Fálkinn - 09.01.1963, Blaðsíða 6

Undarlegir dómar.
Kæra pósthólf. — Varla
líður svo mánuður, að ekki sé
togari tekinn í landhelgi og
dæmdur fyrir landhelgisbrot.
Auðvitað er svo þrjóturinn
dreginn eða honum skipað að
sigla til hafnar og þar sezt
skipstjórinn á ákærendabekk-
inn og ekki þarf langar yfir-
heyrslur eða mörg vitni, því
að mér virðist sú vera raixnin
á, að hvernig svo sem brotið
er, þá fær landhelgisbrjótur-
inn alltaf sömu sekt. Það er
sama hvort togarinn reynir að
sigla varðskipið niður eða
setur á fulla ferð og siglir til
hafs, þá fær sá togari sömu
sekt og hinn sem kannski er
tekinn rétt innan við línuna
og er Ijúfur eins og lamb.
Þegar búið er að kveða upp
dóminn, siglir skipstjórinn
með veiðarfærin auðvitað, en
þau voru gerð upptæk af
dómurunum. Ég man ekki
betur en á þessu ári hafi ég
heyrt að sektin væri alltaf
sama upphæðin, eða 260 þús.
kr.. Að sumu leyti minnir
þetta háttalag mig á sjóræn-
ingja, en það orð er víst held-
ur dýrt að taka sér í munn,
en ég hygg að blessaður Tjall-
inn líti þessa dóma við öll-
um brotum, stórum og smá-
um, heldur óhýru auga, og
þegar á allt er litið, þá er þetta
ekki til að bæta sambúð þjóð-
anna, svo að notuð séu orð
stjórnmálapúkanna.
Óðinn.
Svar:
Viö erum liræddir um, að þessi
dómur falli ekki islenz'kum dóm-
urum % geö.
Berast á banaspjótum . ... ?
Kæri Fálki. — Mikið skelf-
ing langar mig til þess að
spyrja þig um svolítið, sem
EINANGRUNAR GLER
20 ára reynsla
hérlendis sannar ágæti
K«K
UTVEGUM
MEÐ STUTTUM
FYRIRVARA
EGGERT KRISTJÁNSSON & CO. H.F.
smii i — 14 — oo
"RHSHI z’tTT' Z /ffll $ 1 '* s. M :
^"nTnYtOKKS ÁBYRGDARTR YGOINC SLYSATRYGGING TRYGGI INNANSTOKKSMUNA VATNSTJONI HÚSMÓDUR NADI 0 HEIMILISTRYGGING j@|f' BRUNABÓTAFÉLAG ÍSLANDS LAUGS1 NG GEGN ÞJÓF G INNBROTI A R VEGI 105 Ml 24425
mér liggur ákaflega þungt á
hjarta. Svo er mál með vexti,
að ég þykist vera aðalmál-
hreinsunarmaðurinn í hópnum
og vil helzt að félagar mínir
tali rétt og fagurt mál, en
ekki einhvern bölvaðan rudda.
Um daginn komst einn af
mínum ágætu félögum þann-
ig að orði, að kapparnir í
myndinni hefði borizt á bana-
spjótum og að myndin hefði
gengið út á það, hvor kapp-
anna hreppti yngismeyju þá,
sem þarna var í boði. Það er
nú orðið skelfing langt síðan
ég var í skóla og ég búinn að
tína niður flestu af því sem
ég lærði þar. En íslenzkuna
lærði ég, að ég held vel, og
ég þoli ekki að heyra slettur
eða bögumæli. En nú segir
einn félagi minn að hann hafi
heyrt orðatiltækið, berast á
banaspjótum í útvarpinu og
sögnina að ganga út á, hafi
hann oftar en einu sinni séð
á bókum og — í blöðum.
Virðingarfyllst,
Þ. Þ.
Svar:
Oröasambandiö lieitir AÐ
BERAST A BANASPJÖT (bera
banaspjót hver á annan) og í
staö sagnarinnar aö ganga út á
mundum við lcjósa sögnina AÐ
FJALLA UM.
Ó þessar elskulegu hækkanir.
Kæri Fálki. — Ég er ein af
þessum skrifstofustúlkum, sem
þeytast á milli fyrirtækisins
og heimilisins fjórum sinnum
á dag, oftast með strætisvögn-
um, nema þegar blessaður
bossinn býðst til að skutla
manni heim í mat. Það eru
alls ekki svo fáar spírur, sem
fara í strætisvagna hjá manni
á viku og enn fleiri eru þær,
síðan gjöldin hækkuðu, sælla
minninga. Ég man þá tíð, þeg-
ar maður borgaði tuttugu og
fimmeyring í strætó og þótti
flestum alveg nóg. En upp
frá því hækkuðu gjöldin svo
að segja á hverju ári. Það fer
nú bara um mig sæluhrollur,
þegar ég minnist þess, að eitt
sinn gat maður fengið fjörtíu
miða fyrir fimmtíu krónur.
En heimur versnandi fer, nú
fær maður tuttugu miða fyrir
sama monninginn. Þó segja
ráðamenn vagnanna, að far-
gjöld hér séu lægri en víðast
hvar annars staðar. Það má
vel vera. En ef ráðamenn
strætisvagnanna ætla sér að
koma upp því fyrirkomulagi,
að flestir fari í og úr vinnu á
reiðhjóli, þá þeir um það. 'Nú
ætla ég að gera að tillögu
6 FÁLKINN