Fálkinn - 13.02.1963, Blaðsíða 6

NÝTÍZKU
HÚSGÖGN
ELDHÚSSETT
FALLEG *
VÖNDUÐ
ÖDYR.
SENDUM UM
ALLT LAND
HNOTAN
HOSGAGNAVERZLUN
Þórsgötu 1 — Sími 20820.
UNDIRFÖT OR NYLON OG PRJÓNASILKI
CERES, REYKJAVIK
Útvarp og afnotagjald.
Kæri Fálki. — Útvarpið er
mesta menningarfyrirtæki
landsins. Þar ráða mektar-
menn ríkjum, menn sem bæði
kunna að afla peninga á auð-
veldan hátt og eyða þeim.
mér hefur verið sagt, að út-
varpsefni sé afar dýrt, þeir
þurfa að borga stórar fúlgur
fyrir bara einn skemmtiþátt
eða svo. Ekki get ég dæmt
um efni útvarpsins yfirleitt
ekki á annað en auglýsingar.
Auglýsingar útvarpsins eru
einhver mesti menningar
svipur á þessu þjóðfélagi,
enda er mér sagt, að útvarp-
ið verði að borga stórfé til
þess að fá þær. Einkum hef
ég dáðst að því hve vel þær
eru orðaðar og hve mikið er
auglýst þar af blaðaefni aug-
lýsingahlustendum til yndis,
því að hvar væru útvarps-
hlustendur ef þeir hefðu ekki
blöðin til að lesa. Ég geri
því að tillögu minni að allir
útvarpshlustendur leggist á
eitt og greiði afnotagjaldið
strax, svo að útvarpið geti
haldið áfram að kaupa aug-
lýsingar.
Kær kveðja.
Paxvobiscum.
Teiknisamkeppni.
Vikublaðið Fálkinn. — Mig
langaði til að bera fram þá
uppástungu, að Fálkinn geng-
ist fyrir teiknisamkeppni á
meðal lesenda sinna. Ástæðan
fyrir þessari tillögu er að ég
hef séð margar frábærar
teikningar hjá áhugafólki,
sem teiknar í frístundum, sem
væru virkilega þess virði að
koma fyrir almenningssjónir.
Það er með teiknara sem
aðra listamenn, að þeir hafa
sig misjafnlega í frammi og
oft er það svo, að þeir með
mestu hæfileikana til listar-
innar eru hlédrægastir og
hinir trana sér mest fram og
teikna og mála það, sem
hvorki þeir né aðrir skilja.
Einnig veit ég um marga
ágætis málara sem mála sem
áhugamenn, en eru sama og
ekkert kunnir á meðal al-
mennings og væri vel þess
virði að leita þá uppi, t. d.
í formi samkeppni meðal
áhugamálara, sem þér hefðuð
ef til vill áhuga fyrir að efna
til.
Virðingarfyllst.
Lesandi og unnandi
Fálkans.
Svar:
Oft er þaö líka svo aö liinar
ágætustu tillögur eru erfiöar í
framkvæmd. Samt mun þessari
eklci veröa stungiö undir stól
lieldur mun veröa tekin og hef-
ur veriö tekin til nánari athug-
unar. En ekki er allt jafn auö-
velt og þaö sýnist vera.
Eitt pínulítið og
spaklegt svar.
Kæri ritstjóri pósthólfsins,
hver svo sem þú ert. — Nú
ætla ég mér að taka nöldrun-
arseggi þína mér til fyrir-
myndar og þrasa hér ögn
vegna bréfkorns eins, sem
birtist í þínum dálkum. Þið
dálkasmiðir eruð nú allir af-
skaplega vitrir, mér liggur
við að segja stórgáfaðir, —
en því miður ekki nógu hátt
settir í þjóðfélaginu — það
væri betur, að þið væruð á
þirigi (þú, Hannes, Velvak-
andi og blessaður karlinn
hann Hábarður Indriðason).
f blaði því sem mér barst í
hendur var langur pistill um
þjóðlegan fróðleik, íslenzka
fyndni. Heldur fannst mér
þetta klént. Bréfritari reynir
að misskilja allt, sem hægt
er, hann gerir ekki greinar-
mun á skemmtun og fróðleik,
hann kann hreinlega ekki að
skýrgreina fræðimennsku. í
mínum skilningi eiga greinir
um svoddan nokkuð að vera
skemmtunin tóm, þó að vissu-
lega megi fljóta með agnar-
lítil ættfræði og vísur,
skemmtilega kveðnar, helzt
níð. Fyndnin á að vera ís-
lenzk, hressilega góð — þá
er fyrst orðið eitthvert bragð
að frásögninni. Þessi bréfrit-
ari ykkar vefur um sig blæju,
hann fyllist yfirborðssamúð
með aumingjum og skrælingj-
um, — og svo kann hann ekki
að meta ástafarssögur, þær
kallar hann óþverra. Þykir
mér heldur leggjast lítið fyr-
ir Fálkann, ef hann birtir
svona bréf aftur . . .
6 FALKINN