Fálkinn - 20.02.1963, Blaðsíða 8

ALLUR HEIMURINN
ER MITT PRESTAKALL
---♦--
Hann talar betur esperantó en nokkur annar í heiminum. — Hann fékk köllun um að fylgja Kristi ell-
efu ára gamall. — Hann varð skáld 29. nóvember 1955. — Hann er aðalsálusorgari Halldórs Kiljans
og heiðursfélagi í Stórstúkunni. — Honum finnst lífið eitt kraftaverk og er heimspekingur að eðlisfari.
— Hann hefur ort 90 sálma og er enn þá jafn skotinn í konunni sinni og daginn sem þau hittust ...
Það er norðanstrekkingur og frost-
gaddur um allan bæ, hvítnar í báru
um allan Flóann en þó er rjómalogn
og sól skín í heiði inni í Vogum þar sem
við knýjum dyra hjá séra Halldóri
Kolbeins. Hann býður okkur strax í
stofu, tekur okkur eins og aldavinum
og spyr ljósmyndarann hvort hann eigi
heldur að nota danska uppstillingu eða
ameríska þegar smellt er af. Og varla
erum við sestir fyrr en rjúkandi kaffi
og kökur fylla borðið, frú Lára Kolbeins
býður okkur velkomna.
Þau hjónin eru flutt til Reykjavíkur
fyrir fáum árum en séra Halldór hef-
ur á langri starfsævi gegnt prestsem-
bætti víða um land. Hann er fæddur
16. febrúar 1893 og er því rétt sjötugur.
Við biðjum Halldór að segja okkur
sitthvað af því sem fyrir hefur borið
á langri leið og komum ekki að tómum
kofunum, séra Halldór hefur aldrei ver-
ið yngri en nú eftir því sem hann sjálf-
ur segir og allir kunnugir geta borið
um að það er rétt. Það væri ekki nógu
djúpt í árinni tekið að nota hið gamal-
kunna orðtak úr afmælisgreinum að
hann sé enn vel ern; öllu nær sanni
væri að segja að hann léki við hvern
sinn fingur.
Við spyrjum Halldór hvernig á því
stóð að hann valdi sér prestsstarfið að
ævistarfi.
— Ég hef fengið köllun um að fylgja
Kristi, svarar séra Halldór hiklaust,
það var þann 11. apríl 1904, skulum
við segja. Þá var ég í kirkju hjá föður
mínum, séra Eyjólfi Kolbeins. Ég var
að horfa á altaristöflu í kirkjunni og
varð þá fyrir gagntekningu. Svona
stundir hafa margir lifað, það eru til
augnablik sem móta líf manns allt og
standa alla ævi. Ég ætlaði mér ekki
endilega að verða prestur. Ég fékk köll-
un um að verða eins góður og ég gæti.
Þessi köllun átti lítið skylt við þessi