Fálkinn - 13.02.1963, Blaðsíða 29

LITLA SAGAN
Framh. af bls. 24.
yfir álagðan skatt, fylgir mismun-
urinn í hjálagðri ávísun.
Virðingarfyllst
f. h. Y. S.
G. E.“
Það greip mig undarleg tilfinning,
þegar ég opnaði næsta bréf. Það var
frá lögreglustjóra:
„Samkvæmt 42. grein umferðarlag-
anna frá 1919 er yður hér með stefnt
fyrir Umferðardómstól borgarinnar
vegna meints brots á lögum þessum,
þar sem þér hinn 29. des. sl. kl. 14.30
ókuð farartæki niður Hverfisgötu á
80 km. hraða, en löglegur hraði á
þessari leið er 60 km./klst og er sá
hraði skýrt tekinn fram á umferðar-
merkjunum, sem þér eigið skilyrðis-
laust að gefa gaum. Ef þér æskið
þess að mál yðar verði tekið munn-
lega fyrir, þá eruð þér vinsamlega
beðnir að hringja í síma 11166.“
Með virðingu,
S. S. ftr.“
Ég hringdi strax í hið uppgefna
númer.
— Þetta er allt í lagi, sagði varð-
stjórinn vingjarnlega, en keyrðu ekki
svona gantalega aftur. Heyrirðu að
ég ríf ákæruna sundur.
Ég heyrði það.
Ég opnaði þriðja bréfið.
„Við endurskoðun á tryggingu yð-
ar, sjáum vér, að þér hafið tryggt
of hátt og þess vegna höfum vér leyft
oss að lækka iðgjaldið um 150 kr.
Auk þess leyfum vér oss að stinga
upp á, að þér ónýtið þjófatryggingu
þá, sem þér skrifuðuð upp á til tutt-
ugu ára í fyrra, þar sem vér vitum,
að það er næsta sjaldgæft að þjófar
brjótist inn í eins rammgirt hús og
yðar er og auk þess óskuðu þér þess
við fulltrúa vorn, að þessum samn-
ingi yrði rift.
Með beztu kveðju,
Sjóvá, stofnað 1777.“
Það lá við að ég flygi upp úr skrif-
borðsstólnum og satt að segja gat ég
ekki varizt hlátri. Ég minntist þess
ekki að vera svo léttur í lund áður.
Mér fannst ég vera þyngdarlaus og
geta svifið ofar sjöunda himni, enda
þótt ég sé í raun og vei'u yfir 80 kíló
að þyngd. Ég reif upp bréfið frá
Húsaleigunefnd. „Umsókn yðar frá
17. þ. m., hvar þér sækið um leyfi
til þess að segja upp löglegum leigj-
endum yðar á 2. hæð húss yðar hefur
verið tekin til meðferðar. Þér
viljið fá í staðinn fyrir þessa tutt-
ugu manna fjölskyldu nokkur gesta-
herbergi og ballskákstofu. Yður er
Framh. á bls. 36.
Kvenfólk í miklum meirihluta
EITT ORÐ VIÐ STARFSMANN BRÉFASKÓLA
Skólinn stendur allt árið. Hann er
aldrei settur og honum er aldrei
slitið. Það er engin skólabjalla, sem
segir til hvenær kennslustund hefst
og hvenær kennslustund lýkur. Nem-
endur og kénnarar hittast ekki, —
þeir skrifast aðeins á. Þannig geng-
ur þettafyrir sig í einum stærsta skóla
landsins, Bréfaskóla SÍS. Við heim-
sóttum skólann nú fyrir skömmu og
ræddum við starfsmann hans, Jóhann
Bjarnason.
— Hefur þú starfað lengi hér?
var fyrsta spurning okkar.
— Ég hef unnið hér fjóra mánuði.
— Og í hverju er starfið fólgið?
— Það er nú fyrst að veita upp-
lýsingar um skólann. Menn koma
hingað, hringja eða skrifa og þess-
um spurningum þarf að svara, Þeg-
ar nemandi hefur innritazt, er hon-
um send verkefni og hann sendir
úrlausnirnar hingað, og við komum
þeim til kennarans, sem sendir þær
svo aftur til okkar. Við sendum svo
nemandanum næstu verkefni og
svona heldur þetta áfram unz
nemandinn hefur lokið námi. Fyrir
hverja úrlausn sem nemandinn send-
ir gefur kennarinn honum einkunn
og þegar náminu er lokið fær hann
sent prófskírteini.
— Hvernig fellur þér þetta starf?
— Mér fellur það vel. Mér finnst
þetta ákaflega viðfelldið starf.
— Hvað eru kenndar hér margar
námsgreinar?
— Þær eru um 30 og jafnmargir
kennarar.
— Og fjöldi nemenda?
•—- Það er nú ekki gott að segja
það alveg nákvæmlega. Það eru
margir sem eru í nokkrum greinum.
Ég hygg að fjöldi nemenda sé eitt-
hvað um tólf hundruð.
— Hvaða greinar eru vinsælastar?
— Enskan er langvinsælust. Bók-
færsla er einnig vinsæl. Sjómenn
hafa gert talsvert af því að læra hér
siglingafræði, en þegar þeir hafa lok-
ið því námi geta þeir gengið undir
próf sem veitir þeim réttindi á 30
tonna báta. Þá get ég sagt þér, að
kvenfólk er í miklum meirihluta í
þessum skóla. Hér eru nemendur úr
öllum sýslum landsins og kaupstöð-
um. Margar greinar hér duga til
landsprófs og við höfum vitað til að
nemendur héðan hafa tekið það próf
með góðum árangri.
— Kynnist þú nemendum hér per-
sónulega?
— Nei, það heyrir til undantekn-
inga. Ég kannast við nöfnin og fylg-
ist með þeim í gegnum skólann.
Sumir eru duglegir en aðrir taka
þessu með mikilli ró. Það er gaman
að skoða fráganginn sem oft er æði
misjafn. Sumir senda verkefnin al-
veg listilega unnin. Stundum kemur
það fyrir, að nemendur gleyma að
skrifa nafnið sitt á úrlausnirnar og
þá gerist maður hálfgerð leynilög-
Framh. á bls. 36.
FÁLKINN 29