Fálkinn - 06.03.1963, Blaðsíða 12

Það heyrðist smellur, þegar hnífurinn sneið hausinn frá
bolnum og sá síðarnefndi féll niður á færibandið og barst
í burtu. Sá, sem annaðist „mötunina“ tók bolinn og setti hann
í þar til gerða rennu og bolurinn hvarf sjónum okkar. Andar-
taki síðar kom hann aftur í ljós og var þá ekki lengur
heild heldur tveir helmingar — flök — sem bárust burtu
hvor á sínu bandi. Við. fylgdum þeim eftir, sem var á band-
inu nær okkur og sáum hann settan í roðflettingu og roðið
skiljast við fiskinn og þetta tvennt halda sitt í hvora áttina
— fiskinn á efra bandinu, roðið á neðra bandinu. Við stóð-
um þarna góða stund og fylgdumst með þeim frá því þeir
misstu hausinn og þar til þeir skildu við roðið.
— Þetta er mikil maskína, sögðum við og héldum okkur
í hæfilegri fjarlægð frá verkfærinu enda lítil löngun til að
kynnast því öllu nánar eftir að hafa séð vinnubrögðin.
— Já, þetta er ágæt vél og hún skilar um tuttugu fiskum
á mínútu, sagði verkstjórinn.
Það var mikill hávaði frá vélinni og þess vegna talsvert
um ha og endurtekningar í samtalinu.