Fálkinn - 29.05.1963, Blaðsíða 30

ÞETTA ER BORÐSTOFUSETT HINNA VANDLÁTL
. ■•: '•':''''' '•'• '
■
ííííáíí
mm

li. niMiirr-irr| *

&
TEIKNAÐ AF
SIGVALDA
THORDAR-
SON
FRAMLEITT
AF
HELGA
EINARSSYNI
¥
GLÆSILEG-
ASTAOG
VANDAÐ-
ASTA SETT
SEM NÚ ER A
MARKAÐNUM
HÍBÝLAPRYÐI HALLARIVilJLA SÍIVfl 38177
— Hann var heimsóttur af ungri konu,
og strax á eftir fór hann.
—- Ég skal segja yður, útskýrði lög-
reglumaðurinn, Kramer og ég erum
gamlir félagar úr stríðinu, þess vegna
er mér áhugamál að vita, hvernig hon-
um líður. Nú er sannarlega langt um
langt um liðið síðan við hittumst síðast.
Er hann enn í slagtogi með þessari lag-
legu, ungu konu .... eða eru þau má-
ski gift?
Lögreglumanninum tókst að lokka út
úr húsmóðurinni, sem ekkert grunaði-
nákvæma lýsingu á ungu konunni, og
hún gat meira að segja nefnt Pensacola
sem ákvörðunarstað Kramers.
Meðan á öllu þessu stóð, var leitað
með bökkum Missisippi. Kafarar og
froskmenn aðstoðuðu við að leita hinn-
ar horfnu Betty Burch. Eins nákvæm-
lega og unnt var, var miðaður út stað-
urinn, þar sem „kartöflupoka" var
fleygt fyrir borð. Tveim dögum síðar
fannst lík konu, sem bar greinileg
merki kverkataks sem valdið hafði
köfnun. Systir Bettyar var sótt til St.
Louis — Grátandi sá hún systur sína
aftur sem rotnandi lík og kjökraði, að
hún hefði allan tímann sagt, að þetta
hjúskaparmál myndi enda með ósköp-
um.
Nsestum eitt hundrað óeinkennis-
klæddir lögreglumenn fóru í hvert
einasta veitinga- og gistihús í Pensacola
30
til að finna morðskötuhjúin. Dag
nokkurn sá Warris lögregluforingi nafn-
ið Ernma Walers á gestalista eins af
stóru gistihúsunum. Undir þessu naíni
hafði kona í New York svikið kauphall-
arbraskara um hálfa þriðju milljón
fyrir hálfu ári síðan.
í hraðsamtali við sjúkrahús það í New
Orleans, þar sem Eduard Bennet lá í
sárum, fór Warris fram á leyfi sjúkra-
hússins til að Bennet færi þegar til
Pensacola. Við komuna þangað komu
Warris og Bennet sér fyrir í hæginda-
stólum í anddyri gistihússins, báðir fald-
ir bak við dagblöð, sem þeir héldu á
lofti. Allt gistihúsið var umkringt af
lögregluliði.
Dyravörðurinn hafði skýrt svo frá,
að Emma Waters hefði komið til gisti-
hússins í fylgd með dökkhærðum manni.
Nánari lýsing kom algerlega heim við
Kramer.
SÍÐAN gaf dyravörðurinn mönnun-
um í hægindastólunum merki. Hann
hafði hringt upp til Emmu Waters og
sagt, að maður biði hennar niðri í and-
dyrinu.
Skömmu síðar kom hin falska Betty
Burch, sem hafði gifzt Bennet, gangandi
niður stigann. En þegar hún bar kennsl
á Eduard Bennet, snerist hún á hæli í
neðstu tröppunni og þaut upp stigann.
Warris hljóp á eftir henni og greip í
handlegg hennar,
— Þetta er þó eiginmaður yðar, ekki
satt? spurði hann og benti Bennet.
— Ég þekki alls ekki þennan mann,
ég heiti Emma Waters og ég ætla strax
að kalla á unnusta minn, sem ég ætla
að giftast á morgun.....
Það reyndist þó ekki nauðsynlegt að
kalla á hann, því að uppnámið í anddyr-
inu, þar sem margir hótelgestir voru
saman komnir, dró unnusta henn-
ar fram í dagsljósið — ruglaðan og feim-
inn, rjóðan karl. Lögregluforinginn
sagði honum, hver unnusta hans væri
í raun og veru. Gamli bóndinn úr mið-
einu vesturfylkinu var alveg agndofa. f
sömu andrá sleit Emma Waters sig
lausa og hentist upp stigann. Hún hvarf
inn í herbergi á annarri hæð og skellti
á eftir sér hurðinni. Dyrunum var sam-
stundis læst. Warris barði árangurslaust
á hurðina.
— Opnið dyrnar! Þér getið ekki kom-
izt undan. Gistihúsið er umkringt af
lögreglunni.
Karlmannsrödd svaraði að innan:
— Farið fjandans til! Lifandi náið
þið okkur ekki!
Það heyrðust þrjú skot inni í herberg-
inu. Lögreglan braut upp dyrnar. Á
gólftnu lá húskaparsvikarinn Emma
Waters, sem svo lengi hafði verið leitað
að, drepin af tveim skotum í höfuðið.
FALKINN