Fálkinn - 09.01.1963, Blaðsíða 38

lit Ealíyar örvæntingu og skelfingu.
Hun leit í kringum sig eins og hrætt
dýr. Hún átti sér ekki undankomu auð-
ið. Hún sniðgekk sannleikann, eins og
hún hafði gert í rúm fimmtán ár. Hún
féli í ómegin. Frú Fluting var ráðvillt,
en heiðarleg. Hún hélt tveimur blaða-
mönnum burt frá prestsetrinu, en þó var
minnzt á atburðinn í blaði staðarins.
Próíessorinn skrifaði Charle.s. Næsta
sunnudag var Sally á sínum stað aftur.
Andlitið var náfölt en lýsti fyrirgefn-
ingu er hún leit mót manninum í pré-
dikunarstólnum. Charles leit til hennar
og reyndi að prédika, en viss, að það
var vonlaust.
Frú Fluting sagði ekkert. Hún sendi
börnin í heimavistarskóla og einn morg-
uninn var hún horfin og hafði ekki skihð
nein boð eftir.
Charles sat einn eftir á prestsetrinu
og hugsaði. Hann megnaði ekki að lifa
einn einasta sunnudag hér eftir. Hann
brenndi bunka af pappírum og lagði var-
lega til hliðar fáeina smáhluti, sem
heyrðu tii einkalífi hans. í fjölium
Cumberlands stóð klaustur og að hlið-
um þess hélt nú hinn aldraði prestur.
Yfirmaður reglunnar var veraldarvan-
ur, enda þótt hann hefði kvatt heiminn
um sama leyti og Charles hafði haldið
til Afríku. Hann spurði ekki hvað það
væri, sem hefði leikið sál þessa manns
svo grátt.
Eftir mánaðartíma kom bróðirinn sem
hélt vörð við hliðið til ábótans og sagði
að gestur hefði spurt eftir nýliðanum.
Ábótinn spurði um nafn gestsins, en var
sagt, að það væri kona. Þá hristi hann
höfuðið.
Læknirinn sagði, að Sally hefði dáið
af hjartaslagi. Hann vissi ekki, að hún
lézt, af því að hún hafði misst síðasta
hálmstrá sitt í lífinu. Síðustu tvö árin
hafði hún farið í margar ferðir, en eftir
hina síðustu, frá Cumberland til Lund-
úna, átti hún enga von framar í hjarta
sínu.
Bróðir Charles var vel látinn í
klaustrinu. Hann varð feitur og alvöru-
gefinn munkur, þögull, en dyggur
þjónn herra síns. Nýliðarnir hlustuðu
á það með athygli, þegar þeim var sagt,
að hér í klaustrinu væri maður, sem
bæri á herðum sér þunga byrði ósegjan-
legrar syndar......
KVÍKMYNDIR
1 Framhald af bls. 37.
Atvinnuleysi og skortur ,sá og hörm-
ungar sem því fylgja, ógna brátt tilveru
fjölskyldunnar. Vinah óttast að fátækt-
in muni hafa það í för með sér, að son-
ur þeirra leiðist á glapstigu. Til þess
að koma í veg fyrir það, lýsir hún því
vfir, að hún muni fá sér vinnu sem þjón-
ustustúlka í heimahúsi. En Zachariah
er andvígur þessari fyrirætlun hennar.
Hann veit, að ef Vinah gerist þjónustu-
stúlka hjá hvítri fjölskyldu, á hann á
hættu að slitna úr öllum tengslum við
hana, þar sem karlmönnum er meinað
að heimsækja þjónustustúlkur á her-
bergi þeirra.
Á meðan lendir Zachariah í deilu við
Marumu, foringja flokks ódæðismanna,
sem vinna hermdarverk í Sophiuborg.
Zachariah leitar hælis á kránni. Þar
heyrir hann vini sína ræða um það,
að þær þjóðfélagsaðstæður sem ríki í
landinu geti af sér menn eins og Mar-
muru, sem þekki aðeins eitt baráttu-
vopn — ofbeldi. Frá Marmuru vex tal
þeirra, unz Zachariah hefur fengið
glögga mynd af kynþáttavandamálinu í
Suður-Afríku.
Þrátt fyrir mótmæli manns síns, ger-
ist Vinah þjónustustúlka. Nótt eina
þegar Zachariah dvelst í herbergi henn-
ar, brýzt lögreglan inn til þeirra og
handtekur hann. í fjarveru Zachariah
kemur Marmuru á fund Vinah, sem á
sér einskis ills von. Hann gerist nær-
göngull við hana, og þegar hún neitar
að eiga mök við hann, drepur hann hana.
Sársauki Zachariah, þegar hann skömmu
síðar losnar úr fangelsinu og finnur
konu sína látna, speglar þann mikla
harmleik sem Suður-Afríka er nú á dög-
um.
MHrlC! ÞU FER6
fclJNT HEIM 05
FEEYGIR PÍP(JNN\
ÞINNl i ELPINN.
SKILURÓU
I Þ/H-Ð?
38
FALKINN