Fálkinn - 13.03.1963, Blaðsíða 37

fram, til þess að kaupa Kristínu lausa.
Nú finnur hún hjá sér heils hugar
hjálpsemi. Það hefur komið við móður-
kennd hennar, að hitta þenna gamla og
þverlynda mann hvað eftir annað. Hún
fær ekki lengur af sér, að líta eingöngu
á hann sem harðsvírað hörkutól........
í augum hennar er hann nú miklu frem-
ur stór, stífur og ósjálfbjarga drengur.
Hún óskar einskis frekar en geta eytt
þrjósku hans og gert honum hægara um
vik að ráða eitthvað af.
Meðan á þessu stóð, hefur Felix
frændi pantað herbergi fyrir Maríon
hjá Krummaker. En hún verður kyr á
Mylnubæ.
— Þú gætir hvílt þig um stund uppi í
herberginu mínu, segir Kristín.
.— Eins og stendur, hef ég enga ró
í mínum beinum, barnið mitt.
Það dimmir. Þau sitja og bíða. Alltaf
þegir síminn. Selma ber kvöldmatinn
þegjandi á borð. En enginn hefur lyst
á neinu.
ÞEGAR uppskeruhátíðin stendur
sem hæst í veizluprýddri veitingastofu
Krummakers, kemur Goritsky þjótandi
á harðaspretti gegnum þorpið. f garði
sínum hefur veitingamaðurinn komið
fyrir gríðarmikilli flugeldasýningu, og
fyrsta eldflaugin fer upp í sömu svif-
um sem Goritsky kemur auga á gömlu
mylnuna.
Þarna stendur Mylnubær, friðsæll og
fagur, í glampandi tunglskininu, þar
er hvergi Ijós í glugga, nema í eldhús-
inu, stóru dagstofunni og uppi í þak-
herbergi Marteins.
Marteinn liggur uppi í rúmi sínu með
lokuð augu, og bíður tækifæris að kveðja
Kristínu. Öðru hvoru heyrir hann þau
ræða rólega saman niðri í stofunni,
malarann, Kristínu og Maríon Gaspadi.
Hann krossleggur handleggina á
brjósti sér. Dregur andann ótt og
þungt, og hugurinn hvarflar í sífellu
til rauðu auglýsingarinnar, sem yfir-
völdin hafa fest upp hvarvetna í
Spessarhéraði. Hættulegur morðingi!
Enginn getur afsannað þá sök, er
óskiljanleg örlög hafa lagt honum á
herðar. Enginn dómari, hvorki jarð-
neskur né himneskur, getur sýknað
hann.
Þá heyrist létt fótatak frammi á
stigapallinum og rétt á eftir niðurbælt
kjökur. Marteinn hrekkur við og rís
upp við dogg. Hurðin fram undan hon-
um opnast örhægt og Hanna litla smeyg-
ir sér inn um gættina. Litla andlitið
hennar er alvott af tárum. Marteinn
setzt framan á rúmstokkinn. — Hvað
er að þér, Hanna mín?
— Mér leiðist svo, kjökrar Hanna.
Rödd hennar ætlar að kafna í gráti.
— Komdu hingað, Hanna mín, segir
Marteinn. Hann leggur handlegginn um
herðar telpunni og reynir að hugga
hana. — Nú fær þú bráðum brúðuna
þína.
Hann fyllist meðaumkun, þrýstir
litlu stúlkunni að sér og strýkur um
brúnt, tjásulegt hár hennar. Mikið
Sjá næstu síðu.
VAXBRIiÐAiNi
Að þessu sinni ætlum
við að bregða út af venj-
unni. Hingað til hafa að-
eins verið kynntar í þess-
um þætti þær kvikmynd-
ir, sem væntanlegar eru
til sýningar hér á landi
innan skamms, en nú
munum við ræða um
sænska mynd, er mikla,
og ef til vill verðskuld-
aða, athygli hefur vakið
erlendis.
Myndinni er stjórnað
af Arne Mattson, Lasse
Forsell samdi handrit og
orti ljóð við aðallag mynd-
arinnar, en það kompón-
eraði danski jassleikarinn,
Ulrik Neumann. Eva
Seeberg aðstoðaði við
sviðssetningar.
Enda þótt aðalhlut-
verkin séu tvö, er ekki
um að ræða nema eina
höfuðpersónu, næturvörð
nokkurn. Hitt hlutverkið
er vaxbrúðan.
Næturvörðurinn er einn
af þessum innhverfu
mönnum, sem einmana-
kenndin er lifandi að
drepa. Og eitt sinn, þegar
honum verður reikað um
sali stórverzlunar þ,eirr-
ar, sem hann gætir á næt-
urnar, fyllist hann með-
aumkun með Gínu, vax-
brúðunni, er dottið hefur
á gólf verzlunarinnar og
handleggsbrotnað.
Hlutverk næturvarðar-
ins er leikið af Per Osc-
arsson, sem hefur getið
sér gott orð innan leikara-
stéttarinnar. Ferill hans
er nokkuð furðulegur;
hann hefur verið í ofsa-
trúarsöfnuði nokkrum, er
afneitar að taka þátt í
styrjöldum, en hann snéri
við honum baki, þegar
hann tók að leika. f þessu
sambandi er haft eftir
honum; „Margur bjargast
fyrir trúna, en illvirki eru
stundum gerð í guðs
nafni. Vinnan kemur í
stað trúarinnar, við verð-
um að vinna til þess að
öðlast frið í sálu okkar.
En vinnan er líka þröng-
ur vegur til að feta sig
áfram eftir.“
Per Oscarsson er 34 ára
gamall, enda þótt hann
líti út sem tvítugur væri.
Hann berst með oddi og
eggju mót kjarnorku-
sprengjum, dauðarefsingu,
þrælahaldi og hervæð-
ingu.
Meðaumkun hans til vaxbrúðunnar verður meira
en meðaumkun. Einn hélugráan morgun, þegar
enginn er á ferli, laumast hann heim með hand-
leggsbrotn^ gínuna . . .
í hlutverki næturvarð-
arins þykir hann hafa
staðið sig með prýði og
róma gagnrýnendur leik
hans mjög.
Meðaumkun hans til
vaxbrúðunnar verður
meira en meðaumkun,
einn hélugráan morgun,
þegar enginn er á ferli,
laumast hann heim með
handleggsbrotna gínuna.
Hann hlynnir að henni, og
svo langt verður hann
leiddur í blekkingunni, að
hann fer að elska hana,
elska hana af öllum lífs
og sálar kröftum. Og gleði
hans verður ekki með
orðum lýst, þegar hann
sér eitt kveldið, að hún
rís upp úr rúminu og
tiplar á sínum háu hæl-
um um herbergið hans.
Næstu nótt stelur hann
demantsfesti í búðinni
þar sem hann starfar og
leggur hana um háls ást-
meyjar sinnar. Nætur-
vörðurinn hefur gengið
af vitinu.
Hvernig skal túlka
þessa mynd? Það ætlum
við að láta væntanlegum
áhorfendUm eftir, en við
ráðleggjum ekki nema
andlega heilbrigðu fólki
að sjá hana þegar þar að
kemur.
FÁLKINN
37