Fálkinn - 19.06.1963, Blaðsíða 20

FÁLKINN
VIKU BiAÐ
I’á'Tr áftur orðið friðsælt í þjóðmálunum
eftir kosningastríðið. 1 þessari grein er spjall-
að um kosningasmölun og ýmislegt skemmti-
legt, sem gerðist á kosningadaginn.
AS LOKNIIM
HILDARLEIK
Fagurt er til fjalla, þegar sólin hellir
blóði sínu á fjallstindana í morgunsár-
ið og búsmali bítur í makindum í hlíð-
unum, enda þótt stöku sinnum taki
rolla sig út úr hópnum og ætlar að
skunda brott. En þá er smalinn vaknað-
i ur og sendir þegar hund sinn fyrir
I hana.
Smalinn er ungur og frískur piltur,
fullur af metnaði og þrá og unir sér
vel mitt inn í rómantík víðernanna.
Enn er hann bara ungur drengur, sem
ætlar að verða stór. Og þarna í hjá-
setunni liggur hann í bókum og verð-
ur fjölfróður. Hann hefur til dæmis les-
ið Auðfræði eftir séra Arnljót. Kannski
verður hann auðugur og ríkur. Og þó
þetta er samvizkusamur piltur og vill
ekki vamm sitt vita; venjulega vantar
ekki neitt af ánum hjá honum á kvöld-
in.
Tímar líða og ungi drengurinn sprett-
ur úr grasi og vex fiskur um hrygg.
Hann verður mikill vexti og stór and-
lega að eigin áliti. Hann þrælar myrkr-
anna á milli til að hafa í sig og á. En
hann veit að honum er ekki ætlað að
moka skít alla ævi. í brjósti hans blund-
ar metnaðurinn; hann er ekki saklaus
lengur, hann er orðinn kjöftugur og
stundum lyginn.
Smátt og smátt sér hann þjóðfélagið
breytast. Hann öðlast kosningarétt og
kjörgengi og af heilum hug tekur hann
þátt í skrípaleiknum fjórða hvert ár.
Hann lifir þrjá Moggaritstjóra, hann
lifir það, að sjá Tímaritstjóra skrifa
littertúr. En þá er hann kominn á
hressingarheimili. Og til þess að geta
komizt á kjörstað, verður að bera hann.
Það gerir smalinn, kosningasmalinn. Og
hann segir honum að kjósa rétt. En
hinn gamli smali veit ekki lengur mun-
inn á réttu og röngu. Hann er orðinn
eins og búsmalinn forðum.
Kosningar eru mesta komedían, sem
hér er leikin. Smalinn á þar stærstan
hlut að máli. Án smalans væru heimt-
urnar á kosningadaginn lélegar. Smala-
starfið er því orðið eitt hið mikilvæg-
asta í þjóðfélaginu. Það er jafn þýðing-
• arrníkið og starf fjársmalans áður, enda
20 FALKINN
þótt í kosningar sé aðeins réttað á
fjögurra ára fresti.
Þannig eykur tungan merkingu orða
með breyttum tímum. Njósnari er núna
til dæmis orðið virðingarheiti, titillinn
landráðamaður er nú á dögum sparað-
ur svo, að hann fái ekki aðrir en ráð-
herrar og þingmenn. Og Þjóðviljinn
nefnir þá menn aðeins bófa og sauða-
þjófa, sem honum þykir sérstaklega
mikið til koma og öfundar. Því verður
sagt með sanni, að ritstjórar vorir
kunni sér hóf í orðavali.
— Hvar er Framsóknarkassinn?
spurði karl nokkur, sem búinn var að
greiða atkvæði og ætlaði að setja seðil-
inn í kassann. Honum var sagt, að það
væri einn kassi fyrir öll atkvæðin, og
varð hann að láta sér það lynda, þótt
honum þætti súrt í broti. En smalinn
sem komið hafði með karl þennan á
kjörstað brosti breitt, þegar hann
heyrði söguna, klappaði gamla mannin-
um á öxlina og sagði:
— Þetta líkar mér. Þú hefur hjartað
á réttum stað.
Þannig hefur smalinn vit fyrir sauð-
unum á kjördag á sama hátt og þegar
hann rak þá af fjalli.
Að vísu getur blessuðum smalanum
förlast stjórnin. Það er mannlegt að
skjátlast eins og foringjar stjórnmála-
flokkanna vita manna bezt. Einhverju
sinni var komið með afgamla kerlingu
á kjörstað. Hún var málstað sínum trú.
Eysteinn var sólin í hugarheimi hennar,
en Þórarinn tunglið. Og hún greiddi
sitt atkvæði. Hún sagði smalanum
sínum frá því á eftir, að hún hefði
teiknað næturgagn fyrir framan B. —
listann.
Á margan annan hátt læðist áróður
andstæðinganna inn í huga sómakærra
manna.Sagan greinir frá prentara, sem
hafði alltaf fylgt Alþýðuflokknum að
málum. Einhverju sinni fyrir kosning-
ar var honum skipað að prenta áróðurs-
plögg fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Þá rúm-
aðist aðeins eitt stórt D. í höfðinu á
honum. Og djarfur og hraustur gekk
hann á kjörstað og krossaði við D. En
smalinn sat eftir með sárt ennið.