Fálkinn - 28.03.1962, Blaðsíða 42

úr íslenzku hráefni, færum okkur í nyt
heita vatnið og rafmagnið. Og við út-
vegum fjölda manns atvinnu, kaup-
greiðslur verksmiðjunnar nema yfir 20
þúsund krónum á dag og við framleið-
um verðmæti fyrir 70 þúsund krónur
á sólarhring þegar bezt gengur.
Ullin er ekki lengur þvegin í volgri
ánni og þurrkuð á árbakkanum eins
og í tíð Björns Þorlákssonar bónda að
Varmá sem fyrstur hóf ullarvinnslu á
Álafossi. Tæknin hefir bylt öllu við.
Synir merkra manna hverfa oft í
skuggann fyrir feðrum sínum. Þeir iáta
sér jafnvel lynda að eta upp það sem
áunnizt hefur. Spakur maður hefur
sagt, að á íslandi hafi aldrei þróazt nein
yfirstétt, af því að synir athafnamanna
hafi drukkið út allt það, sem feður
þeirra höfðu safnað.
Ásbjörn Sigurjónsson er enn ungur
að árum. Hann er einn þeirra, sem
aldrei hefur skort neitt í uppvextinum,
átt völ á öllu, sem hugurinn girntist.
Reynslan sýnir, að oft verður minna
úr slíkum drengjum en hinum, sem
byrja með tvær hendur tómar, enda hef-
ur almenningur valið þeim nöfn eftir
því: Pabbadrengir, sætabrauðsstrákar.
Ásbjörn skorti hvorki mat né klæði 1
uppvextinum. En hann hlaut einnig
ríkulegan skerf af því, sem efnaðir feð-
ur virðast oft ekki eiga aflögu: Hann
var alinn upp við strangan aga í for-
eldrahúsum. Einnig tók hann snemma
þátt í íþróttum og vandist þar kappsemi
og hlýðni. Og hann þóttist ekki svo efn-
aður, að hann þyrfti ekkert að læra og
stundaði nám við verzlunarskóla til
þess að vera betur undir það búinn að
taka við fyrirtækjum föður síns. Ás-
björn erfði líka þann stórhug föður síns,
sem þurfti til þess að reisa nýjar verk-
smiðjur og þá útsjónarsemi, sem fólst
í því að selja vaðmál í réttunum austan-
fjalls.
Þessi tvískipti arfur hefur dugað Ás-
birni til þessa. Hann er með þeim ó-
sköpum gerður að geta ekki staðið í
stað. Hann er ekki í essinu sínu nema
allt sé á fullri ferð í kringum hann, er
ekki ánægður nema öll hjólin snúist,
allt sé á spani. Vefstólarnir keppast hver
við annan, hamarshöggin kveða við í
nýju húsunum, pantanir þuldar í sím-
ann, benzínið stígið í botn. Og í miðj-
um þessum hamagangi gefur Ásbjörn
sér tóm til að velja leikföng á barna-
heimili verksmiðjunnar.
Síðastliðin ár hefur verksmiðjan fært
út kvíarnar á margan hátt, keypt nýjar
vélar og aukið fjölbreytni í framleiðsl-
unni. Hafin var gólfteppaframleiðsla og
opnuð útsala á Álafossi á þeirri vöru.
Þar er lagt allt kapp á að hafa sem
mesta fjölbreytni. Frá því árið 1957
hafa 60 munstur verið á boðstólum og
viðskiptavinir geta jafnan valið um 14
munstur og liti í gólfteppum. Tvisvar
á ári er breytt um munstur, svo nógu
er úr að velja. Að hætti föður síns hefur
Ásbjörn lagt land undir fót að kynna
vöru sína og selja. í sumar fór stór
langferðabíll hlaðinn Álafossgólftepp-
um um land allt. Sigurjón Pétursson
fór einnig slíkar ferðir eins og áður er
getið og rak þá eitt sinn 1500 fjár heim
að Álafossi. Ásbjörn heimtir annars kon-
ar fé: 750 þúsund krónur í bankaseðl-
um. Þannig breytast tímarnir.
Ýmsum kynni að þykja að Ásbjörn
Sigurjónsson væri búinn að koma ár
sinni nógu vel fyrir borð, nú væri ó-
hætt að slaka á og gefa sig á vald lysti-
semdum lífsins. En athafnamenn með
ímyndunarafl hafa ekki ró í sínum
beinum. Ásbirni nægir ekki að varðveita
arfinn og halda fjölskyldufyrirtækinu í
horfinu, hann hefur á prjónunum stór-
felldar áætlanir um stækkun verksmiðj-
unnar, undirbýr af kappi aukningu
vélakosts. Með því móti er hægt að
auka afköstin um allan helming og
jafnframt fækka starfsfólki.
Ásbjörn hefur aldrei iátið sig skorta
verkefni, varla hefur hann leyst eitt
fyrr en hann hefur tekið til við annað.
Það eru lítil takmörk fyrir því hvað
Framhald á bls. 46.
42
FALKINN