Fálkinn - 06.03.1963, Blaðsíða 32

Kven|i|úðin
Framhald af bls. 26.
urinn byrjar að stífna, annars er hætt
við að hann aðskiljist.
Þegar búðingurinn getur borið skraut
er hann skreyttur að ofanverðu með
appelsínubátum, vínberjum eða söxuð-
um möndlum. í staðinn fyrir appelsínu
er gott að nota sítrónu.
Tvílit barnapeysa
Frágangur: Takið upp lykkjur með-
fram köntunum að ofan verðu og prjón-
ið 5 umf. garðaprjón með bláu garni.
Saumið alla sauma og setjið ermarnar
í. Heklið í hálsmálið lausalykkju og
stuðul til skiptis, svo hægt sé að draga
heklaða snúru í hálsmálið, hvorutveggja
mislitt garn. Ef vill er hægt að hekla
fastapinna með mislitu garni hringinn í
kring um peysuna til að stöðva brún-
irnar.
Peysan pressuð á röngunni.
Velferilarríkí —
Framhald af bls. 15.
eð hlutföll hennar má finna alls staðar
ef vel er að gáð.
— Og svo við snúum okkur að öðru.
Geta þeir sem eru í þessu námskeiði
hjá þér gert stjörnukort og spár, að
því loknu.
— Já, og ekki aðeins fyrir sjálfa sig
heldur og fyrir vini sína og kunningja.
— Er talsvert um það að fólk komi
til þín og biðji þig um að spá?
— Já, það er mikið um það. Ég fer
eiginlega með of mikinn tíma í slíkt.
— Og þú trúir því að forlögin sjáist
í stjörnunum?
— Já, ég geri það og því frekar sem
ég kynni mér þetta nánar.
Og nú mátti Skúli ekki vera að frek-
ara spjalli því kennslan beið og við
þökkuðum honum fyrir spjallið, kvödd-
um og héldum út.
Astró —
Framh. af bls. 31.
geta risið út af slíkum smámunum.
Mjög gott ár verður í þessum efnum
1968 og 1980. Hins vegar eru erfiðleika-
tímabil árið 1883 og undir 1990. Svo
virðist vera sem börn þín muni síðar
á ævinni hafa mög góð áhrif á efnahag-
inn hjá þér.
Sólin í merki vogarinnar bendir til
þess að þú ættir að starfa sem mest í
þágu þeirra félagsstarfa, sem þú kannt
að hafa sérstakan áhuga á. Það gæti
jafnvel átt eftir að liggja fyrir þér að
vera meðal forráðakvenna í einhverri
slíkri félagsstarfsemi, enda yrði það
þér mjög þroskaaukandi.
Merki Bogmannsins í geisla fimmta
liúss veldur löngun eftir fjölbreytni í
ástamálunum og í hvert sinn, sem þú
ert ástfangin áttu að innlifa þig full-
komlega í hina einu sönnu ást augna-
bliksins. Þegar til giftingarinnar kem-
ur hins vegar þá er ýmislegt, sem bend-
ir til þess að talsverður aldursmunur
verði á þér og maka þínum. Tuttugasta
og fimmta aldursárið verður ölagarík-
ast í þessu sambandi.
Kvikinvnilasljarnaii
Framhald af bls. 30.
—- Hver, elskan? spurði Vincent og
leit upp.
— Nú, kvikmyndastjarnan, sem leit-
aði til þín, sagði Mildred kuldalega,
um leið og hún gekk út úr stofunni.
Það var svo sem mátulegt á hana —
eftir alla þessa karlmenn, sem hún
hefur haft náin kynni af!
Vincent tók blaðið og las. — Jæja,
elskan, muldraði hann — mér þykir
þetta hræðilega leiðinlegt!
Það vildi svo undarlega til, að einmitt
þennan dag var sýnd ný mynd með
Sonju í aðalhlutverkinu. Hann hafði
ekki séð þessa mynd og sama daginn fór
hann að sjá hana. Hún naut sin mjög
vel í hlutverki sínu, og hann hugsaði
um, að þessi fegurð, yndisþokki, þessi
óstýriláta skapgerð, var horfin fyrir
fullt og allt. Hann var rauðeygður, er
hann kom út úr kvikmyndahúsinu.
Hann sagði ekkert frekar við Mildred
um þetta mál, og hún yrti ekki á hann,
og það var ekki fyrr en sex vikum síð-
ar, að málið fór að taka á sig annan blæ.
Til frekari skýringar má geta þess, að
Vincent var að vissu leyti dálítið undir-
okaður af einkaritara sínum — enda
ekki ósennilegt. Enda þótt hún ennþá
væri á fyrsta ári í starfi, þá hagaði hún
þessu starfi sínu að eigin geðþótta.
Bréfin voru opnuð af henni — hvort
sem voru einkabréf eða viðskiptabréf
— og voru lögð á skrifborðið hans í
þeirri röð, sem henni fannst hentugast
að þeim yrði svarað. Vincent las þau
og svaraði þeim í sömu röð. Á hinn bóg-
inn var ungfrú Haynes öllu viðkunn-
anlegri í laginu og auk þess reglulega
lagleg. Vincent var mjög ánæður með
útlit hennar, en hins vegar hafði hann
aldrei dreymt um að stíga í vænginn
við hana, ->g tilfinningar hennar báru
hana víst áreiðanlega ekki ofurliði.
En þennan morgunn var dálítið blik
í augum hennar, og hún brosti reglu-
lega yndislega við honum, er hann
kom til vinnu sinnar. Vincent tók ekk-
ert sérstaklega eftir þessu þá, settist
og hóf að lesa yfir bréf. Hann hafði lokið
öllum bréfunum að einu undanskildu,
er ungfrú Haynes stóð upp og gekk í
áttina að dyrunum.
— Bíðið andartak! sagði hann. Mér
sýnist hér vera eitt bréf til viðbótar.
Ungfrú Haynes leit á hann og enn var
þetta undarlega blik í augum hennar.
— Ég geri ekki ráð fyrir, að þér þurf-
ið mín við, sagði hún og gekk út.
Vincent starði á eftir henni, en snéri
sér svo að bréfi því, er hann ekki hafði
lesið. Það var ennþá í umslaginu, en
hafði verið opnað. Er hann hafði tekið
það upp og litið á hausinn og séð, að
það var frá þekktri lögmannsskrifstofu
í London, hóf hann lesturinn. Þetta var
tilkynning þess efnis, að bréf hefði bor-
izt þessari skrifstofu frá New York, að
hann — samkvæmt erfðaskrá hinnar
látnu frú Sonju Latour — væri lög-
legur erfingi þrjátíu þúsund sterlings-
punda. Ennþá var eftir að ganga frá
nokkrum formsatriðum, en álitið var að
ekki liði á löngu þar til mögulegt yrði
að greiða honum þessa upphæð.
Vincent leit aftur á umslagið og
grandskoðaði bréfið. Þetta voru undar-
leg mistök! muldraði hann. Hann hrukk-
aði ennið, er hann leit aftur á umslag-
ið. — Undarleg mistök, endurtók hann.
Og þetta er fyrirtæki í góðu áliti.
Auðvitað hringdi hann þangað strax.
Hann náði í forstjórann, sem tilkynnti
honum, að hér væri alls ekki um mis-
tök að ræða. — Til hamingju, minn
kæri, til hamingju! — Meðal annarra
orða, ef þér þurfið að útskýra eitthvað
í þessu sambandi, þá er bezt að hafa
hraðann á! Blöðin vita um þetta.
Jafnvel þessi orð voru Vincent ekki
nægileg viðvörun um þær hættur, sem
nú biðu hans. Hann sat við skrifborð sitt.
— alveg ringlaður og eldrauður í fram-
an. Meira að segja gerði hann sér alls
ekki grein fyrir þessari gífurlegu upp-
hæð, — hann gæti keypt sér marga bú-
garða. Hið eina, sem hann hugsaði, var,
að Sonja Latour hafði munað hann!
Henni hlýtur að hafa verið hlýtt til
mín! sagði hann stöðugt við sjálfan sig.
Henni hlýtur að hafa verið hlýtt til mín!
< '
VINCENT gekk alltaf síðasta spott-
ann heim til sín í Putney, og það var
ekki fyrr en hann var næstum kominn
heim, að hann tók að kvíða fyrir við-
tökunum hjá Mildred. Hann gerði sér
grein fyrir, að Mildred var mjög fégráð-
ug, — á hinn bóginn mundi hann það,
að hún hafði sagt um Sonju:
„Það var svo sem mátulegt á hana —
eftir alla þessa karlmenn, sem hún hef-
ur haft náin kynni af!“
Hann var ekki lengi í vafa um and-
rúmsloftið á heimilinu, því að er hann
kom inn í dagstofuna, gengu báðar dæt-
ur hans út, — í mótmælaskyni án þess
að heilsa honum. Mildred sat teinrétt
í stól með vasaklút í hendinni.
— Er nokkuð að elskan? spurði Vin-
cent sakleysislega.
— Að? hrópaði Mildred upp yfir sig
og þerraði tárin. Því næst benti hún á
kvöldblaðið: Ef til vill getur þú skýrt
þetta!
Vincent tók blaðið, og leit þar stóra
fyrirsögn á forsíðu:
KVIKMYNDASTJARNA ARF-
LEIÐIR LÖGFRÆÐING í LON-
DON AÐ MIKILLI FJÁRFÚLGU.
Vincent Gray, lögfræðingur, Can-
cery Lane 19, hefur erft eftir hina
Sjá næstu síðu.
32 FÁLKINN