Fálkinn - 11.07.1962, Blaðsíða 8

- -ysurMm • •
BOÐULL
ENSKU
jBi: KRÚNUNNAR
Árið 1930 tók Albert Pierrepoint
veitingamaður við starfi sem opinber
böðull hins enska réttar, og hefur á
þrem síðastliðnum áratugum fært
mörg hundruð dauðadæmda glæpa-
menn í gálgann. Ef þjóðin fær hinn
minnsta pata af því, að hann ætli að
hætta starfinu, berast óðara þúsund-
ir umsókna um það frá mönnum sem
vilja taka við af honum. Mönnum, sem
telja sig hafa áhuga fyrir aftökum,
og hafa jafnvel tilraunagálga heima
hjá sér.
Gestgjafinn í ensku knæpunni „Rós-
in og krónan“ heitir Albert Pierre-
point. Smávaxinn maður og geðslegur
á að líta. Hann er mildur og vingjarn-
legur í viðmóti, kíminn og skemmti-
legur í sinn hóp. Alltaf má búast við að
hann segi brandara, og stundum tek-
ur hann að syngja, meðan hann hellir
öli í glösin og ber gestum sínum.
Það er alltaf fjölmennt í „Rósinni og
krónunni“, og tiltakanlega margir for-
vitnir. Þeir fylgja Alberti með augun-
um, hvar sem hann er og hvert sem
hann fer, gefa hver öðrum olnbogaskot
og hvísla út í annað munnvikið: „Það
er hann!“ Svo fer kannski svolítill
hrollur um þá.
Hann hefur nákvæmlega sama tungu-
takið og allir brezkir veitingamenn.
En það hefur samt allt annan hl.ióm-
grunn og aðra fjarvídd, ef Albert segir
setningu eins og þessa: „Ég vil ekki
hafa ykkur svona hangandi fyrir fram-
an afgreiðsluborðið.“
Því Albert Pierrepoint er „The
Hangman“ — Opinber böðull hinnar
ensku krúnu.
Konan hans heitir Anna og er köll-
uð „Blossom“, sem þýðir „blóm“ á ís-
lenzku. Fyrir kemur það, að hún er
ein við afgreiðslu í veitingastofunni.
Þá vita allir, að maður hennar er fjar-
verandi við — aukastörf. Ekki þýðir þó
að reyna að komast eftir því hjá henni,
hvers konar aukastörf sé hér um að
ræða. Hún talar aldrei um það — frek-
ar en Pierrepoint sjálfur.
Fjöldi blaðamanna hefur beitt alls-
kyns brellum, til að fá hann til viðtals
við sig. Það hefur ævinlega verið
árangurslaust. „Látið mig einan um
það leyndarmál — það er bezt komið
í þagnargildi,“ segir hann.
Allt frá upphafi hefur hann stein-
þagað um starf sitt sem böðull. Og nú,
eftir svo langan starfsferil, er hann
þögull sem gröfin um þetta hlutverk.
í hæsta lagi kemur það fyrir, ef virkta-
vinir hans spyrja hann eftir starfsem-
inni, að hann svara.r sem svo: „Þakka
þér fyrir — ég þarf ekki að kvarta.
Og viðskiptamenn mínir geta það ekki.“
Þannig er kímni hans. Hún kann að
hljóma nokkuð nálega í eyrum utan-
garðsmanna. En sjálfum finnst honum
ekkert nálegt við það, að aðstoða við
aftökur. Þetta er bara verk, sem hann
er að vinna, handverk, sem hann legg-
ur heiður sinn við að leysa af hendi
með leikni og öryggi. „Ég lít á starf
mitt sem böðull með lotningu, enda er
það eins konar erfðagripur," sagði hann
við það tækifæri, er hann í fyrsta skipti
leysti frá skjóðunni sem slíkur. Var
það frammi fyrir stjórnskipaðri nefnd,
er hafði með höndum rannsókn á því,
hvort halda bæri óbreyttu því aftöku-
formi, sem allt til þess tíma hafði við-
gengist í Englandi.

8
FALKINN