Fálkinn - 29.05.1963, Blaðsíða 18

RÍKAN amerískan innflytjanda,
Eduard Bennet í New Orleans, 69 ára
að aldri, langaði til að kvænast aftur.
Hann hafði misst konu sína fyrir mörg-
um árum. Eftir lát hennar hafði hann
sökkt sér niður í starf sitt og lifði og
hrærðist einungis fyrir kaupsýslu sína.
Þessi erfiðu ár höfðu gert hann stór-
auðugan, og þegar litla innfutningsfyrir-
tækið hans stóð á fertugu, var það orð-
ið að risafyrirtæki.
Þrátt fyrir mikla velgengni sína
fannst honum hann samt vera einmana.
Innst inni saknaði hann lífsförunautar,
konu, sem hann gæti lagt geysileg auð-
æfi sín að fótum. En það varð auðvitað
að vera góð kona, sem væri reiðubúin
til að deila kjörum við hann þau ár, sem
hann átti ólifuð. Kona, sem gæti búið
honum jarðneska paradís.
Þegar maður hefur náð 69 ára aldri,
veit hann, að konur girnast hann ekki
ævinlega sjálfs hans vegna, heldur
gæti það verið peninga hans vegna, ef
hann er auðugur. Um það atriði ætlaði
Bennet að ganga úr skugga og athuga
fyrst, hvort konan væri hans verð, og
hvort hún væri sú rétta til að erfa auð-
æfi hans.
Aðferðin var mjög einföld — hann
kom giftingarauglýsingu í blöðin, en
lét kyrrt liggja um efni sín. Af sex
svörum, sem hann fékk, leizt honum
langbezt á bréf frá fertugri ekkju,
Betty Burch, frá st. Louis, einni stór-
borginni við Missisippi.
Hún skrifaði, að hún hefði ekkert á
slík ferð fjóra sólarhringa! Betty Burch
skrifaði ennfremur:
.... viljið þér vera svo vænn, að
sækja mig niður að skipi. Eg er með
tvær ferðatöskur meðferðis og auk
þess kanarífuglinn minn „Jimmy“,
einu veruna, sem ég vildi sízt skilja
við, og helzt fá að hafa hjá mér.....
Það er ekki erfitt fyrir yður að
bera kennsl á mig innan um hina far-
þegana. Til leiðbeiningar held ég á
rauðmáluðu búrinu hans „Jimmys“ í
hendinni......
Eduard Bennet varð hrærður og með-
an hann beið komu hennar, fór hann til
fasteignasala til að leigja hús, þar sem
hún gæti búið fyrst um sinn.
Tiltekinn dag stóð hann niðri á
bryggju þar sem „City of New Orleans“
lagðist að. Hjartað barðist í brjósti hans,
er hann kom auga á unga konu, sem
stóð við borðstokkinn með tvær ferða-
töskur og hélt á rauðu fuglabúri í
hendinni. En hann gat naumast trúað
eigin augum — þessi kona gat alls ekki
verið fertug, í mesta lagi þrítug. Auk
þess líktist hún alls ekki myndinni, sem
hún hafði sent honum. En áður en hann
hafði jafnað sig eftir undrun sína, var
hún komin upp á bryggju, skálmaði
beint til hans og hrópaði brosandi:
— Ég heiti Betty Burch, og þetta er
,,Jimmy“. Þér megið í öllum bænum
ekki reiðast mér fyrir vikið. Ég er ekki
fertug, aðeins 28 ára. Til þess að þér
íbúðinni, sem hann hafði leigt handa
henni, að viðstöddum mjög fáum vin-
um.
Bennet stakk upp á því við hana,,
að þau færu í brúðkaupsferð, en Betty
var annarrar skoðunar — þau gætu
ekki svona rétt eftir brúðkaupið íþyngt.
fjárhag sínum með nýjum, miklum út-
gjöldum. Bennet brosti að henni. Síðan
játaði hann fyrir sinni ungu konu, að
hann hefði líka leyft sér að gabba hana
dálítið, því að hann hafði steinþagað
yfir ríkulegum tekjum sínum. Það virt-
ist gleðja hana, en samt vildi hún held-
ur fá dálítið fé til að hún gæti útbúið
framtíðarheimili þeirra.....
Viku eftir brúðkaupið fékk Bennet
bréf frá systur Bettyar Burch. Hvers;
vegna hefði hún ekki heyrt neitt frá
Betty síðan hún fór? Bennet lét konu
sína fá bréfið og bað hana að skrifa
systur sinni til að róa hana og segja
henni meðal annars, að þau hefðu verið
önnum kafin og væru þegar gift.
í þrjár vikur eftir brúðkaupið voru
þau alveg upptekin við að kaupa nýtt
í búið og ganga frá öllu á nýja heimil-
inu, og dag nokkurn komst það til tals
milli hjónakornanna, hve mikið fé
Betty fengi til ráðstöfunar í framtíð-
inni. Eduard sagði, að hún þyrfti að-
eins að segja honum, hvað hún þyrfti
að nota, þá skyldi hún fá allar óskir
sínar uppfylltar. En Betty fullyrti, að
hún vildi gjarnan hafa sinn eigin reikn-
ing. Hún hefði þó sína vinnu, og hún
vildi ekki alltaf fara til hans og biðja
SONA
SAKAMÁLASAGA
EFTIR
HEIMRIK BOSCH
móti því, að giftast manni, sem væri
um það bil þrjátíu árum eldri en hún
sjálf, aðeins ef hann væri vel heilbrigð-
ur.frómur og góður í daglegri umgengni.
Peningar skiptu engu máli, svo fram-
arlega sem hann reyndist vera heiðar-
legur maður.
Eduard Bennet skrifaði henni þegar
í stað, og Betty Burch sendi honum
Ijósmynd af sér um hæl. Bennet varð
að viðurkenna, að hans tilvonandi væri
ekki beinlínis nein fegurðardís, en svip-
ur hennar bar vott um góðvild og vin-
gjarnlega persónu. Þetta var einmitt
það, sem hann leitaði að.
Til að kynnast henni persónulega,
lagði hann til, að hún kæmi og heim-
sækti hann í New Orleans, og hann
sendi ávísun til greiðslu ferðakostnað-
arins. Nokkrum dögum síðar fékk hann
bréf frá ekkjunni, þar sem hún tilkynnti
honum, að hún kæmi með fljótabátnum
„City of New Orleans“. í þá daga tók
18 FALKINN
höfnuðuð mér ekki af þeim sökum,
sendi ég yður mynd af frænku minni!
En þér megið trúa því, þegar ég segi
yður, að ég kýs heldur eldri mann en
ungan. Maðurinn minn sálugi var líka
miklu eldri en ég, það var 25 ára ald-
ursmunur á okkur. En hjá honum fannst
mér ég vera svo örugg. Bara að yður
lítist nú á mig, því að mér sýnist þér
vera svo indæll og göfuglyndur......
Bennet var klumsa. En hann var
henni ekki reiður, enda þótt hún hefði
gabbað hann varðandi aldur sinn.
UNGA ekkjan lagði fast að honum að
þau giftu sig fljótt, og Eduard Bennet
var hamingjusamur. Eins og allir karl-
menn, var hann dálítið hégómlegur, og
hann gekkst upp við það, að hann gengi
í augun á ungri konu. Um efnahag
hans, taldi hann, að hún gæti ekki haft
nokkra hugmynd. Hálfum mánuði eftir
komuna voru þau gefin saman í litlu
um peninga fyrir nauðþurftum. Benn-
ett fannst það sanngjarnt. Hann sneri
sér til bankans og hugleiddi málið, því
að nú ætlaði hann sannarlega að koma
hinni ungu brúður sinni á óvart. Það
er sem maður sæi framan í hana, þegar
hún liti á innstæðuna! Samdægurs
stofnaði hann reikning með tíu milljón-
um króna, sem hún gæti ráðstafað að
vild.
Það kom vissulega á óvart, Betty
faðmaði hann að sér og hvíslaði að hon-
um með gleðitár í augum, að það væri
alls ekki upphæðin, heldur óendanleg
gæzka hans og traust til hennar, sem
gleddi hana svona fjarskalega. Aldrei
á ævi sinni hefði hún verið svona ham-
ingjusöm......Hún ætti bezta mann-
inn í heimi.....
VIKU síðar fékk Bennet hraðbréf
á skrifstofu sína. Það var skrifað af
systur Betty Burch í St. Louis. Hann