Fálkinn - 11.07.1962, Blaðsíða 32

KATRÍIV
Framhald af bls. 23.
buxum. Allt í einu skaut illgirnin upp
kollinum í hug Katrínar. Hún óskaði
þess, a8 vesalings sir Richard mundi
detta í göturæsið, svo að allur hans
glæsileiki hyrfi í einni svipan. Hún
brosti við tilhugsunina.
Leikhúsið, þar sem leika átti Othello
innan skamms með frægri leikkonu í
aðalhlutverki var ekki ýkjalangt frá.
Gatan fyrir utan var full af fólki og
þarna voru vagnar af öllum gerðum,
frá fátæklegum skröltandi görmum og
upp í skrautvagna. Út úr hinum síð-
arnefndu stigu virðulegar hefðarfrúr
klæddar í silki og brókaði og við hlið
þeirra hefðarmenn annaðhvort í ein-
kemnisbúningi eða samkvæmisklæðn-
aði samkvæmt nýjustu tízku: Ilmvatns-
lykt, raddir, hlátrar .. . og ofan á allt
þetta angan af byrjandi hausti. Katrín
drakk í sig andrúmsloft Parísarborgar.
Þau gengu upp tröppurnar að stúku
sinni og mörg íorvitnisleg augu fylgdu
þeim. Sumir þekktu sir Richard aftur
og brostu til hans, en ílestir horfðu
aðeins á fegurð Katrínar, ekki sízt kon-
urnar. Sjálfri fannst Katrínu hún hljóta
að vera fátækleg útlits við hliðina á
öllu þessu skrauti og öllum þessum
glæsileika. Henni fannst hún ekki nógu
skrautleg, en það var Suzu, sem hafði
ráðið því.
— Náttúran hefur gefið yður svo
dásamlega húð, að þér þurfið ekki skart-
gripi og stáss, hafði hún sagt.
Það var svalt og notalegt í hálf-
rö'kkrinu inni í stúkunni. Leikhúsið
fylltist af fólki smátt og smátt. Sir
Richard benti henni á fjöldann allan
af frægu fólki. Loks hringsnerust öll
þessi nöfn í höfðinu á henni. Þýzkur
píanóleikari með hár niður á herðar sat
skammt frá þeim umkringdur af vin-
um sínum. Hún mundi eftir honum
mestmegnis af því að hann var svo
einkennilegur útlits. Síðan voru greif-
ar hér og markgreifar þar, ung dökk-
hærð stúlka, sem skrifaði skáldsögur,
og ákaflega fögur leikkona. Þrír kóng-
ar og fjórir ráðherrar voru í hópi elsk-
enda hennar . ..
Hvað eftir annað tók Katrín eftir að
leikhúskíkjum var beint að henni. Sir
Richard tók einnig eftir því og var á-
nægður. Hann sagði:
— Þú hefur skapað öngþveiti í her-
búðunum. Líttu bara á þessa hræðilegu
Rochault greifynju, sem situr hérna á
móti okkur. Hún ímyndar sér að hún
sé Afrodite nýstigin upp úr vatninu,
— þótt hún sé komin hátt á sextugs-
aldur. Hrukkurnar hennar verða fleiri
og dýpri með hverjum degi og „herr-
arnir“ hennar yngri og dýrari. Einmitt
núna heldur hún viftunni fyrir munn-
inum svo að ekki heyrist þegar hún
húðskammar herrann sinn fyrir að vera
að horfa á þig.
Katrín var farin að venjast kald-
hæðni sir Richarde, en í fyrstu hafði
hún gert henni mjög gramt í geði. Nú
stalst hún til að kíkja á þetta par, sem
sir Richard hafði lýst svo skemmti-
lega ...
Allt í einu hrökk hún við. Ungur og
bláklæddur maður var rétt kominn í
eina af stúkunum skammt frá þeim.
Hún sá aðeins vangasvip hans en þekkti
hann strax. Þetta var Bruce Glenmore
— í fylgd með ungri stúlku ...
(Framh. í næsta blaði).
Kvenþjóðin
Framh. af bls. 27.
Rabarbari í bitum í móti.
% kg. rabarbari.
2 dl. sykur.
Rabarbarinn þveginn og skorinn í
fingurlanga bita. Lagðir í lögum með
sykri í eldfast mót. Látið lok eða málm-
pappír yfir. Soðið í ofni í 10—15 mín-
útur, eða þar til hann er mjúkur.
Borið fram sem ábætir með þeyttum
rjóma eða vanillusósu. Einnig ágætt með
steiktum kjötréttum. Þá eru bitarnir
hafðir minni.
Rabarbarapie.
3 dl. hveiti.
V2 tsk lyftiduft.
100 g. smörlíki.
2 msk. kalt vatn.
V2 kg. rabarbari.
1V2 dl. sykur.
IV2 msk. kartöflumjöl.
(1 dl. rúsínur).
Hveiti og lyftidufti sáldrað saman,
smjörlíkið skorið saman við. Vætt í
með röskum handtökum. Hnoðað fljót-
lega. Látið bíða á köldum stað um eina
klst. Deigið flatt út, eldfast mót hulið
að innan. Rabarbara, sykri og kartöflu-
mjöli blandað saman, sett í mótið.
(Rúsínur með ef vill). Búið til grind-
verk ofan á úr deigi, leggið rönd á brún
mótsins. Smurt með eggi eða rjóma.
Bakað við 225° í nál. 35 mínútur.
Borið fram volgt með þeyttum rjóma
eða vanillusósu.
Furðuleg fyrírbæri
Frh. af bls. 36.
kunningjakonu minnar á eftir, en
ekkert virtist hafa komið fyrir.
Nokkru síðar las ég lát móður hennar
í blöðunum. Það hafði orðið brátt um
hana. Fyrirboði minn hafði reynzt
réttur.
Eirný frá Dal.
í, U fí E'Ib nm !'!;!* %
p R fí R ■6KI s Ó 1 lovx -- p
" .5 .K R fí u T B P p gs l fi K £
' 0 J u £ L u R k s L £ N ú r
'M fl T fí 9 J I f R fí K fí f? 1 § ■ 'M
• Rfl L L 'fí H fí u Ð u a u R T i f
1 T £ k r fí' /V G fí £ ZÚ F os R k\ R
r> ú:. s‘ 1 L u u íSí R b L L b 0 f'
" " R '0 T L/ JT T B i VUU1 F' p L L F
1 \F 'F> R ÍL I s [A fí u Þ‘ 1 s 1
S 5 O L V r H fí ■1 H K L
f V: V b iE_ A. fí m- N 'p R n u L n V S
& R fí lSj Ú ft f L 1 Ð fi u s /
M A' A N G F li q: G £l. i H u R 1 0
. r n R. £ l F u G L I H R R H n
_ 1.1 ■i R, N u S b L H t.rxi £ u T.
'fíuii n Ó T r R{T iöifí L fí L 1 n K
k t fí U r< u s fí L L fí H L fí D n r
■FlfiíS T fí fi, |Z l P L fí s fí D) u 1.
AX T s R 'Ð fí L L ut'M fí\ H ú /? fí'
L U<f} £ K fí I £ E’ D Y R it i/> s
■'p tAÍJg R £T" y b G X u N n íoLr R b r e
■ UA /? 0 s S G n T u .0 u G A1 L F
-VS'b K X s P rA T D U G R S A’ í- H a
r p P R F" 0 R 1> I f,
Fjölmargar lausnir bárust við 13.
krossgátunni og var dregið úr þeim
réttu eins og venja er til. Verðlaunin
hlýtur: Finnur Logi Jóhannsson, Sval-
barði 3, Hafnarfirði. Rétt lausn birtist
hér að ofan.