Fálkinn - 22.05.1963, Blaðsíða 30

á m k
il les ndun "J
G. H. Ó. sendir blaðinu
þessa óvenjulegu grein
um reykingar. FÁLKINN
vill hvetja lesendur sína
til þess að senda stuttar
greinar, sem þeir rekast
á og þykir fengur í ein-
hverra hluta vegna.

Reykingar og rósemin
„Mannkyninu má í dag skipta í tvo
flokka, reykingamenn og þá, sem ekki
reykja,“ Skrifar dr. Lin Yutang í kafl-
anum um reykingar í bókinni „Bros-
andi lífslist“.
Það er satt, að reykingamenn valda
þeim, sem ekki reykja oft óþægindum,
en það eru óþægindi líkamlegs eðlis.
Auðvitað eru margir, sem ekki reykja
og skipta sér ekki af reykingum ann-
arra og meira að segja eru til eiginkon-
ur, sem hægt er að venja við, að eigin-
maðurinn reyki í rúminu. Þetta er ör-
uggt merki þess, að um er að ræða
samstætt og hamingjusamt hjónaband.
Það ber við, að maður álítur þá, sem
ekki reykja, reykingamönnum andlega
æðri og haldi, að bindindi þeirra sé eitt-
hvað til þess að stæra sig af, en maður
gleymir því þá, að sá, sem ekki reykir
fer á mis við einn stærsta unað lífsins.
Ég viðurkenni fúslega, að reykingar eru
Sérstakur skóli fyrir pípureykingamenn
er starfræktur í Englandi (efri mynd)
Kínverskur pípureykingamaður, litó-
grafia frá 1830 (neðri mynd).
30 FÁLKINN
veikleiki siðferðilegs eðlis, en á hinn
bóginn vitum við, að okkur ber að gæta
okkar á fólki án veikleika. Til er fólk,
sem alltaf er kalt og ákveðið og verður
aldrei á mistök. Það er venjulega vana-
fast, líf þess er vélrænna, heili þess
missir aldrei stjórn á hjartanu.
Jafn mikið og mér líkar hyggið fólk,
hata ég fólk, sem aldrei verður á mis-
tök. Af þeim orsökum verð ég alltaf
hálf hræddur og mér líður illa, þegar
ég kem inn á heimili, þar sem ekki eru
til öskubakkar. Stofurnar eru oftast
hreinar og vel til teknar, púðarnir eru
á réttum stað og heimilisfólkinu hættir
til að vera nákvæmu í framkomu og
lausu við tilfinningasemi. Ég set strax
upp sparisvipinn, sem þýðir, að mér
líður allt annað en vel.
Nú hafa þessar nákvæmu, tilfinn-
ingalausu og óskáldlegu sálir aldrei skil-
ið, siðferðileg og andleg gæði, er reyk-
ingar hafa í för með sér. Og þar eð við
erum nær alltaf gagnrýndir fyrir sið-
ferðilegu og ekki listrænu sjónarmiðin,
vil ég byrja á að verja siðferði reyk-
ingamanna, sem venjulega stendur á
hærra stigi en þeirra, sem ekki reykja.
Maðurinn með pípuna í munninum
er maður eftir mínu skapi. Hann er
elskulegri, það er betra að umgangast
hann, hann fremur fleiri smáyfirsjónir
og oftast er hann bráðskemmtilegur í
samræðum. Alla vega finnst mér hann
kunna jafn vel við sig í mínum félags-
skap, sem ég í hans. Ég er alveg á sama
máli og rithöfundurinn Thackeray, sem
skrifaði:
„Pípan opnar munn hins vísa, en
innsiglar varir hins heimska. Hún
stuðlar að því, að samtöl verða yfirveg-
uð, velviljuð og óþvinguð.“
Reykingamaður getur haft óhreinar
neglur, en hvað gerir það til, þegar
hjarta hans er hlýtt, og yfirveguð, vel-
viljuð og óþvinguð samtöl eru það
sjaldgæf vara, að maður er fús að greiða
hátt verð fyrir. Og mikilvægara en allt
annað er, að maðurinn með pípuna í
Framh. á bls. 31.
Einn af milljón
Framh. af bls. 11.________________
hið vandasama og ábyrgðarmikla starf
hans hafa tekið mjög á taugar hans og
nú fyrir skemmstu hefur konan hans
yfirgefið hann, af því að hann var aldrei
heima og hafði ekki tíma til að leggja
neina rækt við heimilislífið. En bróðir
hans er garðyrkjumaður og býr hér í
Lille Tommerup. Hann hefur hlotið
verðlaun fyrir fjólurnar sínar og lifir
hamingjusömu lífi.....
— Ég bað skólastjórann að koma með
mér hingað og ástæðan er sú, að við
í ráðuneytinu gerum okkur ljóst, að
Sören er gæddur frábærum gáfum, og
það stendur okkur næst að rétta ungum
manni hjálpandi hönd, ef hann þarf
þess með. Nám sitt getur hann stundað
sér að kostnaðarlausu. Það er sitthvað
nú á timum, sem unga fólkið hefur
áhuga á. Hugsið yður öll þau tækifæri
sem menntun á sviði kjarnorkufræði
býður upp á? Hugsið yður bara hversu
mikils virði það er fyrir land vort og
þjóð að geta lagt eitthvað af mörkum
í hinni þrotlausu baráttu fyrir frið-
samlegri hagnýtingu kjarnorkunnar ha?
Feðgarnir brostu, en María varð á-
hyggjufull á svip og sagði:
— En heldur ráðherrann að hann
Sören minn hafi nóga hæfileika til
slíks? Við höfum alltaf hugsað okkur,
að hann tæki við smiðjunni hans Ferdi-
nands.
— Ég tek alla ábyrgð á því, sagði
ráðherrann. — Jæja, Sören: Hvað seg-
irðu um að koma til Kaupmannahafnar.
Sören hristi höfuðið brosandi:
— Kjarnorkufræði .... ég hef nú
ekki mikinn áhuga á henni.......
— Og við verðum að hugsa um smiðj-
una, skaut María inn í. — Hugsið yður
bara ef Ferdinand yrði nú aftur undir-
lagður af ótætis gigtinni? Hvar stæðum
við þá, ef við hefðum ekki Sören?
— Á ég þá að trúa því, að þér getið
hugsað yður að vera smiður í þorpi allt
lífið? spurði ráðherrann. — Ég hef
heyrt því fleygt, að einhvern tíma hafi
faðir yðar sagt, að hann saknaði þess
mest af öllu að hafa ekki fengið tæki-
færi til þess að ganga menntaveginn. . .
— Já, það er satt. Ég þurfti að byrja
að vinna fyrir mér , þegar ég var fjórtán
ára.
— Við lifum hér eins og ein stór
fjölskylda, sagði Sören. Véltækninni
fleytir fram og hér í þorpinu mundi
skapast algert öngþveiti, ef ekki væri
góður járnsmiður á staðnum. Ef ég
hyrfi frá þessu lífi mínu og reyndi að
skipa sess í heimi vísindanna — þá yrðu
störf mín og ferill allur ákvarðaður af
öðrum og æðri mönnum, eða er það
ekki?
— Jú, því ber ekki að neita, svaraði
ráðherrann.
— En í smiðjunni okkar, — þar erum
við sjálfstæðir, faðir minn og ég. Ég
var að gera við dráttarvél á herrasetri