Fálkinn - 03.07.1963, Blaðsíða 24

CHRISTEL tók hegðun Randers ekki
eins nærri sér og ætlað hefði mátt. Er
hún kom niður i borðsalinn varpaði hún
frá sér öllum óþægilegum hugsunum,
fyllti bakkann sinn af mat og borðaði
ems rösklega og henni var unnt.
iíún haíði ákveðið að fara til bæjar-
ins siðdegis. Hún átti nokkurra klukku-
stunda frí og þetta var í byrjun mán-
aðar. Erindi hennar var alveg sérstakt:
Hún ætlaði að kaupa brúðu handa
Moniku.
Það átti ekki að vera nein venjuleg
brúða. Hún átti að vera óvenjuleg i
hæsta máta og engan veginn hversdags-
leg. Eða ef til vill átti hún heldur að
kaupa eitthvert dýr handa henni, eitt-
hvert mjúkt og fallegt, sem hún gat
haft hjá sér í rúminu. Jú, það var senni-
lega betra
Strax og hún hafði lokið við að
borða, hélt hún rakleiðis til miðbæjar-
ins. í leikfangaverzluninni gekk hún
fram og aftur og skoðaði gaumgæfilega
það sem á boðstólum var. Það mátti
ekki vera of stórt, en ekki of litið held-
ur. En fyrst og fremst varð það að
vera eitthvað, sem lítilli einmana stúlku
geðjaðist vel að strax og hún sæi það.
Loksins kom hún auga á það í einni
af efstu hillunum. Það var lítil hvít kan-
ína með stór brúnleit eyru. Hún var
silkimjúk viðkomu og í rauninni allt
of dýr til þess að hún hefði ráð á að
kaupa hana. Henni létti stórum, þegar
hún hafði komið auga á hana og keypti
hana án þess að skeyta um verðið. Hún
hlakkaði til að gefa barninu þetta
mjúka og fallega dýr
Okyrrðin sem ríkt hafði á deildinm
um morguninn var nú að mestu horfin.
Birni Eriksen leið ekki sem bezt, en
þrátt fyrir vanlíðan sína var hann
feginn. að uppskurðinum skyldi nú
loks vera lokið. Sjúklingarnir voru ró-
legir og ánægðir. Kanínan var innpökk-
uð í tösku Christel og hún ætlaði að fara
með hana til Moniku, strax og hún
hefði lokið störfum dagsins
Klukkan sjö gat hún farið. Var það
of seint? Á barnadeildinni fóru sjúkl-
ingarnir seint að sofa. En ef Mai var
á vakt. mundi hún strax fá leyfi til þess
að líta inn tii Moniku litlu.
Hún hraðaði sér yfir garðinn og til
barnadeildarinnar. Mai var þegar farin,
en stúlkan sem komin var á vakt var
fuil samúðar og velvildar.
— Hún á svo bágt, veslingurinn,
saeði hún. — Hún getur ekki sofið og
það er ekki að undra. Hún liggur þarna
aiein. veslingurinn, og dagarnir hljóta
að vera óttalega langir hjá henni. Þú
mátt fara inn til hennar ef þú vilt. Hún
sefur ekki Ég var hjá henni fyrir
andartaki síðan rw þá var hún glað-
vakandi.
Christel læddist inn með kanínuna í
hen^inni. Monika lá grafkyrr og starði
þrevtulega á dyrnar. Hún var sannar-
lega lítil og einmana að siá barna '
glerbúrinu.
rraiió sawgj christel og settist 4
Framhaldssaga
eftir
Eva Peters
Leyndar-
mál
hjúkrun-
ar
konunnar
rúmstokkinn hjá henni. — Hvernig líð
ur þér?
— Halló, sagði litla stúlkan, en var-
ir hennar skulfu og brúnir hennar sigu
yfir stór og dökkblá augun.
— Ég get ekki sofið, hvíslaði hún,
eins og hún væri að játa á sig stóra
synd.
— Það er ekki nema von fyrst þú
þarft að liggja í rúminu allan daginn.
Hvernig líður þér í fætinum?
— Illa, svaraði stúlkan og tár komu
fram i augum hennar og runnu niður
kinnarnar.
— Það var leiðinlegt, svaraði Chris-
tel. — Ég veit að þér líður illa einmitt
núna og þess vegna kom ég með svo-
lítið handa þér. Það er góður vinur
þinn, sem vill vera hjá þér. svo að þú
sért ekki alltaf ein.
Hún dró kanínuna hægt fram og lagði
hana við kinn barnsins. Hendur Moniku
tóku strax um mjúkt dýrið og hófu
það á loft.
— Á ég hana, spurði hún vantrúuð.
— Já, þú og enginn nema þú. Ég
keypti hana í bænum áðan. Hún sat
uppi á hillu í búð og hana langaði svo
fjarska mikið til þess að koma til þín.
— Ó, sagði Monika og stundi um
leið og hún þrýsti kanínunni fast að
sér. — Vildi hún koma til mín, spurði
hún.
— Já, það sá ég strax á henni.
— En vissi hún, að ég væri veik?
— Já, kanínur eru vitrar. Þær vita
alveg heilmikið. Þú getur sagt henni
allt mögulegt og hún segir engum frá
því
— Þykir henni vænt um mig?
— Henni þykir mjög vænt um þig.
Hún stundi aftur og þrýsti kanínunni
enn fastar að sér. Síðan sagði hún:
— Henni þykir líka vænt um þ’"
Christel beygði sig áfram:
— Hvernig veiztu það?
— Hún sagði mér það Og mér finnst
líka vænt um þig.
— Þá þykir okkur báðum vænt
hvorri um aðra, og þá er allt gott.
— Er þá ekkert rúm fyrir mig. sagði
rödd á bak við Christel.
24
FALKINN