Fálkinn - 23.01.1963, Blaðsíða 21

I
FÁLKINN brá sér á hand-
knattleikskeppni á Háloga-
landi og á þessari opnu lýs-
um við í máli og myndum
ýmsu því, sem þar bar fyrir
augu og eyru. Tvær stærstu
myndimar gefa nokkrar
hugmynd um hin ógurlegu
þrengsli sem jafnan eru í
þessum húsakynnum. Mynd-
in hér til hægri: Þrír af
liðsmönnum FH: Páll Ein-
arsson, Kristján Stefánsson
og Einar Sigurðsson.
Það er svipað að koma þangað. Menn
eru að mýkja sig upp fyrir leikinn og
þjálfarinn, Sveinn Ragnarsson, er að
skrifa leikskýrslu til dómarans.
— Hvernig fer þetta, Ragnar?
— Þið viljið vita hvernig þetta fer,
segir hann og brosir. — Það er ég
ekki maður til að segja ykkur. En það
má búast við að þetta verði harður
leikui' og fjörugur og hvorugur aðilinn
lætur sig fyrr en í fulla hnefana.
Og nú er að reyna að koma sér fram
í salinn svo maður geti séð eitthvað
af leiknum. í dyrunum fram hittum
við Magnús Pétursson dómara og spyrj-
um hvernig honum lítist á leikinn.
— Þetta getur orðið harður leikur,
svarar hann.
— Er ekki harkan í handknattleik
alltaf að aukast?
— Jú, því miður virðist það vera
svo. Húsið hér er mjög óhentugt og
erfitt að dæma. Þeir hafa verið að ræða
um að setja tvo dómara í leik.
— Heldur þú að íþróttin breytizt
mikið við að flytja í nýja húsið í Laug-
ardalnum?
— Já, það er ekki minnsti vafi á
að svo verður, og það til batnaðar.
Við þökkum Magnúsi fyrir spjallið
og förum að leita okkur að viðunandi
stað þar sem hægt er að sjá, þótt ekki
væri nema eitthvað af vellinum. En
það gengur erfiðlega að finna þann
stað, þótt það takist að lokum með
óskaplegri hörku og troðningi.
Það eru tveir kassar að Hálogalandi
sem rétt er að hafa orð á. Annar stór
og mikill yfir dyrunum úr afgreiðsl-
Framh. á bls. 38.
— Það er ekki gott að segja, svar-
ar hann og kímir. Þetta er mjög erfitt
hér, salurinn er svo lítill og aðstæður
allar leiðinlegar. Við æfum í sal sem
er stærri og það getur verið að það hái
okkur. Nei, það er ekki gott að segja,
hvernig þessi leikur fer, en bæði liðin
gera áreiðanlega sitt bezta.
Við innum leikmennina eftir ástand-
inu á taugunum og fáum mörg svör,
en öll á einn veg.
— Þær eru alveg indælar.
— Allt í lagi með þær.
— Aldrei verið rólegri.
— Finn ekki fyrir þessu.
— Hef engar taugar. Það er lang
bezt.
Svo kveðjum við og óskum þeim
gengis í leiknum um leið og við förum
út og heimsækjum Framarana.
LANDI
FÁLKINN 21