt eða ekkert“. Síðasta spurning-
in var: „Hvað er SHALIMAR?“ Það
vissi Ustinov ekki, og er það varla
láandi. El shalimar kvað vera heiti
á garðyrkjumönnum, sem Japans-
keisari setti árið 267 til að starfa
hjá sér.