Fálkinn - 28.03.1962, Síða 31

hvað ferill ullarhársins er flókinn og
margtarotinn, allt frá því að sauðkind-
in er rúin og þar til mannkindin
smeygir sér í nýjan jakka um miðjan
nóvember.
Verksmiðjuþorpið á Álafossi er metið
á tugi milljóna króna. Sá maður sem
í dag ber veg og vanda af rekstri þess
er aðeins 35 ára að aldri. Ásbjörn Sig-
urjónsson. Við hittum hann fyrir árla
morguns í þann mund sem dagvaktin
tekur við af næturvaktinni, án þess að
hlé verði á vélagnýnum. Það er kalt í
veðri og hryssingslegt, er hann stikar
ofan hallann að verksmiðjunum, hár
maður vexti og þéttur á velli, léttur í
spori og íþróttamannslegur.
Það er einkenni á slyngum viðskipta-
mönnum og ötulum athafnamönnum að
þeim er jafn sýnt um smáatriðin og
hin stærri mál og meiriháttar. Að því
leyti er Ásbjörn engin undantekning.
Morgun hvern gengur hann um alla
verksmiðjuna, hefur tal af öllum sjö
verkstjórum sínum og fylgist nákvæm-
lega með starfi og afköstum hverrar
vélar, hugar að verkefni hvers manns.
Það lætur nærri að forstjórinn gangi
heilan kílómeter morgun hvern í eftir-
litsferðum sínum og auk þess að hafa
styrkan fót í þeim ferðum, er nauðsyn-
legt að koma fyrir sig orði. Samstarfs-
mennirnir á Álafossi eru af ellefu þjóð-
ernum, hvorki meira né minna. Þar
eru Júgóslavar, Þjóðverjar, Norður-
landabúar, Spánverjar, ítalir og
Grikkir. Áður fyrr var talað um Fá-
skrúðsfjarðarfrönsku, en á Álfafossi hef-
ir myndast ný mállýzka sem er að
því leyti merkari að hún samanstendur
af fleiri þjóðtungum.
Við fylgjumst með Ásbirni í eftirlits-
göngu hans. Sjáum hvar stórum ullar-
pokum er skipað úr bílum, óþvegið hrá-
efni. Það sem af er þessu ári hefir Ála-
fossverksmiðjan unnið úr 300 tonnum
af ull. Og framleiðsluvörurnar uppseld-
ar fyrir jól. Fyi’sta meðferð ullarinnar
í verksmiðjunni er ullarmatið, hvert
reyfi er rifið sundur í höndunum og
flokkað í fimm flokka eftir gæðum og
lit. Þar næst er greitt úr öllum flókum,
síðan er ullin þvegin, þurrkuð, tætt og
kembd áður en spunavélarnar taka
við henni. Á hverri spunavél eru 120
spólur og gætir ein stúlka hverrar vél-
ar. Hér eru engin tök á því að lýsa í
stuttu máli öllum þeim vélum sem
fjalla um ullina áður en hún verður að
værðarvoð gardínu eða gólfteppi.
Vélarnar 57 eru ærið ólíkar og sín
með hverju móti. Stærsta vélin vegur
25 tonn, það er gólfteppavefstóll, margra
mannhæða hár, hinn stærsti á Norður-
löndum. í vefstól þessum er hægt að
vefa gólfteppi sem er allt að 3.65
metrar á breidd og lengd eftir vild.
Tveir vefarar starfa við stólinn og ein
stúlka sér um þær 4160 spólur sem
stóllinn matast á.
Auk þessa risavefstóls eru 4 minni
gólfteppastólar, sem vefa húsgagna-
áklæði, ferðateppi úlpuefni, herrafata-
efni, gluggatjöld, trefla og værðar-
voðir.
Við komum á skrifstofuna þar sem
Guðjón Hjartarson verksmiðjustjóri
situr og hefir í mörgu að snúast. Frá
skrifborðinu getur hann haft samband
við allt starfsfólk verksmiðjunnar í
hvaða deild sem er. Talrásir liggja um
öll hús og með því að styðja á hnapp
getur Guðjón sparað sér hlaup.
— „Hannes! Hvað fara mörg kollí
út á land hjá þér á dag og hvert?“
Samstundis er svarað í gólfteppagerð-
inni: „Fjögur! Vestmannaeyjar, Húsa-
vík, ísafjörður, Eskifjörður.“
Það er stutt á annan hnapp: „Karl!
Áttu laust jútatvíband 1 ívaf?“ og Karl
reynist vel birgur.
Þriðji hnappurinn: „Guðni! Fer ekki
band til Axminster frá þér í dag? Bíll-
inn verður kl. 11.“ Og fjórði: „Artúr!
Ertu tilbúinn með vörur af lager? Bíll-
inn fer kl. 11.“
Bílstjóri verksmiðjunnar er á förum
í bæinn, kemur við á skrifstofunni og
tekur lista yfir það sem hann á að út-
vega.
Og það er sitt af hverju sem búið þarf
með. Á listanum sjáum við m. a. kassa-
gyrði, trilluhjól, 1000 kíló af gosull,
leðurreimar, nagla, heftiplástur, joð og
skæri, rafmagnsofn, súrefniskút og eina
litla klíputöng.
Sjálfur hefur Ásbjörn þann starfa
með höndum að kaupa inn fyrir mötu-
neytið, matseðillinn er ekki skipulagður
fyrirfram og fólkið veit aldrei hvað
það fær á diskinn í hvert sinn. En með
þessu móti verður fjölbreytnin meiri
og heimilisbragur á hlutunum.
Því er stundum haldið fram, að Ás-
björn geri ekki neitt nema spóka sig í
fínum fötum, sitja í þægilegum stól
eða aka um í dýrum bifreiðum. En sé
fylgzt með ferli hans, þó ekki nema í
einn dag, má glöggt sjá að maðurinn
hefur ýmislegt fyrir stafni. Að lokinni
eftirlitsgöngu tekur hann á móti hópi
af væntanlegum viðskiptavinum, þeir
eru víða af landinu og kynna sér kaup
og kjör. Ásbjörn leysir úr öllu greið-
lega og hefur öll svör á reiðum hönd-
Framh. á bls. 41.
falkinn 31