Fálkinn - 09.01.1963, Blaðsíða 4

seu & neyrt
Það vildi til í London fyrir skömmu, að inn á sýningu dansmeyja
kom lítill api og sýndi listir sínar. Hann hafði sloppið úr búri, og
er hann kom inn á senuna, varð uppi fótur og fit og dansmeyj-
amar reyndu hver sem betur gat að reka apann út af senunni.
En hann lék alltaf á þær. Þetta vakti svo mikla kátínu meðal
sýningargesta, að sýningarstjórinn hefur í hyggju að endurtaka
þetta atriði á naestu sýningum.
Fyrir allmörgum árum gekk Gillian Payne í heil-
agt hjónaband. Fór vígslan fram í kirkju og brúð-
guminn leiddi brúði sína út úr kirkjunni. Þegar
þau komu út á kirkjutröppurnar, bað brúðguminn
sína heittelskuðu að bíða andartak, því að hann
þyrfti rétt sem snöggvast að bregða sér frá. Síð-
an hefur hann ekki sézt.
Það er ótrúlegt en satt, að kona nokkur, sem
var allmikill ljónaveiðari, særðist af völdum dýrs,
,sem var dautt. Hún hafði látið stoppa höfuð þess
upp og hengt það upp á vegg með gapandi gini.
Eitt sinn er hún stóð undir hausnum af ljóninu,
datt hann ofan á hana og særðist hún mikið í
andliti.
Maður nokkur kleif fjall eitt í Wales. Hann
gekk aftur á bak alla leiðina upp. Þetta er ótrú-
legt, en það er furðulegt, hvað sumt fólk legg-
ur á sig að gera, ef það ætlar að enginn hafi
gert svo áður. Þannig stofnaði læknastúdent í
Manchester í Englandi félag, sem hafði að mark-
miði að setja met í andkannalegum íþróttagrein-
um. Einn meðlimur þessa félags iðkar einkum
að reyna að setja met í að hjóla á barnareiðhjóli. Til þess að gera
íþróttina erfiðari, leggur hann hnén á sætið en knýr hjólið áfram
með höndunum.
Dag nokkurn ætlaði G. K. Chesterton í ferðalag. Einmitt þegar
hann ætlaði að fara að láta ofan í ferðatöskuna, kom vinur hans
í heimsókn.
— Hvert ertu að fara? spurði hann.
—■ Ég er að fara til Lundúna, gegnum París, Belfort, Heidelberg
og Frankfurt.
— Þarf ég að segja þér, að þú ert staddur í Lundúnum? spurði
vinurinn.
— Alls ekki, svaraði Chesterton. Ég get ekki séð Lundúnir eða
England héðan. Vaninn bregður þoku fyrir augu mín og einasta
leiðin til þess að komast heim, er að fara burt. Markmið mitt er
ekki að troða ókunnar slóðir í nýju landi, heldur langar mig að
ganga á gamalkunnri jörð og finna að nú sé ég kominn í nýtt og
betra land.
FALKINN
Walter Ulbricht,
forsætisráðherra A,-
Þýzkalands, var eitt
sinn heimsóttur af
kínverskum stjórn-
málamanni. Walter
spurði þann kín-
verska, hve marga
andstæðinga kín-
verska stjórnin ætti
meðal Kínverja
sjálfra. Gesturinn svaraði því til, að þeir væru
svona hér um bil 2,6% af íbúunum.
— Hm, sagði Walter Ulbricht, 2,6% af
650 milljónum gera 17 milljónir. Já, reynd-
ar höfum við ekki heldur fleiri andstæðinga.
(Það sakar víst ekki að geta þess, að íbú-
ar Austur-Þýzkalands munu vera um 17 millj-
ónir manna.)
★
Unglingar hér á landi þekkja nafnið Knud
Meister. En hann er kunnur rithöfundur og
blaðamaður í heimalandi sínu, Danmörku.
Einkum er hann þekktur fyrir viðtöl sín, og
er hann hefur fundið „fórnardýr“, lætur hann
ekkert standa í vegi fyrir sér að ná í það.
Eitt sinn vildi hann eiga viðtal við ný-
ríkan kaupsýslumann, sem átti óskaplega
annríkt, og sagði við Meister, að hann hefði
engan tíma til að eyða í kjaftæði. En Knud
Meister mætti stundvíslega við golfvöllinn
sýslumaðurinn undan og sagðist skyldu eiga
við hann viðtal, meðan hann léki golf. Knud
Meister mætti stundvísllega við golfvöllinn
og kaupsýslumaðurinn svaraði spurningunum
á meðan hann lék golfið. En hann gat ekki
einbeitt sér að hvorutveggja, golfinu og sam-
talinu við Meister og því var það, að hann
sló oftar í grassvörðinn en kúluna. Og gras
og mold flugu í andlitið á blaðamanninum.
En kaupsýslumaðurinn lét sem ekkert væri,
og til þess að leggja áherzlu á að honum
þætti þetta ekki leitt, sagði hann:
— Þetta er yndislegur golfvöllur.
— Já, og einstaklega lystugur, — er það
ekki? sagði Knud Meister.
—- Lystugur, sagði kaupsýslumaðurinn.
Hvað eigið þér við?
— Nú, ég meina bara, ,sagði Knud Meister,
að ég vissi ekki áður, að golfbrautir smökk-
uðust svo vel.