Fálkinn - 29.05.1963, Blaðsíða 14

Áður fyrr trúðu menn því almennt
að helvíti væri í iðrum jarðar og þar
var sagt heitt. Þeir sem gerðust brot-
legir áttu þar vísa dvöl og mundu verða
að dveljast þar um tíma og eilífð í vítis-
kvölum. Fordyr þessa staðar var sagt
hérlendis, austan fjalls og hét Hekla.
Þar spýttist upp glóandi grjót og heil
byggðarlög fóru í eyði vegna þeirra
hörmunga er fylgdu í kjölfar eldgosa.
Og það er kannski ekki nema von þótt
menn væru á þeim dögum meira ugg-
andi um eilífðarmálin en virðist nú á
dögum.
Nú er þetta breytt þ. e. a. s. að því
er tekur til staðsetningar verri staðar-
ins. Þeir sem enn halda trú sinni á
þann stað og tilveru hans segja hann
ekki lengur þar niðri heldur einhvers
staðar annars staðar. En enn er heitt
niðri og nú hagnýta menn sér þann
hita með margvíslegu móti. Þeir hita
upp hús sín með vatni, sóttu langt nið-
ur í jörðina, og innan skamms mun þess-
ari hitaorku breytt í rafmagn. Og það
er víðar en í þessari borg sem heitt vatn
hefur verið nýtt með þessum hætti.
Víða í kaupstöðum úti um landið eru
komnar hitaveitur og héraðsskólarnir
eru flestir staðsettir við heitar laugar.
Þannig er sá hiti sem áður var notaður
til eilífðar útskúfunar notaður til upp-
hitunar í híbýlum manna.
Nafn sitt hefur þessi borg frá land-
námsmönnunum sem komu hér og sáu
reyk stíga upp frá jörðinni. Hér er
mikill hiti í jörðu og þennan hita erum
við smátt og smátt að notfæra okkur í
ríkara mæli. En við þurfum mikið heitt
vatn og við förum með mikið af fjár-
munum í leit að heitu vatni. Fyrir
nokkrum árum kom hingað jarðbor til
að bora eftir heitu vatni. Síðan hafa
menn séð hann daglega í fullum gangi
víðsvegar um borgina og árangur þess-
arar stefnu er að koma í ljós, því innan