Fálkinn - 28.03.1962, Blaðsíða 50

Húsmæður! hér er um al-
gjöra byltmgu að ræða í
meðferð hverskonar fatn-
aðar, sem þarf að stífa —
SPRAYDEX — gefur líni
nýjan, ferskan blæ —
vandinn er enginn —
ÚÐIÐ SPRAYDEX Á
ÞVOTTINN UM LEIÐ
OG ÞÉR STRAUIÐ —
kaupíð SPRAYDEX í
handhægum, smekklegum
umbúðum og þér munuð
komast að raun um það að
SPRAYDEX gerir þvotta-
daginn skemmtilegan.
ÓDÝRAR ÁFYLLINGAR
Heildsölub.
Kr. Ó„ Skagfjörð.
Fálkinn 3.S ára
Frh. af bls. 13
izt í núverandi húsnæði sitt
að Hallveigarstíg 10.
Þegar flett er hinum 35 ár-
göngum Fálkans ber margt
fyrir auga bæði fróðlegt og
skemmtilegt. Þetta er eitt-
vert stærsta safn efnis og
mynda, sem til er hér á landi.
— Nokkurra sérstakra blaða
er vert að geta: Fálkinn gaf
út vönduð sérblöð frá Dan-
mörku, Noregi og Svíþjóð með
efni og auglýsingum frá við-
komandi löndum. Og á al-
þingishátíðinni 1930 gaf Fálk-
inn út stærsta blað, sem þá
hafði séð dagsins ljós á ís-
landi. Það var 100 blaðsíður
og kostaði 1 krónu. Venjulegt
blað af Fálkanum kostaði þá
40 aura. Þá ber þess að geta,
að Fálkinn fór fyrstur blaða
að gefa út vönduð jólablöð,
sem æ síðan hafa notið mikilla
vinsælda.
Það var ósk stofnenda Fálk-
ans, að blaðið yrði „kærkom-
50 FÁLKINN
inn vikulegur gestur sem allra
flestra íslenzkra heimila“. Sú
ósk rættist rækilega. Og enn
í dag flýgur Fálkinn út í nýrri
og breyttri mynd. Hann er
elzta vikublað landsins, en
jafnframt nýtízkulegasta.
Hann gerist gestur æ fleiri
íslenzkra heimila með hverri
viku sem líður.
★
CflehA
Ludwig Erhard, hinn frægi
þýzki efnahagsmálaráðherra,
átti að halda ræðu við mið-
degisverðarboð í hinum fagra
bæ Unkel, við Rín. En mið-
degisverðarboð þetta var hald-
ið til heiðurs sendinefnd frá
Nigeríu, sem var þarna í verzl-
unarerindum. Menn geta
ímyndað sér undrun ráðherr-
ans, þegar hann leit á matseð-
ilinn, sem lá við hliðina á
hnífapörunum:
— Uxahalasúpa.
— Nýrr áll í sósu.
— Steiktir kjúklingar.
— ís með ávöxtum.
— Efnahagsmálaráðherra
.Þýzka Sambands-Lýðveldisins.
En sagan segir ekkert frá
því, hvort sendinefndin hafi
orðið fyrir vonbrigðum, þegar
ráðherrann var ekki borinn á
borð.
Maður nokkur í New York
var dæmdur til þess af dóm-
stóli að greiða skrifstofu-
stúlku sinni skaðabætur að
upphæð 50.000 kr._ því að
hann hafði sagt henni svo
smellna skrítlu, að hún
gleypti nokkrar stoppunálar,
sem hún var með í munni sér.
— Og hver er þessi upp-
finding yðar? spurði hann.
— Það er líkkista á hjólum.
— Slíkan hégóma hef ég
ekkert að gera við. Vitið þér
ekki að ég er mjög önnum
kafinn?
—- Jú, en þetta er alls ekki
hégómi, félagi forsætisráð-
herra. Uppgötvun mín mun
verða til mikilla hagsbóta
fyrir rússneskan efnahag.
Hugsið hversu auðveldlegp
maður getur flutt mann, serr.
áður hefur verið í miklum
metum, en eftir dauðann
verið dæmdur sem glæpa-
maður.
í Singapore sagði eigin-
konan fyrir réttinum, að hún
mundi taka aftur saman við
mann sinn, ef tengdamóðir
hennar léti af því að sofa
undir hjónarúminu.
Uppfindingamaður bað um
áheyrn hjá Krúséff. Hinn
mikli maður er að sjálfsögðu
mjög áfjáður í að vita allt
um nýjar uppfindingar og
lét því manninn koma.
Eftirfarandi vísu orti Páll
Ólafsson eitt sinn, er skólurr
í Reykjavík var lokað vegna
inflúenzu:
Ósóminn er orðinn ber,
þó yfir hann sé mokað.
Svínastían opin er,
en öllum skólum lokað.
A<