Fálkinn - 30.05.1962, Blaðsíða 10

SVEITIN í HÖFUÐBORGINNI
hænur, þær verpa aldrei fyrir utan
stíuna, svarar annar.
— Sjáið þið strákar, þarna er hænu-
réttindahæna, sjáið þið, hvernig hún
teygir sig og gaggar, segir einn úr hópn-
um.
— Aumingja haninn, svöruðu hinir
og sneru aftur til stíflugerðarinnar.
Lax og Iaxaseiði.
Það er verið að vinna við laxaklaks-
stöðina við Elliðaárnar, ungur maður er
að þrífa þrærnar. Verkið virðist ganga
vel, enda sparar maðurinn ekkert kraft-
anna. Nokkrir reiðmenn eru að leg'gja
upp frá Nesti með nýjan mat í mal og
brjóstbirtu í vasa. Upp hjá Skötufossi
eru nokkrir stráklingar með spýtuprik
að dorga. Veiðin virðist ekki ganga neitt
sérlega vel, en við og við krækja þeir í
seiði. Það má þó alltaf sjóða þau handa
kettinum.
— Loksins fekk maður eitthvað,
heyrist einhver kalla. Það kom í ljós að
línan var föst í botni.
Kofarnir ramba þarna einn og einn
Fjárhúskofarnir fyrir ofan Blésugróf-
ina eru sennilega frumlegustu bygging-
arnar í nágrenni Reykjavíkur. Aug-
sýnilega hefur þeim verið hrófað upp í
flýti. Þarna eru nokkur börn á ferli.
Strákur rennir sér á þríhjóli eftir miðj-
um veginum og skeytir engu, þótt bílar
þeyti sína lúðra á eftir honum. Til
annarrar handar eru nokkrir strákar
í feluleik í galta, sem reistur hefur
verið upp við einn kofann af hagleik.
Þeir taka að kasta heyinu á milli sín.
Til hvers er hey, ef ekki má hamast
og leika sér í því.
— Mikið djöfull eru rollurnar leið-
inlegar skepnur, segir einn strákanna.
—■ Þetta segja sauðirnir, bætir annar
kotroskinn við.
Og strákarnir halda áfram að kasta
heyinu. Tvær litlar stúlkur eru í
mömmuleik á túnbletti rétt hjá fjár-
húskofunum.
-— Komdu með meiri drullu, heyrist
önnur kalla. — Ég ætla að fara að baka
lummur.
10 FÁLKINN
Garðyrkja.
Alls staðar eru menn að starfi. Allt
iðar af lífi. Flugurnar eru vaknaðar og
syngja nú vordaginn langan lofsöngva
til mykjunnar. Garðyrkjumaðurinn
reytir arfa úr reitnum. Þar heitir
Gróðrastöð, sem jurtir í garða Reykj-
víkinga eru ræktaðar. En hvað skyldu
garðyrkjumenn vera að hugsa um móð-
urmálið, gróðurinn og plönturnar skipta
miklu meira máli. Nokkrar stúlkur,
sennilega á landsprófsaldri, ganga fram-
hjá.
— Ekki vildi ég vera að reyta arfa
í sumar, segir ein.
— Ekki ég heldur, ég var í unglinga-
vinnunni í fyrra og ég vil ekki fara
þangað aftur, segir önnur.
■—■ Fleira verður að gera en gott
þykir, bætir sú þriðja við glettnislega
en fullorðinslega.
Þær mæta nokkrum strákum á líku
reki og allur hópurinn fer inn í næstu
sjoppu til þess að fá sér smók.
Og garðyrkjumaðurinn heldur áfram
að reyta arfa. Vonandi selur hann vel
sumarblómin sín.
Hestar og reiðskóli.
Skeiðvöllur hestamannafélagsins
Fáks blasir við augum. Þar verður
sennilega fjör á góðviðrisdögum í sum-
ar, einkum á kappreiðunum, sem
venjulega eru þreyttar á annan í hvíta-
sunnu. Rétt fyrir vestan völlinn standa
reisuleg hesthús ásamt hlöðum. Við
eitt húsið er hópur ungra sveina og
meyja að dútla við reiðtygi, gjarðir og
hnakka. Ung og lagleg stúlka leiðbein-
ir þessum skara.