Fálkinn - 27.03.1963, Blaðsíða 15

Reidar Sörensen sem þjálfara. Hann innleiddi hér nýja varn-
artaktik. Þá áttum við góða vörn. Þeir kölluðu það risavörn
ina í Val. Svo var það framlínan, ekki var hún verri. Þeir köll-
uðu það dverglínuna í Val vegna þess hve spilararnir voru
allir smávaxnir.
— Hver er minnisstæðasti leikurinn?
— Ég veit það ekki, þeir eru margir minnisstæðir. 1938
kepptum við úrslitaleik við K. R. í íslandsmótinu. Okkur
nægði jafntefli í þessum leik en þegar tvær mínútur voru
eftir stóðu leikar 4—2 fyrir K. R. Þeir sögðu að K.R--ingar
hefðu verið búnir að dekka veizluborð í Oddfellow en okkur
tókst að jafna og þeir urðu af veizlunni. Já, við vorum oft
heppnir á þessum árum. Einu sinni man ég að það var úr-
slitaleikur við Fram. Þeim nægði jafntefli og þegar nokkrar
mínútur eru eftir er dæmd vítaspyrna á okkur. Þá stóðu
leikar 2—-2. Þeir tóku spyrnuna en voru svo óheppnir að
skjóta í mig. Markvörðurinn hjá þeim var dálítið spenntur
og hann hljóp úr markinu til að fylgjast betur með spyrn-
unni og gætti ekki hvað hann var kominn langt út á völlinn.
Þegar ég gómaði þarna knöttinn renndi ég honum viðstöðu-
laust út á kantinn til línuspilarans og hann brunaði upp
völlinn með boltann á undan sér. Og þama hlupu þeir í
kapp kantmaðurinn okkar og markvörðurinn þeirra. Okkar
maður vann og við unnum leikinn 3—2.
— Þú hefur oft farið utan til keppni?
— Já, fyrir kom það. 1935 fór ég fyrst utan með Val. Við
fórum til Norðurlanda og gekk nokkuð vel miðað við aðstæð-
ur. Þetta sama ár kom þýzkt lið í heimsókn. Þetta var sterkt
Framh. á bls. 28.
Til v.: Hermann kastar sér á boltann. Til h.: Tríóið fræga, Sig-
urður Ólafsson, Hermann Hermannsson og Frímann Helgason.