Fálkinn - 04.12.1959, Page 15

FÁLKINN
15
Mtiddu eftir wtaér —
* FRAMH. AF 9. SÍÐU
þínar með Bill? Allt þetta himin-
bláa sakleysi — þið hafið leikið lag-
lega á mig? Jæja, taktu bara við
hlutverkinu mínu, litla mín. Til
hamingju!
Hvorug þeirra hafði tekið eftir
að Bill stóð í dyrunum. Þegar hann
tók til máls var röddin eins og stál.
— Marty, hvað hefur þú gert á hlut
Tessu?
Marty tók fast í töskuna sína, en
Bill stóð í dyrunum fyrir henni. —
Hvert ertu að fara?
— Láttu mig um það.
— Það kemur mér líka við, Marty!
Ef þú ferð núna, er öllu lokið milli
okkar, og í þetta sinn ætla ég ekki
að koma skríðandi til baka.
En Marty ýtti honum til hliðar
og fór.
Tessa fékk ákafan skjálfta, sem
hún gat ekki ráðið við. Bill stóð
kyrr um stund. — Hún getur ekki
að þessu gert, sagði hann hvað eft-
ir annað. — Hún er svona gerð, og
hún er gerólík okkur. Þú mátt ekki
taka þér þetta nærri, Tessa.
En vissi hún eiginlega hvers-
vegna hún skalf svona? Hafði ekki
Marty afhjúpað eitthvað í henni
sjálfri, tilfinningu, sem hún hafði
aldrei viljað meðganga — að hún
elskaði Bill?
Bill studdi hendinni á öxlina á
henni og neyddi hana til að líta
framan í sig.
— Tessa, ég verð að fara á burt
um stund. Þú skilur hversvegna, er
það ekki? Þú ert svo ung, aðeins
sautján ára. En lofaðu mér einu —
þú mátt aldrei verða eins og Marty,
og aldrei fleygja hjartanu í þér í
hvern sem er.
Nei, hún hafði aldrei fleygt hjart-
anu á sér í hvern sem var. En hún
hafði gefið Bill það — þetta kvöld.
— Geturðu beðið eftir mér,
Tessa? hafði hann sagt. — Lofað
mér að þú skulir bíða ...
En hversvegna átti hún að bíða?
Hjarta hans var hjá Marty — þrátt
fyrir allt . ..
ÞAÐ var engum blöðum um það
að fletta — Marty var fyrirmyndar
gestgjafi. Um hálfþrjú-leytið dag-
inn eftir voru gestirnir að spila
tennis, synda eða sólbaka sig í
fjörninni.
Um sex-leytið komu nýir gestir,
og glaðværðin fór vaxandi.
En Bill var ekki kominn enn.
Tessa reyndi að brosa og vera sem
eðlilegust, en augu hennar voru
alltaf á flökti — hún var að leita
að einhverju.
Geoffrey studdi varlega á hand-
legginn á henni: — Elskan mín,
hvað gengur að þér? Hversvegna
ertu svona áhyggjufull.
— Ég veit ekki. Það er kannske
af því að svo margt fólk er hérna
... í sömu svifum kom hún auga á
Bill. Hann var hærri og grannari
en hana minnti að hann væri, en
næmi munnurinn og augun undir
dökku brúnunum var alveg eins og
í gamla daga.
Marty gekk á móti honum og
rétti fram höndina. — Góði Bill,
við vorum farin að verða hrædd
um að þú mundir ekki koma.
Tessa leit undan til þess að sjá
ekki augnaráðið, sem hún mundi að
hann hafði alltaf sent Marty —
augnaráð fullt af þrá. En allt í einu
heyrði hún rödd Bills bak við sig.
— Nei, þarna er þá Tessa! Komdu
og lofðu mér að sjá hvort þú hefur
stækkað.
Tessa sneri sér að honum. Und-
arleg, titrandi kennd fór um hana
alla er hún sá þrána, sem skein úr
augum hans, og nú var það hún,
sem hann horfði á en ekki Marty.
Það var líkast og augu hans væri
að tala við hana: Þarna sérðu, ég er
kominn aftur, Tessa, en í þetta
skipti er ég kominn til þín.
Hún heyrði rödd Marty í fjar-
lægð: — Og þetta er Geoffrey Fur-
ness, unnustinn hennar Tessu.
Bill fölnaði en hann hélt áfram
að horfa á Tessu — sama annarlega
löngunarfullt augnaráðinu . . .
Samkvæmið hélt áfram eftir á-
ætlun, og þrátt fyrir að Tessa var í
miklum hugaræsingi, hélt hún á-
fram að brosa og taka þátt í sam-
ræðunum. En allt í einu — án þess
að hún gæti gert sér grein fyrir
hvernig á því stóð — var hún kom-
in út í horn á svölunum, og Bill var
hjá henni.
— Þú beiðst þá ekki eftir mér,
Tessa mín .. .
— Ég skil ekki hvað þú átt við?
Hún sá glóðina í vindlingnum
hans í myrkrinu.
— Ég hélt að þú skildir mig þeg-
ar ég fór. Allt breyttist á því eina
kvöldi. Ég skildi allt í einu að það
varst þú, sem ég elskaði — ekki
Marty. En þú varst svo ung . . .
Tessa gat ekki komið upp nokkru
orði.
— Errtu staðráðin í að giftast
Geoffrey? spurði hann lágt.
— Ég verð að gera það, Bill.
Hann hefur verið mér svo góður —
svo nærgætinn við mig ...
— En þú elskar hann ekki. Þú
elskar mig — ég sá það í augunum
á þér, þegar við hittumst í kvöld.
Hún leit undan. — Nei, þetta er
ekki hægt, Bill, hvíslaði hún. — Ég
get ekki brugðizt honum.
— Tessa! Ef þú giftist Geoffrey
án þess að elska hann, þá gerir þú
það sama gegn honum sem Marty
var í þann veginn að gera gegn mér.
En það getur þú ekki gert, Tessa.
Þú ert ekki þannig gerð.
— Ég get ekki svikið hann, end-
urtók hún ósjálfrátt.
Allt í einu kom Marty hlaupandi
út á svalirnar. — Bill, hvar ertu?
Komdu, við skulum dansa . . . Hún
stanzaði er hún sá Bill og Tessu
þarna saman.
Svo gekk hún hratt til þeirra og
tók í handlegginn á Bill.
— Ég vil dansa, sagði hún og
brosti sigurviss.
Tessa fann hönd snerta öxlina á
sér. Það var Geoffrey. —
— Ekki núna, svaraði hún og
tók eftir hve særður hann var í
andlitinu.
— Kannske við ættum að ganga
niður að ánni, sagði hann. Hún
kinkaði kolli og þau gengu hægt
niður mjúkt grasið. Við bátnaustið
stóð lítill bekkur. — Eigum við
ekki að tylla okkur hérna, Tessa?
Ég þarf að tala við þig, sagði hann.
— Ég veit að þú elskar mig ekki,
Tessa. Þú hefur aldrei elskað mig,
en ég vonaði að það mundi breyt-
ast. En nú skil ég að það breytist
ekki.
Hana langaði til að andmæla —
segja honum að hún héldi að hún
mundi læra að elska hann. En hún
kom ekki upp nokkru orði.
— Það er Bill Trent sem þú elsk-
ar. í dag hef ég orðið sannfærður
um það. En ég held að þú hafir ekki
gert þér það ljóst, daginn sem þú
lofaðir að giftast mér.
— Það er búið með það núna,
sagði hún, og röddin brast.
— Nei, ég veit að þú elskar Bill,
sagði hann, og á því augnabliki
fann hún að hjarta hennar hrópaði:
já, ég elska hann! Fyrirgefðu mér
— en ég elska hann!
Hann stóð upp og sagði lágt: —
Bíddu svolítið hérna, Tessa. Og svo
hvarf hann út í myrkrið.
Hún vissi ekki hve lengi hún
hafði setið og biðið, en allt í einu
sat Bill við hliðina á henni og hún
hallaði sér að honum.
— Geoffrey sagði mér hvar þú
værir, sagði Bill loksins.
— Ó, Bill — hann er svo góður
Ofan frá húsinu heyrðist ómur af
danslögum. Bill þrýsti henni að
sér. — Ástin mín, hvíslaði hann, —
ég er svo glaður að við skyldum
finna hvort annað aftur.
Hljóðfæraslátturinn þagnaði. En
áin raulaði með hægum nið í myrkr-
inu, á leiðinni til hafsins . . .
★
Þeir hafa gert skrá urn ríkustu
konur heimsins, vestur í Ameríku.
Gœti þetta orðið til leiðbeiningar
þeim, sem vilja ná sér í ríka konu.
Má þá sérstaklega benda á Doris
Duke, dóttur tóbakskóngsins James
Buchanan. Hún erfði kringum 300
milljón dollara.
SKEGGKÓNGURINN DANSAR.
Þegar bændurnir í Allgau-Ölpun-
>
um flytja heim úr selinu á haust-
ih, er haldinn mannfagnaður í
sveitinni og þar er meðal annars
kosinn „skegg-kóngur“. Það er
skilyrði fyrir þátttöku í keppn-
inni, að maðurinn sé nýrakaður,
þegar hann fer í selið að vorinu.
Verðlaun fyrir fallegasta skeggið
er gríðarstór kýrbjalla, og heiður-
inn að auki. Hér sést skeggkóng-
urinn dansa við fallega selstúlku.
★
í Bandaríkjunum sem heild eru
engir lögskipaðir helgidagar. Sam-
kvcemt stjórnarskrá ríkisins skal
hvert fylki fyrir sig lögákveða hvaða
dagar skuli vera haldnir helgir.
Hestu hlífbiti -
fyviv henduvnar:
það er gott að bera NIVEA-smyrsl á hendurnar
að loknum þvotti eða uppþvotti, en pó er enn
betra að nota pau dður en verkið er hafið. það
er þyðingarmest að veita höndunum vernd gegn
sáþu og þvottaefni. Með því móti verða þær jafnan
fallegar. þá má með sanni segja: