Fálkinn - 06.03.1963, Blaðsíða 11

Kvikmyndastjarnan hefði áreiðanlega
hugsað meir um arfleiðsluskrá sína,
hefði hún vitað, að hún myndi farast
í slysi eftir þrjár vikur. En kvöld þetta
hugsaði hún sem svo, að öll slys og
óheppni væru nú langt að baki og alls
ekki fram undan, — og þó virtist sem
allt hefði gengið á afturfótunum ein-
mitt þann dag. Fyrst braut hún spegil,
og svo kom annað sem var verra. Kvik-
myndin, sem hún vann að, reyndist
ómöguleg, — handritið var lélegt. Eini
mótleikarinn, sem hún gat hugsað sér í
annarri mynd, sem hún átti að leika í,
hafði lagzt í rúmið, — mislingar í
þokkabót! Og nú, síðasta áfallið, Gil-
bert, þriðji eiginmaður hennar, hafði
nú í annað skipti verið tekinn fyrir
drykkjuskap, og nú hafið hún loks
ákveðið að gefast upp á honum.
Sammy Riddel, lögfræðingurinn, sem
þekkti hana Sonju sína, og hennar
ofsalegu rússnesku skapgerð, var held-
ur ekkert hissa, er hann var kallaður
um kvöldið heim til hennar í Beverly
Hills. Honum kom ekki á óvart, er hon-
um var hvorki vísað inn 1 dagstofuna
eða skrifstofuna, heldur beint upp í
svef nherber gi kvikmyndast j örnunnar.
Ennfremur var hann ekkert undrandi
er hann sá hana liggja í rúminu sínu
dúðaða púðum og koddum, hágrátandi.
Sammy þótti vænt um Sonju á viss-
an hátt. Hún var ekki aðeins fegursta
kona, sem hann nokkru sinni hafði
þekkt, heldur var hún einnig góð kvik-
myndaleikkona. Ennfremur var hún
gjafmild og vel gefin, en á hinn bóginn
afar gölluð. Ef hún hefði aðeins gifzt
verkamanni, sem öðru hverju hefði les-
ið yfir henni, hefði hún áreiðanlega
orðið fyrirmyndar húsmóðir, og eigin-
kona. En eins og þetta leit nú út —
þessi stórkostlegi starfsferill og þessi
gífurlegu laun — var hún óttalegt
vandamál. En í tilfellum sem þessum
hafði Sammy sínar eigin aðferðir.
HANN kinkaði vingjarnlega kolli til
Maríu, þjónustustúlkunnar, en lét sem
hann heyrði ekki snöktið, sem heyrðist
frá rúminu. Loks, er hann hafði komið
sér þægilega fyrir í hægindástól, hóf
hann upp raust sína.
— Þú ættir að hætta þessu, Sonja!
Gilbert er ekki þess virði, að þú sért
háskælandi hans vegna.
Við þessi orð spratt Sonja fram úr
rúminu sem eldibrandur, og byrjaði að
ganga fram og aftur um gólfið — og
tætti af sér gullhringana. María safnaði
þeim saman og læddist í humátt á eftir
henni.
— Þú heldur þó ekki, að ég sé skæl-
andi út af þessum bölvuðum hálfvita?
hreytti hún út úr sér. Svo heimskur
ertu þó ekki.
— Þú hringdir til mín og sagðir að
þetta væri vegna skilnaðarmáls! sagði
Sammy hæglátlega.
— Já, það er rétt, ég hringdi vegna
skilnaðar! Sonja, sem nú var búin að
tína af sér hringana, sparkiði af sér
skónum og byrjaði að losa um undir-
Hún hrópaði upp yfir sig og
þerraði tánn. Því næst benti
hún á stórletraða fyrirsögn í
kvöldblaðinu. Kvikmynda-
stjarnan arfleiðir lögfræðing
í London að mikilli fjárupphæð.
SMÁSAGA EFTIR
LAURENCE KIRK
Kvik
myxtda.
stjarn
an
‘N.NlU

■;í' >
: ■ /:
pilsið. María, sem alltaf fylgdi henni
eftir, tíndi þessa hluti upp. — En ég
er að skæla út af myndinni. Þeir eru
hættir við hana!
— En þú vilt samt fá skilnað? spurði
Sammy.
— Já, auðvitað vil ég skilnað! Hún
var nú komin úr næstum öllu, sem hún
hafði verið í, en hún fór í næfurþunnan
náttslopp. Hún hélt áfram: — Fyrst
skaltu ná honum úr fangelsinu og síð-
an losa mig við hann. Því fyrr því betra!
Þá áttu að gera fyrir mig nýja erfða-
skrá. Burt með allar hinar!
— Frú! María leit biðjandi á hús-
móður sína, sem nú sat á rúminu og
færði sig úr sokkunum.
— Já, láttu Maríu halda sínu, sagði
Sonja hikandi. En burt með alla aðra!
Alla!
— Þökk fyrir, frú! María virtist varpa
öndinni léttara. Baðið er tilbúið, ef
frúnni þóknast.
Sonja þagnaði andartak og horfði á
fætur sína með aðdáun. Síðan snéri
hún sér að lögfræðingnum og sagði:
—• Sammy!
— Já, elskan mín!
— Myndir þú geta hugsað þér að
stúlka eins og ég myndi giftast þrisvar
sinnum aðeins vegna peninganna. Stúlka
með fætur eins og ég! Heldurðu það,
Sammy!
Sammy leit á fætur hennar.
— Nei, Sonja, ég held ekki.
— En svona hefur það nú samt verið.
Hafra ofan í hestana — það var það
eina, sem þeir kærðu sig um!
Sammy brosti eilítið: — Svona nú,
Sonja! Gilbert spilar þó ekki Póló!
Sonja gekk tigulega yfir gólfið í átt-
ina að baðherberginu.
— Hann drekkur, sagði hún bitur-
lega. Það er næstum því eins dýrt og
Póló.
Sonja lokaði ekki dyrunum að bað-
herberginu, og skömmu siðar heyrðist
skvamp. Þá sagði hún allt í einu og
röddin var nú rólegri: — Þú ættir að
fara í bað Sammy, það hefur róandi
áhrif á mann.
— Mér sýnist baðherbergið vera upp-
tekið! svaraði Sammy.
Hann heyrði stuttan hlátur úr bað-
herberginu. Hún kallaði:
— Hvað erum við komin langt með
nýju erfðaskrána?
— Okkur hefur ekkert gengið, kall-
aði Sammy til hennar. Þú hefur strikað
alla út fyrir utan Maríu, og engan nýj-
an hefurðu nefnt.
— Jæja, þá verðum við að bæta ein-
hverjum inn í, er það ekki Sammy?
— Allt í lagi, byrjaðu þá.
Það var löng þögn á meðan Sonja
var að láta meira heitt vatn renna í
baðkerið.
— Hvernig í ósköpunum, hélt hún á-
fram, er hún hafði skrúfað fyrir —
hvernig í ósköpunum á ég að finna ein-
hvern til að arfleiða? Mér stendur á
sama um alla karlmenn, hata allt kven-
fólk. Ég á engin börn, og mér leiðast
bæði kettir og hundar.
— Það eru til ýmsar góðgerðastofn-
anir, sagði Sammy lágt.
— Ég get ekki látið allar þessar upp-
hæðir renna til góðgerðastofnana. Mér
hlýtur að hafa þótt vænt um einhvern
einhverntíma á ævinni. Það er til gott
og yndislegt fólk, er það ekki Sammy?
— Jú, það skilst mér.
— Nú jæja, — nú veit ég. Það er
litli, vingjarnlegi maðurinn í London.
Hann var svo sætur!
Sammy beið frekari upplýsinga. Eitt-
hvert þrusk heyrðist frammi í baðher-
berginu, og hann gerði ráð fyrir að
Sonja væri að þurrka sér. Það reyndist
rétt og stuttu síðar kom hún inn í svefn-
herbergið til hans klædd í þennan sama
glæsilega, næfurþunna náttslopp.
— Hver er þessi elskulegi litli maður
í London? spurði Sammy, er hún sett-
ist fyrir framan spegilinn fyrir ofan
snyrtiborðið.
Það var lögfræðingurinn, sem kom
skilnaðinum í kring, er ég skildi við
mann Nr. 2, sagði Sonja til útskýringar.
og hún bætti við: •— Ég held, að það
sé bezt að ég giftist Englendingi aftur,
þá get ég fengið skilnaðinn í London.
— Þú ættir að hætta að gifta þig,
sagði Sammy mjög ákveðinn, og reyna
að fá betri hlutverk.
Sonja snéri sér við: — En hann var
svo elskulegur, Sammy, og svo vin-
gjarnlegur! Hann meðhöndlaði mig eins
og ég væri dálítið snjókorn, sem kom-
ið hefði svífandi af himnum ofan.
— Já, en það ertu nú ekki, sagði
Sammy stuttur í spuna.
— Auðvitað er ég það ekki, svaraði
Sonja. Það er bara svo voðalega gaman
að vera meðhöndluð á þennan hátt.
Hann hafði mikinn áhuga á hamingju
minni og mannorði og var ekki á hött-
unum á eftir höfrum handa Póló-hest-
unum sínum. Og hann var miklu, miklu
elskulegri en þú, Sammy. Hann myndi
aldrei hafa vaðið inn í svefnherbergið
mitt og verið jafn leiðinlegur við mig
og þú, á meðan ég var í baði.
— Ég horfði ekki á þig á meðan þú
varst í baði, sagði Sammy þreytulega.
Meðal annarra orða — erum við að ræða
hjónabönd þín eða tilvonandi arfleiðslu-
skrá?
Sonja hagræddi sér fyrir framan
spegilinn. — Nei, það er ómögulegt fyr-
ir mig að giftast honum, sagði hún
hnuggin. Hann er nefnilega kvæntur.
— Þú hefur nú hingað til ekki litið á
slíkt sem hindrun, sagði Sammy hvasst,
og tók upp blýant og umslag. Hvað
heitir mannkertið?
— Já, Vincent Gray. Hann hefur svo
dásamlega blá augu.
— Heimilisfang?
— 19, Cherry Lane......Hann hefur
séð allar myndir, sem ég hef leikið í!
— Hvað hefurðu hugsað þér að arf-
leiða hann að miklu?
— Hann á að fá allt sem ég á, nema
það sem María á að fá.
Sammy lagði blýantinn frá sér.
— Hefurðu hugmynd um, hvað þú
átt mikla peninga, Sonja?
— Nei, kæri Sammy, það hef ég ekki
hugmynd um.
— Jæja þá, — það hef ég ekki held-
ur. En það hlýtur að vera um það bil
250 þúsund dollarar.
Sonja snéri sér að honum. — Jæja,
er það svona mikið? Ég hlýt að vera
góð leikkona úr því að mér hefur tek-
izt að vinna mér inn alla þessa peninga.
— Ég veit ekki hversu góð þú ert, en
þú ert áreðanlega launa þinna verð!
— Sammy, elskan mín, þetta eru
fyrstu hlýju oriðn frá þér í kvöld.
Ég skal líka láta þig fá eitthvað ef þú
vilt.
— Þú skalt ekki hafa áhyggjur af
mér, sagði Sammy brosandi. Ég mun
áreiðanlega ekki tapa á okkar viðskipt-
um og reikning skaltu fá! En hins vegar
vil ég gjarna benda þér á, að þú getur
ekki arfleitt mann, sem þú varla þekkir,
að 250 þúsund dollurum. Hann gæti
fengið hjartaslag. Og konan hans, Guð
hjálpi mér......
— Konan hans er leiðinleg, dætur
hans líka, allt saman leiðindalýður.
— Vertu nú varkár, Sonja mín. Þú
ættir að hætta við þessa bölvaða vit-
leysu. Arfleiddu hann að smáupphæð.
Sonja hóf að greiða sér og María stóð
við hlið hennar.
— Jæja ég arfleiði hann þá að smá-
upphæð! 250 þúsund dollara skal hann
fá, og María fær skartgripina mína, eins
og áður.
— Sonja, þetta er engin smáupphæð.
50 þúsund dollarar væru mátuleg upp-
hæð.
— Heyrðu nú karl minn, — er þetta
mín eða þín erfðaskrá?
— Þetta er þín erfðaskrá, elskan
mín! En þú verður að gera þér grein
fyrir að alls konar óþægindi kunna að
hljótast af þessu, þegar þú ert dauð.
Mér finnst nóg komið af svo góðu.
Það var dálítil þögn á meðan Sonja
smeygði sér í kvöldkjólinn.
— Nú skal ég segja þér hvað ég vil,
Framh. á bls. 30.
10 FÁLKINN
FÁLKINN
11