Fálkinn - 13.02.1963, Blaðsíða 21

TEXTI: JÓIM ORIVIAR - IUVIMDIR: JÓHAIMIM VILBERG
var hált á grjótinu . Það var heldur
engu líkara en menn hefðu haft mikla
ánægju af að girða þarna með gadda-
vír því áður en maður vissi af var mað-
ur kominn í hörku slagsmál við gadda-
vír. Og sú barátta var frá upphafi von-
laus því út úr slíku hafði maður ekki
annað en rifin föt og blóðugar hendur.
Einn missti hælinn undan skónum og
annar talaði um að hann væri fingur-
brotinn.
Og meðan við háðum baráttu okkar
við hraunið og girðingarnar fórum við
að spyrja þá, hvernig þeir hefðu aflað
fjár til kaupa á Nonna. Þeir sögðu
okkur að Reykjavíkurborg hefði gefið
sextán þúsund, dagblöðin þúsund krón-
ur hvert og hitt. hefði fengizt með sam-
skotum einstaklinga. Þeir hefðu yfir-
leitt fengið góðar viðtökur þar sem þeir
hefðu farið fram á styrk, en félagsskap-
ur sem lætur slysavarnarmál mikið til
sín taka og nýtur til þess opinberra
styrkja, hafi ekki viljað veita þeim
stuðning. Þá hefði Gottfreð Bernhöft
veitt þeim mikinn stuðning.
— En þegar þið farið í leitir og verð-
ið fyrir vinnutapi, fáið þið það borgað.
— Nei, það er yfirleitt ekki. Þó er
til einstaka undantekning.
Og nú lá leiðin út úr hrauninu og að
húsi sem stóð í jaðrinum. Þaðan barst að
vitum okkar indæl lykt sem er því
samfara þegar verið er að baka pönnu-
kökur. En Nonni hafði engan áhuga
fyrir pönnukökum heldur fór hring um
húsið og stefndi svo út í hraunið aftur.
Þar runnu á okkur tvær grímur því
við vorum ekki hrifnir af áframhald-
andi baráttu við gaddavír og snúru-
staura og pönnukökulyktin var lokk-
andi þarna í hraunjaðrinum. Við
kvöddum því og sögðumst mundum
hringja næsta dag. Svo snerum við
okkur að liúsinu og pönnukökulyktinni.
Við hringdum daginn eftir.
— Hvernig gekk?
— Það fór ágætlega. Sá týndi fór
stóran hring í bænum og við náðum
honum heima, þar sem hann var að
drekka kaffið.
— Voruð þið lengi að þessu?
— Rúma tvo tíma. Hvernig gekk
ykkur?
— Með pönnukökurnar?
— Já.
— Alveg prýðilega. Við erum boðn-
ir suður eftir í næstu viku.
Or.
Viðbragð hans var svo snöggt, að Birgir
var nærri oltinn um koll.
wm

r
FÁLKINN 21