Fálkinn - 09.01.1963, Blaðsíða 37

Þremur mánuðum síðar fékk Charles
tilboð um brauð í litlum stöðvarbæ í
Kent. Hann tók því þegar í stað. Þetta
var snotur bær og kirkjan var óvenju-
lega falleg. Hún stóð rétt við stöðina
og það kom hraðlest frá Lundúnum á
hverjum sunnudagsmorgni. Lestin kom
rétt í þann mund er morgunguðsþjón-
ustan hófst, og Sally kom svo reglulega
allt sumarið, að frú Fluting lagðist loks
í rúmið af gremju og áhyggjum. Þegar
hún náði sér aftur fór hún ásamt börn-
unum til móður sinnar í Norður-Skot-
landi. Charles kom aftur af fundi með
biskupnum, þögulli og alvörugefnari en
nokkru sinni fyrr.
í nóvember fékk Charles skeyti frá
Skotlandi. Hann varð að koma þegar í
stað. Konan hans var alvarlega veik
að þessu sinni. Erfiðleikar trúboðalífs-
ins, ótætis skorkvikindin og marrið í
skóm Sallyar höfðu loks yfirbugað
hana. Sally mætti við jarðarförina, og
var klædd þeim dýrasta og fínasta
svarta silkikjól, sem nokkurn tíma hafði
sézt í sókninni.
Gráhærði ekkjumaðurinn var nú
fluttur í sókn í Birmingham og skyn-
semdar ráðskona á fertugsaldri tók
bæði nýja prestinn og móðurlausu börn-
in tvö undir verndarvængi sína. Hún
tók hinum merkilega gesti frá London
sem ,einhverju sem prestar einir upp-
lifa'. Sally var annars orðin merkilegri
en nokkru sinni fyrr. Hún virtist ekki
finna að hún var ekki lengur ung og að
allar vinkonur hennar frá því í gamla
daga voru orðnar mæður og jafnvel
ömmur. Á liverjum sunnudegi klæddist
hún fötum sem ungar stúlkur einar
bera, svo að Charles gæti róið með hana
út á vatnið, farið í hjólreiðaferð með
henni eða leikið keiluspil við hana á
grasfletinum meðfram fljótinu. Þegar
stuttir kjólar komust í móð, klæddist
Sally þeim á augabragði. Þegar litlir
klukkuhattar urðu nýjasta nýtt, keypti
hún sér heilt -dúsín af þeim í öllum
regnbogans litum. En hún gat ekki feng-
ið af sér að klippa gullnu lokkana sína.
Hún lézt ekki taka eftir því, að hár-
greiðslan var líka háð duttlungum tízk-
unnar hverju sinni. Útlínur lífstykkis-
ins mátti greinilega merkja gegnum
þrönga og litríka kjólana hennar. Hinar
vikulegu ferðir hennar voru að verða
opinbert hneyksli. En jafnvel þegar hún
var viðstödd brúðkaup Charles Fluting
og ráðskonunnar, bar hún höfuðið hátt
eins og sá, sem aldrei óttast, að allt muni
ekki fara vel að lokum.
Hin nýja frú Fluting var skynsöm
kona. Hún vissi, að flest vandamál í
heimi hér má leysa með góðum skiln-
ingi og heilbrigðri skynsemi. Eftir ná-
kvæma ráðagjörð og áætlun, tókst henni
loks sunnudag nokkurn að koma því
til leiðar, að maður hennar og Sally
mættust fyrir utan kirkjuna, augliti til
auglitis. Hinn gráhærði prestur rétti
fram höndina, og þeir, sem næst stóðu,
sáu, að hún skalf, enda þótt hún reyndi
að brosa. í fyrsta skipti lýsti málað and-
Sjá næstu síðú.
FÁLKINN
V I K U B L A Ð
í KOPAVOGSBÍÓI
verður sýnd bráðlega
kvikmynd sem tekin var
í Suður-Afríku 1961 og
vakið hefur mikla at-
hygli. Framleiðandinn
Lionel Rogosin fór ásamt
aðstoðarmönnum sínum,
til Johannesburg með
leyfi yfirvaldanna þar,
til þess að gera fræðslu-
kvikmynd. Undir lokin
komust yfirvöldin að því
að hér var ekki verið að
vinna að venjulegri
fræðslukvikmynd og
hugðust stöðva tökuna,
en Rogosin tókst að
smygla myndunum út úr
landinu í tæka tíð.
„Come í>ack Africa“ er
mjög óvenjuleg mynd fyr-
ir margra hluta sakir, í
henni eru engir atvinnu-
leikarar og öll atriði tek-
in á hinum rauverulegu
stöðum og gerir það
myndina mjög raunveru-
lega.
Söguþráðurinn: Þegar
þrýzt út hungursneyð í
Zululandi, ákveður negr-
inn Zachariah að fara
til Johannesborgar til
þes,s að útvega sér at-
vinnu svo að hann geti
fætt og klætt konuna
sína og börnin sem verða
eftir í Zululandi. Fyrst
fær hann atvinnu í gull-
námu í nágrenni Johann-
esarborgar, en launin eru
svo lág að hann rétt getur
lifað af því sjálfur, hvað
þá að hann geti sent
nokkuð heim til fjöl-
skyldunnar. Til þess að
reyna að afla sér peninga
reynir hann allskonar
vinnu — húshjálp, véla-
vinnu, þjónustustarf og
vegavinnu. Alls staðar er
hann af sínum hvítu
yfirboðurum meðhödlað-
ur eins og tilheyrir ein-
um af hinum óæðri kyn-
flokki.
Ástandið hefur enn
versnað í Zululandi, og
einn daginn kemur Vinah
konan hans til Johannes-
arborgar með börnin
þeirra. Hún getur ekki
lengur klofið örðugleik-
ana einsömul. Fjölskyldan
býr um sig í aumlegum
húsakynnum í negra-
hverfinu Sopieborg í út-
jaðri Jóhannesarborgar. í
sóðaskap, eymd og volæði
þessa hverfis reyna þau
að hefja nýtt líf.
Stuttu síðar fær Zac-
haria fyrstu kynni sín af
þjóðfélagstaðstæðum
Sophiuborgar, þegar vin-
ur hans býður honum til
„shebeen‘“, eins konar
krár, þar sem negrar
mega ekki drekka áfengi.
Framh. á bls. 38.
FALKINN
37