Fálkinn - 26.06.1963, Blaðsíða 6

LYKILLINN ÆÐ
Hafið
samband
við okkur
og leitið
tilboða
RAFGEISLAHITIJIM
Grensásveg 22 Sími 18600
Umgengni sýnir
innri mann.
Fálkinn vikublað,
Reykjavík.
Herra ritstjóri.
Ég ætla ekki að byrja þetta
bréf mitt með venjulegum
inngangi og hæla efni blaðs-
ins eða ræða um það sem
miður kann að fara. Það gera
þeir sem betur hafa vit á
þeim málum en ég. Hitt þykir
mér þó rétt að taka fram að
mér þykir þetta yfirleitt gott
blað.
Það var annað sem mig
langaði til að ræða í þessu
bréfkorni um leið og ég fer
þess á leit að þetta bréfkorn
verði tekið til birtingar í
Pósthólfinu. Þetta efni sem
mér liggur á hjarta er um-
gengni manna í náttúrunni
þegar þeir fara í útilegur eða
ferðalög.
Ég er einn þeirra manna
sem legg land undir fót
hverja helgi sumarsins og
held úr bænum eitthvað út
í náttúruna. Það er misjafnt
sem maður fer: Þórsmörk,
Landmannalaugar, Þjórsár-
dalur, Kjölur, Snæfellsnes,
Þingvellir, Borgarfjörður og
Reykjanesið svo eitthvað sé
nefnt. Þessar ferðir manns
um helgar gera það bærilegt
að geta dvalið heila viku í
borginni um hásumarið. Að
vísu getur veðrið gert manni
grikk en það verður að taka
því með jafnaðargeði eins og
hverju öðru mótlæti í lífinu.
En það er annað sem tekur
meira á taugarnar og skapið
en veðrið. Það er umgengni
og hegðun sumra ferðamanna
sem leggja leið sína á þessar
slóðir. Það er óttalegt að sjá
hvernig sumir menn ganga
um. Matarleyfar, flöskur, skó-
ræflar og annar fatnaður,
niðursuðudósir og alls konar
óþverri er skilinn eftir hing-
að og þangað mönnum til lít-
ils sóma. Og það getur hent
þegar verið er að aka úti á
þjóðvegunum að úr bílnum
sem er á undan sé hent flösku
út í næsta skurð eða móa.
Og ekki aðeins flösku heldur
hinum furðulegustu hlutum
því séð hef ég pappakassa og
skóhlífum hent úr bíl á fullri
ferð. Umgengni sem þessi er
fyrir neðan allar hellur og
til hreinnar skammar. Hvað
munar mönnum um að ganga
svo frá leifum sínum að ekki
sjáist. Það er hægt að grafa
þetta dót eða fela með öðrum
hætti.
Þess er skemmst að minn-
ast að einn fegursti og vin-
sælasti ferðamannastaðurinn
sunnanlands — Þórsmörk —
var svo útlítandi eftir eitt
sumarið að senda varð fjöl-
mennan hóp sjálfboðaliða til
að „taka þar til.“ Og svipuð
dæmi er hægt að nefna tug-
um saman. Það er hörmulegt
að menn skuli ekki meta feg-
urð náttúrunnar meira en
þetta.
Ég ætla ekki að hafa þetta
bréf lengra þótt heppilegra
hefði ef til vill verið. Ég vil
að lokum mælast til þess að
allir þeir sem leggja land
undir fót gangi sómasamlega
um. Umgengni sýnir innri
mann.
Með þökk fyrir.
Ferðalangur.
Svar:
Þetta eru vissulega orö í tíma
töluö og œttu menn aö hafa
þetta hugfast þegar fariö er i
útilegur. Sem betur fer mun þó
umgengni eins og bréfritari lýs-
ir heyra frekar til undantekn-
inga. En feröamenning oJckar Is-
lendinga mun í mörgum tilfell-
um ekki vera upp á marga fiska.
Lengur opið á kvöldin.
Fálkinn, vikublað,
Reykjavík.
Ég var einn þeirra mörgu
sem lögðu leið sína úr bænum
um hvítasunnuna. Ég fór
vestur á Snæfellsnes og var
mjög heppinn með veður og
þetta var ánægjulegt ferða-
lag í alla staði. Það er aðeins
tvennt sem ég vil hafa orð á
að þessari ferð lokinni. Það
fyrra er hvað vegir eru oft
illa merktir. Þar á ég ekki
aðeins við að víða vanti
hættumerki. heldur og leiðar-
vísi sem gefa mönnum ein-
hverja hugmynd um hvert
þeir eru að fara og hvar í
heiminum þeir eru staddir.
Um daginn fór ég austur í
sveitir og þá sá ég vegvísa-
merki sem eru mjög til fyrir-
myndar. Slíkum vegvísum
þarf að koma sém víðast upp.
Hitt atriðið, sem ég vil gera
að umræðuefni er, að þær
greiðasölur, sem eru við þessa
6 FÁLKINN