Fálkinn - 27.11.1959, Qupperneq 14

14
FÁLKINN
Túu Uintf úr —
-K FRAMH. AF 9. SÍÐU
datt allt í einu nokkuð í hug. Hún
kippti að sér höndunum. — Ætl-
arðu ekki að fara aftur — til unn-
ustu þinnar?
— Ég hef enga unnustu átt síð-
an þú afsagðir mig, sagði hann lágt.
— Joy er unnusta Dicks — vinar
míns. Hann horfði brosandi á and-
litið, sem varð svo undrandi allt í
einu, og lyfti hendinni og strauk
henni um kinnina. — Af hverju
varstu að gráta, elskan mín? Varla
út af mér? — Hélztu — hélztu, að
Joy væri trúlofuð mér?
— Hvernig átti ég að halda ann-
að? hvíslaði hún.
Hann tók varlega utan um hana.
— Skýringin er ofur einföld, Rut.
Við Dick höfum unnið saman í mörg
ár. Svo kom okkur saman um að
fara til Englands saman, — hann
ætlar að giftast Joy og gerast bóndi,
en ég ætlá að reyna að finna mér
eitthvað að gera. En á síðustu
stundu varð Dick að fresta ferðinni,
og ég fór og hef heimsótt fjöl-
skyldu hans. Við vissum, að Víði-
gerðið var til sölu, og Dick var ólm-
ur að ná í jörðina. Hann bað mig
að fara þangað með Joy og skoða
eignina, og ef okkur litist á hana,
átti ég að reyna að fá hana keypta.
Hann treysti á dómgreind mína, að
því er jörðina snerti. Svo fórum við
þangað í dag, og það varð merki-
legur atburður. Ég þráði að setjast
að hérna aftur, en um leið var ég
hræddur við allar minningarnar. Ég
þorði ekki að vona, að ég fengi að
sjá þig aftur, — mig dreymdi ekki
um, að þú ættir enn heima í sama
litla húsinu.
— Ég hef ekki verið hérna allan
tímann, sagði Rut. Ég vann í London
í nokkur ár, og ég hef verið er-
lendis. . . .
— Já, ég skil, sagði hann. — Þú
hefur verið úti um heim og fengið
að lifa lífinu sem þú þráðir.
Hann horfði á hana og minntist
þeirrar óþreyjufullu uppreisnar,
sem var í Rut fyrir tíu árum. Nú
hafði tíminn mildað hana — Rut
var orðin breytt.
— Ég kom heim fyrir tveimur
árum til að hjúkra henni móður
minni, hélt hún áfram. — Hún dó,
og síðan . . .
— Þú komst heim, sagði Alan
hægt. Þú komst heim og þú ílentist
heima.
Hún brosti. — Já, það fór svo.
Eftir að ég var kominn heim á
annað borð, gat ég ekki farið aftur.
Þú skilur, að mér þykir vænt um
það núna, að geta „róið“ varlega.“
Hann skildi ekki strax. Svo rank-
aði hann við sér og brosti. — Já,
manstu lagið, sem við sungum —
úti á fjallavatninu? Ég sé þá stund
greinilega í huganum. Gerir þú
það . . .?
Rut svaraði ekki, en þrýsti að
hendinni á horium. Hún mundi
sjálfa sig eins og hún var þá, í
uppreisnarhug og altekinn af út-
þrá. Nú gat hún hugsað til þess
með angurblíðu brosi. Sumir héldu
að æskan væri allt lífið, en hún
vildi ekki eignast æskuna aftur, þó
hún fengi stórfé fyrir það. Þrítug
gat hún litið til baka yfir roksjói
tvítugsaldursins, en hana langaði
ekkert til að lifa þá tíð aftur.
— Rut, sagði Álan. — Við höf-
um fleygt tíu árum af ævi okkar.
Hún horfði á hann og augun glitr-
uðu. — Nei, Alan, — þeim var ekki
kastað á glæ.
Hann þrýsti henni að sér. — Ég
elska þig, Rut. Ég gat aldrei hætt
að elska þig, þó ég vissi ekki ann-
að en að það væri vonlaust. Ó, ef
aðeins . . .
— Nei, sagði hún, viðkvæm. —
Nei, Alan. Ég var ekki nógu þrosk-
uð til að þiggja ást þína þá. Tím-
inn einn gat kennt mér það — ekk-
ert annað. Og nú get ég ekki hugs-
að mér neitt unaðslegra en að „róa
varlega“ — með þér.
Hann þrýsti henni fastar að sér.
— Hamingja okkar hefur verið bið-
arinnar verð, hvíslaði hann.
— Jafnvel þó að biðin yrði tiu
ár, sagði hún og lyfti andlitinu að
vörum hans.
Billy Gráham, vakningartrúboð-
inn frœgi, getur verið gamansamur.
Það har við, er hann var að halda
fyrirlestur í Skotlandi, að geithafur
réðist á hann og stangaði hann svo
illa, að hann datt. Nú hefur Graham
keypt hafurinn og sett hann í girð-
ingu heima hjá sér, og við hliðið er
stórt spjald með þessum orðum:
„Hérna sjáið þið einu hyrndu ver-
una, sem hefur komið Billy Graham
á kné.“
o
Cliff Wat'ew, sjómaður í Ports-
mouth, hefur verið gerður heiðurs-
félagi í Shakespeares-félagi, vegna
þess, að hann hefur látið tattóvera
nöfnin á öllum leikritum Shake-
speares á skrokkinn á sér.
iii
IM
HrcMgáta 'JálkahÁ
LÁRÉTT SKÝRING:
1. Bleyða, 5. Mögla, 10. Ávextir,
11. Af kindum, 13. Hvá, 14. Tík, 16.
Borðhaldið, 17. Álasa, 19. Beljaka,
21. Grein, 22. Hlut, 23. Rödd, 24.
Ógreidd, 26. Leynd, 28. Nirfil, 29.
Óþétt, 31. Okurverð, 32. Hefðarfrú,
33. Á veiðarfæri (ef.), 35. Dýrin,
37. Einkennisst., 38. Forsetning, 40.
Seðja, 43. Stífur, 47. Slæpast, 49.
Fauti, 51. Sveipa, 53. Brumhnapp-
ur, 54. Sefar, 56. Keppur, 57.
Gremja, 58. Bið, 59. Fjallskarð, 61.
Karlmannsnafn, 62. Fangamark, 63.
Einlægur, 64. Greinir, 66. Tveir eins,
67. Beiskir, 69. Greypa, 71. Refsar,
72. Flón.
Skreyta, 55. Truflun, 58. Síða, 60.
Dulu, 63. Skaði, 65. Sefa, 68. Tónnf
70. Samhlj.
cH.atA.An á Iroiiffálu í íúaita lla&i
LÁRÉTT RÁÐNING:
1. Skíma, 5. Skass, 10. Akarn, 12..
Hróks, 14. Ófima, 15. Sat, 17. Ósjór,.
19. LLL, 20. Klofinn, 23. Ála, 24.
Mans, 26. Krafa, 27. Slór, 28. Aðils,
30. Ala, 31. Hæfni, 32. Neti, 34.
Jóta, 35. Ágirnd, 36. Skrani, 38.
Spán, 40. Land, 42. Aflið, 44. KAS,
46. Snauð, 48. Geir, 49. Baska, 51.
Afmá, 52. Ost, 53. Röskuðu, 55. LLL,.
56. Stika, 58. Art, 59. Skjal, 61. 111-
ur, 63. Ásþór, 64. Lóðir, 65. Þyrst,
LÓÐRÉTT SKÝRING:
LGÐRÉTT RÁÐNING :
1. Fangamark, 2. Sarg, 3. Svíð-
ingsháttur, 4. Spönn, 6. Kæpur, 7.
Landræma, 8. Forsetning, 10. Sila-
keppuí-, 12. Vonzka 13. Kös, 15.
Dyns, 16. ílátið, 18. Stefnur, 20.
Týnt, 23. Illgresi, 25. í spilum, 27.
Stafur, 28. Óðagot, 30. Agnarögn,
32. Hangir, 34. Hámark, 36. Fálm,
39. Hressingarstaður, 40. Draugur,
41. Stafur, 42. Ákvað, 43. Raki, 44.
Neitun, 45. Klifra, 46. Báturinn, 48.
Hjarir, 50. Tveir eins, Undur, 54.
1. Skilningslítill, 2. Kam, 3. írak,
4. MN, 6. KH, 7. Aron, 8. SÓS,
9. Skjálfandafljót, 10. Aflað, 11.
Kafald, 13. Sólon, 14. Ólmar, 15.
Sora, 16. Tifa, 18. Rarir, 21. LK,
22. NA, 25.' Sleipar, 27. Sætanna,
29. Stráð, 31. Hóras, 33. Inn, 34.
JKL, 37. Lagos, 39. Vaskra, 41. Að-
all, 43. Festi, 44. Kasa, 45. Skut,
47. Umlar, 49. BÖ, 50. Að, 53. Rauð,
54. USSR, 57. Kló, 60. KÞS, 62. RI,
63. ÁY.
I