Fálkinn - 10.07.1963, Blaðsíða 4

séð & heyrt
Ný og gömul sólgler-
augu. Þið ráðið því
hvort þið trúið, að það
er sama stúlkan á
báðum myndunum. —
Gleraugun, sem hún
ber á myndinni til
vinstri eru í tízku
núna, en hin eru frá
1860. Þau eru gul i
miðjunni, en guli dep-
illinn er umkringdur
af möttu gleri.
Hann er fallegur bún-:
ingur meyjanna á
myndinni þeirri arna.
enda er hann frá árinu
1890. Annars er þessi
mynd þannig tilkomin,
að ætlunin er að halda
eins konar baðfatahá-i
tíð á Birnbeck Island.
Þar verður dansað ogj
sungið, og öflug jass-i
hljómsveit mun leikai
fyrir dansi. Forráða-i
menn hátíðar þessar-i
ar vona, að sem flestar meyjar komi á hátíðina þannig búnar.
Þessi bóndi hér á myndinni
er franskur. Hann á hestinn,
sem hann teymir. Hann
geymir gripinn inni í húsi
hjá sér og er hann þarf að
nota hann, þarf hann að
leiða hann í gegmnn eldhús-
ið, borðstofuna og í gegnum
forstofuna og út á götu. En
þess ber að gæta, að leirgólf
er í húsinu hans.
Ricky Nelson er eitt af goð-
um ungu kynslóðarinnar.
hann er hið mesta
gull, en það er aðeins ein
sem hnossið sjálft hlýtur
sézt hún með honum
myndinni. Hún
Kristi Harmon. Þau ætla
gifta sig bráðlega. Ricky
sonur þeirra Ozzie og
Nelson, sem voru upp á
bezta sem
arar um og eftir 1930.
hafa þau alltaf dagskrá
sjónvarpsstöðvum í Banda-
ríkjunum og eru afar vinsæl
hjá öllum þorra manna.
Ástin.
Ungi maðurinn á baðströndinni, sem trúlofaðist fallegu stúlk-
unni, fékk um hana upplýsingar, er leiddu til þess að hann tók að
spyrja hana út úr:
— Er það satt, að þú hafir trúlofast Harry, Billa, Georg og
Edda um leið og þú trúlofaðist mér.
Unga, fallega stúlkan leit á hann með vandlætingarsvip.
— Hvað kemur þér það við? spurði hún.
— Ef þetta er satt, þá hlýtur þér að vera sama, þótt við leggj-
um allir saman til þess að kaupa einn trúlofunarhring.
4 FÁLKINN
í vetur var lesin upp í útvarpinu frægðar-
saga Rothschildanna við miklar vinsældir.
Eins og þeim er hlustuðu á söguna er kunn-
ugt, þá bjó Mayer Amschel Rothshild í Frank-
furt am Main og m. a. viðskiptavina hans,
voru allmargir furstar.
Dag nokkurn er Amschel var önnum kaf-
inn við skriftir, kom þjónninn inn til hans
og tilkynnti, að háttsettur fursti af þessari
og hinni tignargráðu vildi tala við hann strax.
Reyndar hafði hann bara fylgt þjóninum eftir
og var kominn inn í herbergið til Amschels.
En hann sneri sér ekki einu sinni við og
sagði með hægð:
-—- Ég verð að biðja yðar hátign að bíða
andartak. Vilduð þér fá yður sæti á einhverj-
um stólnum.
— En herra minn, sagði hinn félausi fursti,
— það er greinilegt, að þér vitið ekki hver .
ég er. Ég er Fiirst von Stolpenberg und
Kratzenstein.
— Þá verð ég að biðja yður að fá yður
sæti í tveim stólum.
★
Friðrik mikli spurði hinn fræga lækni
dr. Zimmermann frá Hannover, hve marga
hann hefði sent til annars heims.
—■ Ekki nærri því eins marga og yðar
hátign, svaraði læknirinn, og ekki með nærri
eins mikilli frægð.
★
Meðan verið var
að kvikmynda sög-
una um Arabíu-
Lárus á Spáni stóðu
allmargir spanskir
statistar og horfðu
á, þegar Peter O’
Toole er slöngvað
óþyrmilega niður
stiga. Spánverjarnir
voru vissir um, að
Peter væri banda-
rískur statisti, sem
væri sérlega þjálf-
slík atriði. Þegar hon-
um var kastað niður stigann í annað sinn,
hjálpuðu þeir spænsku honum á fætur og
hvísluðu að honum að eftir spænskum regl-
um, þá hefði hann leyfi til að krefjast 200
peseta í hvert skipti sem leikstjórinn endur-
tæki atriðið
Peter O’Toole þakkaði þeim vel fyrir og
þegar leikstjórinn David Lean bað um að fá
að endurtaka senuna, neitaði Peter að leika
atriðið aftur, nema hann fengi 200 peseta
aukreitis. David Lean leit undrandi á hann.
Hafði hann fengið hættulegt höfuðhögg?
Hafði Peter ekki líka krafist þess, að hann
léki ekki atriði, enda þótt hann vissi að það
var lífshættulegt. En nú vildi hann fá 200
peseta aukreitis. Leikstjórinn skildi hvorki
upp né niður, en galt honum fjárhæðina og
þá var hægt að hefja upptökuna að nýju. En
spönsku statistarnir kinkuðu ánægðir kolli,
þeir voru glaðir vegna þess að þessi vesalings
statisti hafði ekki látið hlunnfara sig.
4