Fálkinn - 13.03.1963, Blaðsíða 4

Ekki alls fyrir löngu ól einkadóttir Francós hershöfðingja á Spáni
harn. Enginn varð glaðari en afinn og myndin er tekin, þegar hann
kom og heimsótti dóttur sína á sængina.
Karlmenn af Swahili kynflokknum í Afríku
heyja einvígi sín á þann hátt, að þeir synda
yfir fljót, sem er krökkt af krókódílum. Sá
sem kemur lifandi upp á bakkann hinum
megin hefur sigrað.
Tveir vörubílstjórar urðu ósáttir á krá
einni í Lundúnum. Þeim var fylgt út fyrir
_ og bjuggust menn við að þeir færu í hár
saman og flygust allhraustlega á. En sú varð
ekki raunin á. Þeir stukku upp í bíla sína,
settu á fulla ferð og rákust auðvitað saman. Afleiðingin varð sú
að þeir voru báðir fluttir stórslasaðir í sjúkrahús.
í Orange í New Jersey í Bandaríkjunum heyrðist
maður nokkur jóðla snemma morguns' í skemmti-
garði nokkrum. Hann var tekinn fastur. En þegar
hann skýrði frá því í réttinum, að hann æfði sig
utan húss til þess að taka tillit til tauga fjölskyldu
sinnar og nábúa, fékk hann afhent skjal eitt mikið,
þar sem staðfest var skriflega af yfirvöldunum,
að hann hefði leyfi til þess að jóðla milli 8 og 9
á hverjum morgni í tilteknum skemmtigarði.
Goyja, spænski málarinn frægi, sem
uppi var um 1746—1828, var eftir því
sem sagan segir mjög ástfanginn af
hinni undurfögru Cayetana, sem var
eiginkona hertogans af Alba. Og Goyja
tjáði ást sína með því að mála hana í
Evuklæðunum. En þetta barst hertog-
anum til eyrna og hann tilkynnti komu
sína í vinnustofu málarans. Goyja varð
nú að flýta sér sem mest hann mátti
að mála á hertogafrúna föt. En eftir að
hertoginn hafði heimsótt hann, þá málaði Goyja með leynd mynd
af hertogafrúnni nakinni og sú mynd er talin vera eitt mesta lista-
verk, sem nú er til eftir gömlu meistarana og síðan hefur nafnið
hertogaynjan af Alba verið tákn léttúðar.
Það var því ekki að furða, þótt léttúð formóðurinnar færi í taugarn-
ar í þeirri, sem ber nafnið nú. Og fyrir nokkrum árum lét hún
grafa gömlu hertogaynjuna upp, og lét sérfræðinga rannsaka beina-
byggingu hennar. Og stolt gat hún lýst því yfir, að beinabygging
þessa ættingja væri svo á margan hátt frábrugðin fyrirmynd Goyja,
að það væri hægt að slá því föstu, að hún hefði aldrei setið fyrir
hjá málaranum.
4 FÁLKINN
Birkett heitinn lá-|
varður, hinn frægi
enski dómari, var einn
bezti tækifærisræðu-1
maður Bretlands. Var
honum helzt jafnað til
gamla mannsins, Win-
ston Churchill.
Fáeinum vikum áður j_ _
en hann lézt, héltSs3æ
hann borðræðu, sem einkum snerist um sam-
búð austurs og vesturs.
— Herrar mínir, sagði hann m. a. o., menn
spyrja hvernig hægt sé að hafa ljón og lamb
í sama haga. Ég get fullvissað ykkur um, að
það er ofur auðvelt, ef maður gætir þess að
setja alltaf nýtt og nýtt lamb í girðinguna.
Og eitt sinn er hann sat í forsæti við mið-
degisverðarborð sagði hann og brosti:
— Herrar mínir, . .. þér getið reykt.. .
þ. e. a. s. þeir, sem hafa efni á því.
Þannig þykir fínt að tala yfir borðum í
Englandi.
Weygand, hershöfð-
inginn franski, er
gamall maður. Eitt
sinn borðaði hann,
eftir að hafa verið á
fundi í frönsku aka-
demíunni, miðdegis-
verð með vini, sem
var allmörgum árum
yngri en hann. Og yfir
matnum tóku þeir að skeggræða vandamál
ellinnar.
— Segðu mér nú í trúnaði, sagði vinur-
inn, hvernig er það í raun og veru að vera
svona gamall?
— Kæri vinur, sagði hershöfðinginn, og
brosti ljúfmannlega, ellin er í raun og veru
ekki neitt. Þá leikur maður bara eitt hlut-
verk, sem er fólgið í Því að gleyma, að maður
hafi eitt sinn verið ungur. í
Kennedy forseti
lét eitt sinn þau orð
falla, að hershöfð-
ingjar hefðu mjög
ríka tilhneigingu til
einræðis. í því sam-
bandi sagði Eisen-
hower fyrrv. forseti:
■— Enn hef ég
ekki hitt hermann
sem álítur sig vera verðandi Napoleon. Á
okkar tímum hafa þrír einræðisherrar sett
sinn svip á mannkynsöguna, þeir Hitler,
Mussolini og Stalin, — og allir voru úrú borg-
arastétt.
★
— Hvernig farið þér að eldast svona vel?
spurði aðdáandi eitt sinn Alexander Dumas.
— Frú mín, allur minn tími fer í það,
svaraði Dumas.