Fálkinn - 20.03.1963, Blaðsíða 9

vöfflur! HvaS við kemur hákarlinum,
þá sagði danska blaðið AKTUELT, að
þegar ég hafði boðið Breinholst þennan
sterklyktandi sérrétt, hafi hann lyktað
af honum og sagt: Mig hefur aldrei
grunað, að nokkur fiskur þjáðist svona
hræðilega af fótraka!
Okkur tókst einnig að komast í kynni
við hinn svokallaða „svarta dauða“,
þótt Breinholst geðjaðist ekki að hon-
um. Hann kaus heldur koníak. Eftirfar-
andi sögu lét Breinholst hafa eftir sér
í vikublaðinu Hjemmet um áfengissölu
á íslandi: ,,Á miðvikudögum er vín-
bann á íslandi, og það sem ekki sést,
skaðar ekki. Þegar ég, einmitt á mið-
vikudegi, var staddur á veitingahúsi í
Reykjavík, bað ég um koníak með kaff-
inu, og var mér fært það kyrfilega
falið í rjómakönnu. Ég var í hálfgerð-
um vandræðum með, hvernig ég ætti
að meðhöndla koníak, sem borið væri
fram á þennan hátt. Átti ég að drekka
það úr rjómakönnunni, eða hella því
í kaffið? Ég valdi síðari kostinn. Þjónn-
inn flýtti sér þó að koma í veg fyrir
þetta tiltæki mitt — nei, þetta megið
þér ekki gera! sagði hann lágt. Ég
hellti dálitlu af brennivíni út í kaffið!“
Fyrrihluta mánudags hófst okkar
raunverulega ferðaáætlun, sem gerð
var af Sveini Sæmundssyni, blaðafull-
trúa Flugfélags íslands, og hann stakk
upp á því, að við skyldum bregða okk-
ur til Vestmannaeyja. Þetta var frávik
frá áætlun okkar. Við lágum í sólbaði
er okkur bárust þessar fréttir. Flug-
vélin átti að fara eftir 7 mínútur, en
okkur tókst samt að ná henni — enda
þótt við værum dálítið votir á bak við
eyrun er við stigum upp í! Vestmanna-
eyjar voru baðaðar í sólskini og blöstu
við okkur í sínu fegursta skarti. Að
sjálfsögðu heimsóttum við ýmsar fisk-
vinnslustöðvar og við tókum einnig
margar ljósmyndir, þar eð Breinholst
hafði ákveðið að skrifa sérstaka grein
um Vestmannaeyjar m. a. fyrir norska
blaðið VI MENN. Við höfðum hlakkað
til þess að fá reglulegan góðan fiskrétt
til hádegisverðar í þessari veiðistöð, en
við urðum fyrir dálitlum vonbrigðum
með það, sem hótelið á staðnum hafði
á boðstólum. Það bætti ekki úr skák,
að með fiskinum var borið fram eitt-
hvað, sem bragðaðist eins og síldarlýsi
— og Breinholst hélt því fram, að það
væri brætt smjör! Hann sagði, að hann
hefði ekki fengið neitt þessu líkt síðan
hann fyrir stuttu snæddi með
borgarstjóranum í japönsku borginni
Kyoto, niðursoðna kálmaðka, sem
„syntu og busluðu í soði af súrum
hráka og hnakkaspiki af gömlum feit-
um shintu-prestum!“
Seinnihluta dagsins ókum við í
leigubifreið um eyjuna. Bílstjórinn
kunni frá ýmsu skemmtilegu að segja
frá þjóðhátíð eyjarskeggja í ágúst. Hann
sýndi okkur allt markvert, og síðar
fengum við tækifæri til þess að sigla
í kringum eyjuna á fiskibát. Þetta var
skemmtilegur og viðburðaríkur dagur.
Þriðja daginn fórum við í þessa
venjulegu ferð til Gullfoss og Geysis.
Veðrið var leiðinlegt, mikil rigning, og
þess vegna fengum við ekki rétta hug-
mynd um ágæti þessara merkisstaða.
Við snæddum við Geysi — er við höfð-
um hellt fimm kílóum af sápu í lítinn
hver, og þannig komið honum til þess
að gefa frá sér smávegis hóstakjöltur.
Á reikningnum fyrir hádegsverðinn
stóð þess vegna: „2 súpur, 2 lamba-
steikur, 2 pilsnerar og 5 kg. græn-
sápa!“ Breinholst stakk á sig reikningn-
um og hafði orð á því, að gaman væri
að eiga hann, ef einhverjum dytti í hug
Meðan Breinholst dvaldist á íslandi
óttaðist hann stöðugt, að Hekla mundi
láta frá sér heyra.
að inna tíðinda af hreinlætismálum á
Islandi: — Þarna sérðu, hversu vand-
lega maður þvær sér eftir matinn þarna
uppi!
Á leiðinni austur að Geysi stönzuð-
um við andartak fyrir utan hvíta húsið
hans Laxness, og Breinholst virti það
fyrir sér fullur lotningar og áhuga.
„Nú hlýtur þú að láta í minni pokann,“
sagði ég í stríðnistón. „Nei, alls ekki,“
sagði hann fljótmæltur, „ég hef lesið
allar bækur Laxness, en hann hefur
varla lesið nokkra af mínum! Og þó
hef ég skrifað helmingi fleiri en hann!“
Á heimleið frá Geysi var komið við
í Hveragerði, og þar borðuðum við
hverabrauð, skoðuðum gróðurhús og
bananaræktun.
Andstæðurnar milli ósnortinnar
Framh. á bls. 28.
íslenzkur matur er vel tilbúinn og næringarmikill. Brein-
holst þyngdist um 10 pund á 9 dögum. — Bara að það
hefði verið öfugt, stundi hann.
„ .. . Það vottast hér með, að íslendingar búa ekki í jarðhús-
um úr hrauni og mosa ...“
FALKINN
9