Fálkinn - 08.03.1961, Blaðsíða 8

Þetta er sönn saga, sem gerðist t Ham-
borg. Hiín fjailar um gamla konu, sem
skrifaði eldheit ástarbréf í fyrsta sinn á
ævinni á sjötugsaidrí ...
Fröken Agatha Dornberg rak tóbaks-
verzlun sína í hliðargötu í hafnarhverfi
Hamborgar. Verzlunin var illa útlítandi
og eigandi gerði heldur ekki meira en
vinna sér inn fyrir daglegu brauði með
rekstrinum. Hún bjó í íbúð á bak við
verzlunina. Viðskiptavinir hennar voru
mest sjómenn og hafnarverkamenn, og
þeir höfðu mjög gaman af að gera gys
að henni. Þeir voru allir sannfærðir um,
að falleg hefði Agatha gamla aldrei ver-
ið, en engu síður var hún sú vinalegasta
og heiðarlegasta manneskja, sem þeir
þekktu.
Önug var hún, en engum datt samt í
hug að hæðast að frökeninni, eins og
þeir kölluðu hana alltaf, — þegar hún
heyrði til. Hún var orðin 69 ára gömul
og hefur áreiðanlega ekki gert ráð fyrir
að verða annað en fröken úr því sem
komið var.
Jafnaldrar hennar í götunni sögðu, að
karlmaður hefði aldrei komið við sögu
í lífi hennar.
Um ellefu leytið á föstudagsmorgni
kom hafnarverkamaður inn í tóbaks-
verzlunina hennar. Það vakti undrun
hans, að gamla konan skyldi ekki standa
fyrir innan búðarborðið, eins og hún var
vön. Hann ræskti sig nokkrum sinnum,
en þegar það dugði ekki, barði hann á
glerplötuna með mynt. Það gat varla
verið, að sú gamla hefði sofnað á þess-
um tíma dags.
Meðan hann beið, fannst honum
skyndilega eins og einhver annarleg
lykt væri í búðinni. Hún var ekki þess
leg, að hún gæti verið af neinni tóbaks-
tegund. Það var engu líkara en þetta
væri gaslykt. Og það var gas.
Hann hraðaði sér bak við búðarborðið
og tók í húninn á dyrunum, sem lágu
inn í íbúð gömlu konunnar. Dyrnar voru
læstar. Einhverju hafði verið troðið í
skráargatið og sömuleiðis rifurnar milli
stafs og hurðar. Og milli þröskuldarins
og hurðarinnar hafði verið troðið hand-
klæði.
Þegar hafnarverkamaðurinn hafði-
orðið var við þetta, barði hann með
steyttum hnefum á dyrnar. Ef til vill
var enn þá tími til að koma til hjálpar.
— Fröken Dornberg, hrópaði hann.
— Þér verðið að koma. Það eru við-
skiptavinir í búðinni.
Ekkert svar. Allt var óhugnanlega
hljótt bak við luktar dyrnar. Hann lagð-
ist allur á dyrnar og reyndi að brjóta
þær upp, en án árangurs. Þetta var að
vísu gamalt hús, en auðsjáanlega ramm-
lega byggt. Hann gat ekki opnað þær
án verkfæra.
Það var of seint.
Það var enginn sími í búðinni, svo að
hann varð að hlaupa inn á ölkrá í ná-
grenninu til þess að komast í síma. Fá-
einum mínútum síðar hemlaði lögreglu-
bifreið fyrir framan hús gömlu konunn-
ar, tveir lögregluþjónar opnuðu dyrnar
í einu vetfangi, en það var of seint ....
Fröken Dornberg sat í gömlum sófa,
grúfði sig yfir borðið og það kom brátt
í ljós, að hún var látin fyrir góðri stundu
síðan. í eldhúskitrunni var skrúfað frá
báðum gashönunum. Lögregluþjónarnir
náðu rétt að opna gluggana og loka fyr-
ir gasið. Að því búnu þustu þeir út á
götuna til þess að bíða þess, að loftið
hreinsaðist. Þeir sóttu í millitíðinni
lækni og sjúkrabifreið.
Þegar hinum látna hafði verið ekið
á brott, fannst bréf á borðinu í stofu
fröken Dornberg:
— Elsku Pétur minn.
Enn einu sinni ávarpa ég þig á þenn-
an hátt, en nú er það í síðasta sinn. Þú
ert ungur og þess vegna geturðu að öll-
um líkindum ekki skilið, það sem gerzt
hefur. Þegar ég fékk bréfið frá þér, þar
sem þú sagðir, að þú værir lagður af
stað frá Ameríku og yrðir kominn heim
eftir nokkra daga, vissi ég, að ekki var
um annað að ræða fyrir mig, en hverfa
á braut.
(Ég þori ekki að horfa framan í þig.
Ég hef raunar aldrei séð þig, og ef við
mundum hittast nú, mundi ég deyja úr
skömm.
Ég hef aldrei fengið ástarbréf frá
karlmanni, aldrei skrifað sjálf bréf af
því tagi og aldrei þráð karlmann. Það
hefur verið svo undarlegt allt saman.
Ég hef beðið með óþreyju eftir bréfun-
um þínum, rétt eins og ég, gamla kon-
an, væri kornung stúlka. Ég hef roðn-
að og fengið hjartslátt, þegar pósturinn
hefur fært mér bréfin frá þér. Þú getur
fundið öll bréfin þín í efstu kommóðu-
skúffunni. Efst liggur eitt til þín, þar
sem ég segi þér allt eins og það er í raun
og veru og játa afbrot mitt. Ég hef að-
eins gert þetta vegna Rósu. Augu henn-
ar ljómuðu, þegar hún talaði við mig
um þig og ást ykkar. Ég mátti ekki til
þess hugsa, að þú yrðir fyrir sárum
vonbrigðum. Það er mín eina afsökun. f
Ef ég hef fundizt áður en þú kemur,
bið ég lögregluna að afhenda bréfin og
útskýringu mína. Lifðu heill. Sjálf fer
ég nú þangað, sem hún Rósa er. •
Þín Agatha.
Hin mikla ást.
Þetta var undarlegt bréf, sem fröken
Agatha Dornberg hafði skrifað, áður en
hún skrúfaði frá gasinu, settist í sófann
og beið dauðans. Lögreglan gat ekki í
fljótu bragði fundið neina skýringu á
því. En hún tók bréfin úr efstu komm-
óðuskúffunni og fór með þau niður á
lögreglustöðina, þar sem rannsóknar-
lögreglan tók að sér að upplýsa þennan
harmleik.
Agatha Dornberg hafði átt hálfsystur
29 ára gamla. Móðir hennar lézt af
barnsförum, er hún átti Agöthu, en fað-
ir hennar hafði gifzt aftur. Þegar Rósa
kom í heiminn, var hálfsystir hennar
orðin 38 ára gömul. Rósa og hún áttu
sem sagt sama föður en sitt hvora móð-
ur.
Móðir Rósu hafði verið dansmær og
gat ekki unað sér í litlu hafnargötunni,
þar sem maður hennar rak tóbaksverzl-
un þá, er Agatha tók síðar við. Hún yf-
irgaf manninn og barnið og gerðist
dansmær í sirkus, sem ferðaðist um
landið þvert og endilangt. Hún dansaði
á línu í sirkusinum og eitt sinn á æfingu
gerðist það óhapp, að henni varð fóta-
skortur og hún féll til jarðar. Hún
meiddist lífshættulega og lézt eftir
þunga legu. Agatha og faðir hennar
tóku sér þetta mjög nærri, og faðir
hennar svo mjög, að hann svipti sig lífi
skömmu síðar. Á dánarbeðinu fékk
hann Agöthu til þess að lofa sér því, að
hún skyldi annast Rósu litlu, og gera
það eins vel og hún frekast gæti.
Það gat hún því aðeins gert, að hún
UNDIR FÖLSKU FL
8 FALKINN